Ταυτίστηκε με τον μυθικό Λαβύρινθο του Μινώταυρου, λόγω της πολυπλοκότητας των διαδρόμων και των αιθουσών του, το σπήλαιο στη Γόρτυνα του Ηρακλείου. Τώρα η Νομαρχία σκοπεύει να ανοίξει τις σφραγισμένες εισόδους, να απομακρύνει πυρομαχικά από την Κατοχή και να το κάνει προσβάσιμο στους τουρίστες
Ένα σπήλαιο στη περιοχή Γόρτυνα του Ηρακλείου, κοντά στην αρχαία Κνωσσό, που θρυλείται ότι υπήρξε ο μυθικός Λαβύρινθος μέσα στον οποίο κρυβόταν ο Μινώταυρος, επιχειρείται να αποκτήσει ξανά ζωή, με εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης από την Νομαρχία Ηρακλείου.
Την περασμένη Τετάρτη κλιμάκιο της Νομαρχίας, στο οποίο μετείχαν και εκπρόσωποι γερμανικής κατασκευαστικής εταιρίας μπήκαν στο σπήλαιο του Λαβυρίνθου προκειμένου να διαπιστώσουν εάν είναι εφικτή η αποκατάσταση, καθαρισμός και διάνοιξη εισόδων, τις οποίες είχε σφραγίσει ο στρατός το 1961, μετά από δυστύχημα.
Φιλοδοξία της Νομαρχίας είναι να αποκαταστήσει πλήρως την πρόσβαση και το εσωτερικό του σπηλαίου και να το καταστήσει πόλο έλξης και τουριστικό προορισμό, καθώς έχει πλούσια ιστορία που χάνεται στα βάθη του χρόνου.
Το σπήλαιο που ήταν σε χρήση από τους προϊστορικούς χρόνους, υπήρξε λατομείο στην αρχαιότητα, ανακαλύφθηκε το 1415 και έγινε γνωστό για την πολυπλοκότητα των διαδρόμων και αιθουσών του που φθάνουν τα 2,5 χιλιόμετρα και δεν έχουν χαρτογραφηθεί ακόμη πλήρως.
Οφείλει το μύθο του,ακριβώς στην πολυπλοκότητα της δομής του και γρήγορα η παράδοση του απέδωσε το ρόλο του μυθικού Λαβυρίνθου του Δαίδαλου, τον οποίο αναφέρει για πρώτη φορά ο Ηρόδοτος. Μετά την ανασκαφή του Μινωϊκού Ανακτόρου στην Κνωσσό από τον Άρθουρ Έβανς, ο μύθος του σπηλαίου ξεθώριασε, καθώς η πολυπλοκότητα της αρχιτεκτονικής των ανακτόρων του Μίνωα, ώθησε την αρχαιολογική κοινότητα να ταυτίσει τον Λαβύρινθο με αυτά και όχι με το σπήλαιο.
Λόγω του μεγέθους του, το 1941 οι Γερμανοί το μετέτρεψαν στη μεγαλύτερη αποθήκη πυρομαχικών της ΝΑ Μεσογείου και ανατίναξαν τις εισόδους του, κατά την αποχώρησή τους από την Κρήτη.
Στα επόμενα χρόνια εταιρίες ανέλαβαν την μεταφορά και πώληση των εκρηκτικών, μεγάλη ποσότητα από τα οποία έχει παραμείνει ωστόσο μέσα στο σπήλαιο. Μάλιστα το 1961 τέσσερις νέοι σκοτώθηκαν από έκρηξη και ο Στρατός σφράγισε τις εισόδους.
Από μία οπή εξαερισμού μπήκαν ξανά σπηλαιολόγοι από το 1981 και το 1985 ένα μεγάλο μέρος του χαρτογραφείται από το ζεύγος Πετρόχειλου, που έδωσαν ζωή στην ελληνική σπηλαιολογία.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η χρήση του σπηλαίου είναι συνεχής από την προϊστορία, έχει προσελκύσει αρχαιοκάπηλους εργαλεία των οποίων έχουν βρεθεί κατά καιρούς εγκαταλειμμένα στο εσωτερικό.
Τώρα, το φιλόδοξο πρόγραμμα της Νομαρχίας, αποσκοπεί στην εκκαθάριση από τα εκρηκτικά με τη συνεργασία του ΓΕΑ, την αποκατάσταση των εισόδων, έτσι ώστε να καταστεί προσβάσιμο και τις εργασίες αναστήλωσης και φωτισμού, που θα επιτρέψουν τις επισκέψεις τουριστών στο μυθικό σπήλαιο.
Την περασμένη Τετάρτη κλιμάκιο της Νομαρχίας, στο οποίο μετείχαν και εκπρόσωποι γερμανικής κατασκευαστικής εταιρίας μπήκαν στο σπήλαιο του Λαβυρίνθου προκειμένου να διαπιστώσουν εάν είναι εφικτή η αποκατάσταση, καθαρισμός και διάνοιξη εισόδων, τις οποίες είχε σφραγίσει ο στρατός το 1961, μετά από δυστύχημα.
Φιλοδοξία της Νομαρχίας είναι να αποκαταστήσει πλήρως την πρόσβαση και το εσωτερικό του σπηλαίου και να το καταστήσει πόλο έλξης και τουριστικό προορισμό, καθώς έχει πλούσια ιστορία που χάνεται στα βάθη του χρόνου.
Το σπήλαιο που ήταν σε χρήση από τους προϊστορικούς χρόνους, υπήρξε λατομείο στην αρχαιότητα, ανακαλύφθηκε το 1415 και έγινε γνωστό για την πολυπλοκότητα των διαδρόμων και αιθουσών του που φθάνουν τα 2,5 χιλιόμετρα και δεν έχουν χαρτογραφηθεί ακόμη πλήρως.
Οφείλει το μύθο του,ακριβώς στην πολυπλοκότητα της δομής του και γρήγορα η παράδοση του απέδωσε το ρόλο του μυθικού Λαβυρίνθου του Δαίδαλου, τον οποίο αναφέρει για πρώτη φορά ο Ηρόδοτος. Μετά την ανασκαφή του Μινωϊκού Ανακτόρου στην Κνωσσό από τον Άρθουρ Έβανς, ο μύθος του σπηλαίου ξεθώριασε, καθώς η πολυπλοκότητα της αρχιτεκτονικής των ανακτόρων του Μίνωα, ώθησε την αρχαιολογική κοινότητα να ταυτίσει τον Λαβύρινθο με αυτά και όχι με το σπήλαιο.
Λόγω του μεγέθους του, το 1941 οι Γερμανοί το μετέτρεψαν στη μεγαλύτερη αποθήκη πυρομαχικών της ΝΑ Μεσογείου και ανατίναξαν τις εισόδους του, κατά την αποχώρησή τους από την Κρήτη.
Στα επόμενα χρόνια εταιρίες ανέλαβαν την μεταφορά και πώληση των εκρηκτικών, μεγάλη ποσότητα από τα οποία έχει παραμείνει ωστόσο μέσα στο σπήλαιο. Μάλιστα το 1961 τέσσερις νέοι σκοτώθηκαν από έκρηξη και ο Στρατός σφράγισε τις εισόδους.
Από μία οπή εξαερισμού μπήκαν ξανά σπηλαιολόγοι από το 1981 και το 1985 ένα μεγάλο μέρος του χαρτογραφείται από το ζεύγος Πετρόχειλου, που έδωσαν ζωή στην ελληνική σπηλαιολογία.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η χρήση του σπηλαίου είναι συνεχής από την προϊστορία, έχει προσελκύσει αρχαιοκάπηλους εργαλεία των οποίων έχουν βρεθεί κατά καιρούς εγκαταλειμμένα στο εσωτερικό.
Τώρα, το φιλόδοξο πρόγραμμα της Νομαρχίας, αποσκοπεί στην εκκαθάριση από τα εκρηκτικά με τη συνεργασία του ΓΕΑ, την αποκατάσταση των εισόδων, έτσι ώστε να καταστεί προσβάσιμο και τις εργασίες αναστήλωσης και φωτισμού, που θα επιτρέψουν τις επισκέψεις τουριστών στο μυθικό σπήλαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εκφραστείτε ελεύθερα, πείτε ότι θέλετε αλλα μην βρίζετε χυδαία για να μην μπαίνουμε σε διαδικασία να σβήνουμε σχόλια, κάτι που δεν το θέλουμε!
Ευχαριστούμε...