Όταν ο Θεός δημιούργησε τα έθνη, έδωσε στο κάθε έθνος από δύο αρετές. Έτσι, έκανε του Αμερικανούς τακτικούς και νομοταγείς, τους Γερμανούς αποφασιστικούς καου μελετηρούς, τους Ιάπωνες εργατικούς και υπομονετικούς, και ούτω καθεξής.
Για τους Έλληνες είπε, θα είναι έξυπνοι, τίμιοι και θα δουλεύουν στο δημόσιο. Όταν τελείωσε τη δημιουργία του κόσμου, τον πλησίασε ο αρχάγγελος Γαβριήλ και του είπε:
-Κύριε, έδωσες σε όλα τα έθνη από... δύο αρετές, αλλά στους Έλληνες έδωσες τρεις. Αυτό θα τους κάνει πολύ ισχυρούς και θα διαταράξει τις ισορροπίες πάνω στη γη.
-Έχεις δίκιο Γαβρίλε, είπε ο Κύριος. Στάθηκα απρόσεκτος και αυτή η απροσεξία μου θα κάνει τους Έλληνες να κυριαρχήσουν σε όλο τον κόσμο. Κάτι πρέπει να κάνω αλλά δεν μπορώ να ανακαλέσω τις αρετές που τους έδωσα, κι άρχισε ο Θεός να ψάχνει να βρει μια λύση.
-Το βρήκα! Θα παραμείνουν οι τρεις αρετές, αλλά κάθε Έλληνας θα μπορεί να κάνει χρήση μόνο των δύο.
Κι έτσι έγινε:
Αν ένας Έλληνας είναι τίμιος και δουλεύει στο Δημόσιο, δεν είναι έξυπνος.
Αν είναι έξυπνος και δουλεύει στο Δημόσιο, δεν είναι τίμιος.
Αν είναι έξυπνος και τίμιος, δεν δουλεύει στο δημόσιο.
