Επίλογος

Οι Αμαζόνες γύρισαν αποδεκατισμένες στα Θεμίσκυρα. Τα μισά καράβια μόνο έφτασαν στο λιμάνι της πρωτεύουσας της Αμαζονίας, όπου υποτίθεται θα έφταναν νωρίτερα από το στρατό, για να προετοιμάσουν την άφιξη της διαδόχου. Το πλοίο της Κλήτης χάθηκε κι εκείνο, όταν μια τρομερή κακοκαιρία χτύπησε την αρμάδα και τη διασκόρπισε, μέσα στον Εύξεινο Πόντο, και έξω ακόμα από τη Προποντίδα, στο Αιγαίο, και στη λεκάνη της Μεσογείου. Πολύ αργότερα, ο αγαπημένος της γιος, ο Καύλωνας, την εντόπισε ζωντανή, μαζί με πολλές από τις γυναίκες, σε μία ακτή της Νότιας Ιταλίας. Στον τόπο αυτό, ίδρυσαν μαζί μία πόλη, την Καυλωνία, και εκεί τελείωσε η ζωή της, πολεμώντας να εξασφαλίσει στον γιο της, την αυτονομία της περιοχής, ενάντια στους αυτόχθονες λαούς που...

Σημείωμα

Η Κλεονίκη δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ. Μια Κλεονίκη αναφέρεται στη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, ως η αρχηγός των Σπαρτιατισσών γυναικών, που συνεργάζονται με τις Αθηναίες συζύγους, κατά των φιλοπόλεμων ανδρών. Η λεγόμενη “Ρωμαϊκή Συνωμοσία”, ήταν αυτή που με ώθησε να γράψω ένα παραμύθι σχετικά με ένα υποτιθέμενο ειδύλλιο ανάμεσα στον Πάτροκλο και μια Αμαζόνα, που ολοκληρώθηκε μετά από έρευνες 4 ετών. Ωστόσο, πήρα λαβή, από αυτήν ακριβώς συνωμοσία ανάδειξης του Ιουλίου Καίσαρα από τους σύγχρονούς του Ρωμαίους συγγραφείς, ως τον κορυφαίο ήρωα, κατακτητή και πολιτικού. Ο Βιργίλιος, ο Οβίδιος και πολλοί άλλοι, προσπάθησαν να εξυψώσουν τον Ιούλιο Καίσαρα, που υπερηφανευόταν ότι καταγόταν από τον...

Αν η Κλεονίκη Υπήρχε

Αν η Κλεονίκη υπήρχε, ή αν μπορούσε να υπάρξει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γινόταν αμέσως αποδεκτή, όπως και όλοι οι άλλοι ήρωες. Επειδή ο Πάτροκλος είναι το πιο παρεξηγημένο ίσως άτομο σε όλη την Ελληνική Μυθολογία, διάλεξα να χρησιμοποιήσω αυτόν αποκλειστικά ως κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας αυτής, με απώτερο σκοπό, εγώ τουλάχιστον που τον εκτιμώ και μπορώ να τον κατανοήσω- όπως θεωρώ-, να μπορώ να διαβάζω μία διαφορετική εκδοχή για αυτόν τον Ομηρικό ήρωα, απόλυτα συμβατή με τη δική μου άποψη. Η "Ρωμαϊκή συνομωσία" αναφέρεται στην συστηματική μείωση της αξίας του Αχιλλέα, ως πρότυπου ανδρός, και κυρίως προτύπου του Μ. Αλεξάνδρου, με αναφορές στις σεξουαλικές προτιμήσεις του, καθώς και τον τρόπο θανάτου του (όπως π.χ. αυτός που περιγράφεται στην κολακευτική για τον Οκταβιανό/Αύγουστο και το γενεαλογικό του δέντρο, στην σχεδόν παραγγελμένη Αινειάδα), δηλαδή του...

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

Η 1η ΔΙΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΡΙΣΗΙΔΑΣ

Η Κλεονίκη ακολούθησε τη Βρισηίδα μέσα στη σκηνή του Αχιλλέα. Ήταν σίγουρα η πιο ευρύχωρη από όλες τις σκηνές, και ένα βαρύ μάνταλο ασφάλιζε την είσοδο. Αποτελούνταν από δύο δωμάτια μπροστά, και ένα ακόμα, πιο μικρό, πίσω από τη μεγάλη αίθουσα που είχε πολλές χρήσεις. Μία εστία έκαιγε στο κέντρο, και ένας μεγάλος τρίποδας με ένα χάλκινο λεβέτι ήταν αφημένα στον βορινό τοίχο, ανάμεσα σε μπαούλα με αντικείμενα και ρούχα, ή τα λαμπερά όπλα του. Το τρομερό δόρυ του ήταν...

ΠΗΓΕΣ & ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΤΡΟΚΛΟΥ

Αρχαία κείμενα και μεταφράσεις τους(γενικός κατάλογος)...

Γιατί αυτός ειδικά

Γιατί αυτός ειδικά και οχι ας πουμε ο Αχιλλέας... Μα επειδή δεν με ενδιέφερε ποτέ ο Αχιλλέας, παρά μόνο σε σχέση με τον Πάτροκλο. Γούστα ειναι αυτά. Όλοι οι καθηγητές στο Γυμνάσιο, είχαν την άποψη οτι ο τελειότερος ήρωας όλων ήταν ο Εκτορας, κρίμα που δεν τον συμπάθησα ποτέ...Εξάλλου δε εχει γραφτεί ποτε κατι αξιομνημόνευτο, αποκλειστικα για τον Μενοιτιάδη, στο internet, πέρα από τα εγκυλοπαιδικα στοιχεια και τις διάφορες εργασίες σοβαρών μελετητων (ναι, υπάρχουν κι αυτοί), κυριαρχούν τα σκουπίδια. Ίσως να φαινεται και λίγο περιεργο, πως μία γυναικα που σταδιοδρομει σε ασχετο επαγγεματικό κλαδο, απο αυτό των φιλολόγων- ιστορικών- αρχαιολογων, ενδιαφερεται τοσο πολύ για...

Κυριακή, 2 Δεκεμβρίου 2007

Γιατί άραγε να μας ασκούν τόση γοητεία κάποιοι ήρωες της λογοτεχνίας ή του κινηματογράφου, που ενώ το γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι είναι φανταστικά πρόσωπα, κατά τα άλλα ταυτιζόμαστε μαζί τους και επιδιώκουμε να «ανακαλύπτουμε» λεπτομέρειες που αφορούν την προσωπική τους ζωή, ή να φανταζόμαστε την καθημερινότητά τους, τα αισθήματά τους, τους φόβους τους, τις επιθυμίες τους; Πόσοι από μας δεν ταυτιστήκαμε με τα ξωτικά του ΄Αρχοντα, πχ τον Λέγκολας (αν και ‘γω προτιμώ σαφώς τον Χάλντιρ) ή ίσως τον Ρομπέν των Δασών, ή οποιονδήποτε άλλο; Όμως ο Πάτροκλος είναι κι αυτός με τον τρόπο του ένας ήρωας από τους πιο σημαντικούς, αφού μετά από το θάνατό του, το έπος φαίνεται να τρέχει πλέον με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, προς το τέλος του. Και ακόμα κι αν η Ιλιάδα δεν περιέχει το θάνατο και τις ταφικές τελετές για τον Αχιλλέα, υπάρχει πάντα η Οδύσσεια που τα περιλαμβάνει όλα. Κυκλοφορούν στην αγορά πολλές καλές μεταφράσεις των επών, αλλά ειδικά για την Ιλιάδα, η καλύτερη δουλειά πιστεύω ότι είναι του Ζαχαρόπουλου, η οποία παρόλο που είναι σε ποιητική απόδοση, ωστόσο είναι η πιστότερη από όσες διάβασα, κατά τη διάρκεια της έρευνας για το βιβλίο.
Αυτό όμως που πραγματικά με ενοχλεί είναι η χρήση της ιστορίας αυτής από διάφορούς επιτήδειους, για παράδειγμα, στην βιβλιοθήκη του Παν. Θεσσαλίας, σε πολλά βιβλία Ιστορικού και Δοκιμιακού περιεχομένου, βρήκα σχόλια και ηλεκτρονικές διευθύνσεις από φασίζουσες ομάδες ατόμων που διατηρούν ιστοσελίδες και blogs και καλούν τον όποιον αναγνώστη να ανατρέξει σε αυτές τις καταχωρήσεις, με το αμφίβολο περιεχόμενο. Τρέχα γύρευε δηλαδή, να βρεις άκρη με όλους αυτούς που έχουν αυτοανακηρυχθεί σε θεματοφύλακες της Ελληνικής ταυτότητας και περιφέρουν τον ξεχειλίζοντα εθνικιστικό ανδρισμό τους μέσα στο διαδίκτυο, χωρίς κατά τα άλλα να είναι ικανοί να παραθέσουν έστω και την ελαχιστότατη απόδειξη των λεγόμενων τους.
Πάντως θα άξιζε να ξαναθυμηθεί κάποιος, τα αρχαία που έκανε στο σχολείο, αν και κάποιος που γνωρίζει την Ελληνική σε ικανοποιητικό βαθμό, δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να καταλάβει το αρχαίο κείμενο και να συγκρίνει την ποιότητα και την πιστότητα της μετάφρασης, ακόμα κι αν αυτί δεν είναι κατά λέξη. Πάντως το βιβλίο δυστυχώς δεν προχωρεί, λόγω φόρτου εργασίας στο εργαστήριο, και είναι μάλλον πιο πιθανό να καταφέρω να το προχωρήσω μετά από τις γιορτές, όταν ίσως καταφέρω να εντοπίσω το κείμενο του Κόλουθου του Λυκοπολίτη (και πιθανότατα θα απευθυνθώ στον ίδιο τον μεταφραστή), το οποίο αναζητώ εδώ και ένα εξάμηνο τουλάχιστον, ενώ πρόκειται να κυκλοφορήσει και η «Χρηστομάθεια» του Πρόκλου, από τον Κάκτο.
Μέχρι τότε λοιπόν θα περιμένει το κείμενο και το blog του Πατρόκλου, και μετά τις γιορτές θα επανέλθω με περισσότερα. 

Ο μύθος και η πραγματικότητα

Υπάρχει μεγάλη διαφορά από αυτά που πραγματικά ισχύουν μέχρι αυτά που δυστυχώς θεωρούμε δεδομένα, σε σχέση με τον Πάτροκλο και τη θέση του στο μύθο.
Η συμβουλή σ’ αυτήν την περίπτωση είναι να διαβάσουν πρώτα οι ενδιαφερόμενοι την Ιλιάδα προσεκτικά, και μετά να καταλήγουν σε συμπεράσματα. Για παράδειγμα, πόσοι ξέρουν ότι ο Πάτροκλος, είχε μία μόνιμη ερωμένη, από την ηλικία των 17 χρόνων, και πέρασε την τελευταία του νύχτα στην αγκαλιά της; Η απάντηση είναι στην Ραψωδία Ι, στίχος 667. Η φήμη για την υποτιθέμενη ερωτική σχέση μεταξύ Αχιλλέα και Πατρόκλου, είναι εφεύρεση του Αισχύλου, στην τριλογία Αχιλλειίτιδα (από την οποία επιβίωσαν μόνον ελάχιστα σπαράγματα, χωρίς πολλές λεπτομέρειες), ωστόσο το περιεχόμενό της ανέλυσε διεξοδικά ο Πλάτωνας, στο Συμπόσιό του, αλλάζοντας τους ρόλους εραστή και ερωμένου. Από ‘κει βεβαίως το πήρε ο Απολλόδωρος ο Αλεξανδρευς ως δεδομένο, χωρίς περαιτέρω έρευνα, και το έβαλε στην Επιτομή του, με μόλις μία φράση (αγόρασα ολόκληρο το έργο για επιβεβαιώσω αυτήν την μηδαμινή καταχώρηση). Και μετά από αυτόν, ακολούθησαν οι Ρωμαίοι συγγραφείς, με την ομολογουμένως παγκόσμια εμβέλεια (καθόσον ο Δυτικός κόσμος θεωρεί ότι αποτελεί συνέχειά τους, αρά ανατρέχει ευκολότερα σε Ρωμαίους ποιητές όπως ο Βιργίλιος, ο Οβίδιος κλπ., παρά στον Έλληνα Όμηρο).
Συνομωσία; Αξίζει μόνο να διαβάσετε το 2 κεφάλαιο της Αινειάδας, για να καταλάβετε πόσο πολύ προσπάθησε ο καημένος ο Βιργίλιος να αλλάξει την εικόνα του Αινεία, που είναι τόσο μα τόσο χαρακτηριστική στην Ιλιάδα, ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τις συναντήσεις του με τον Αχιλλέα και την κατάληξη των μονομαχιών με τους ήρωες του έπους. (Αλήθεια, γιατί δεν διαθέτει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας μία μετάφραση της Αινειάδας;)