Ήταν ένας οικοδόμος και καλούπωνε ξύλα, ψηλά πάνω σε μια
οικοδομή, για να πέσει η πλάκα.
Καθώς δούλευε λοιπόν νταπα ντούπα, ντάπα ντούπα το σφυρί,
του φωνάζει το αφεντικό:
-Πιρικλίς
Κοιτάει από δω κοιτάει από κει ο οικοδόμος μπας και ήταν
κανένας άλλος που τον λέγαν Περικλή, δεν βλέπει κανέναν,
συνεχίζει το καλούπωμα.
Μετά από λίγο πάλι το αφεντικό:
-Εϊϊϊϊ! Πιρικλίς
Κοιτάει από δω κοιτάει απο κει, δε βλέπει κανέναν άλλο και
λέει του αφεντικού:
-Αφεντικό, κώτσο με λένε, συμβαίνει τίποτα;
-Πιρικλίς!!!!
Μόλις του το λέει αυτό το αφεντικό, βλέπεις την οικοδομή
κρρρρρρρρρρρρνταααααααν όλη κάτω.
Σηκώνεται ταραγμένος ο φίλος μας ο Κώτσος.
-Γαμώ τα μπετά σας, γαμώ τα τσιμέντα σας εδώ μέσα,
Αϊ σιχτιρ κόντεψα να σκοτωθώ! Γιατί έπεσε η οικοδομή ρε
αφεντικό;
Και το αφεντικό:
-Αφού σι λιέου τόσην ώρα: Πίρι κλις! Συ δεν άκουγις.
Apo molemou
