Διάβασα τον Ακροβάτη του Ονείρου (Βαγγέλης Γεωργάκης, εκδ. Ηριδανός) και ήταν από τα καλά βιβλία που έφτασαν στα χέρια μου τους τελευταίους μήνες. Επίσης είχα την τύχη να γνωρίσω και τον συγγραφέα, να μιλήσουμε για την εκδοτική κατάσταση και για τις λίγες ευκαιρίες που έχει ένας νέος συγγραφέας, που βρίσκεται μακριά από το κέντρο.
Το βιβλίο είναι ένα μελαγχολικό μυθιστόρημα, νομίζω εκφράζει πάρα-πάρα πολλούς εκεί έξω και αξίζει να το κατεβάσετε από το ράφι. Ωραία γραφή, κοφτά κεφάλαια, συμβολισμοί και αρκετές αναπάντεχες εξελίξεις. Με αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπως θα διαπιστώσετε, και με ένα τέλος που αφήνει ελπίδα να περάσει. Διαβάζοντάς το θα νιώσετε μοναξιά σε σκοτεινούς δρόμους, τη μοναξιά του ενός μέσα στο ένα εκατομμύριο. Και επειδή νομίζω αυτή τη φράση την έχω ξαναγράψει για βιβλίο, θεωρώ ότι σε σύγχρονα έργα υπάρχει μια τάση απόγνωσης, αρχίζει να αντανακλάται στα γραπτά η σκουρόχρωμη εικόνα της κοινωνίας.
Χαίρομαι γιατί το βιβλίο έχει συναντήσει πολλούς αναγνώστες και εύχομαι να συναντήσει ακόμα περισσότερους. Ειδική αναφορά, δε, χρειάζεται για την πολύ όμορφη έκδοση. Θα βρείτε τον Ακροβάτη του Ονείρου σε όλα τα βιβλιοπωλεία ή μπορείτε να το παραγγείλετε και από τη σελίδα της Πρωτοπορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εκφραστείτε ελεύθερα, πείτε ότι θέλετε αλλα μην βρίζετε χυδαία για να μην μπαίνουμε σε διαδικασία να σβήνουμε σχόλια, κάτι που δεν το θέλουμε!
Ευχαριστούμε...