Αν βρεθείς σ’ ένα από τα χωριά της Άρτας ή των Ιωαννίνων τις μέρες των γιορτών θα δεις ν’ αναβιώνει το έθιμο των αναμένων πουρναριών. Όλοι κρατούν στα χέρια τους ένα κλαδί από πουρνάρι όταν πηγαίνουν επισκέψεις στα σπίτι. Στο δρόμο το ανάβουν και το πηγαίνουν αναμμένο στο σπίτι, γεμίζοντας έτσι τους δρόμους από μικρές κινούμενες φωτιές.
Το έθιμο στα Γιάννενα έχει μια μικρή παραλλαγή. Ο κόσμος κρατά στα χέρια του μια χούφτα δαφνόφυλλα που τα πετά στο τζάκι μόλις μπει στο σπίτι και καλημερίσει. Μόλις πάρουν φωτιά κι αρχίζουν να καίγονται τότε λένε την εξής ευχή: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!»
Το τάισμα της βρύσης
Το έθιμο κρατά πολλά χρόνια στα χωριά της Θεσσαλίας και αναβιώνει κάθε Χριστούγεννα. Τα κορίτσια ξυπνούν από τα χαράματα και πηγαίνουν στην κοντινή βρύση για να κλέψουν " το άκραντο νερό"(το ονομάζουν έτσι γιατί δεν μιλούν στη διάρκεια της διαδρομής). Αλείφουν τις βρύσες του χωριού με μέλι και βούτυρο με την ευχή όπως θα τρέχει το γλυκό νερό, έτσι να τρέχει και η τύχη στο σπιτικό τους.
Μόλις φτάσουν ταΐζουν τη βρύση με λιχουδιές, και μάλιστα λέγεται ότι όποια κοπέλα φτάσει πρώτη, θα είναι και η πιο τυχερή. Μετά ρίχνουν στη στάμνα τους ένα βατόμουρο και τρία χαλίκια, κλέβουν το νερό κι επιστρέφουν σπίτι. Εκεί πίνει όλη η οικογένεια και ραντίζουν τις τέσσερις γωνιές του σπιτιού, σκορπώντας στο σπίτι και τα χαλίκια της στάμνας.
Τα Πρωτοχρονιάτικα Μπαμπαλιούρια
Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς αναβιώνουν κάθε χρόνο στη Λάρισα τα Μπαμπαλιούρια, ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στις Διονυσιακές γιορτές. Οι άντρες φορούν τη στολή του Μπαμπαλούρη, ένα μάλλινο παντελόνι δηλαδή, ένα πουκάμισο λευκό, τσαρούχια και μια ζώνη γεμάτη κουδούνια. Το πρόσωπό τους είναι καλυμμένο από μια μάσκα από προβιά ζώου, τη λεγόμενη φουλίνα.
Τα Μπαμπαλούρια λοιπόν ξεχύνονται στις εκκλησίες και περιμένουν να τελειώσει η λειτουργία για να βγει ο κόσμος. Κρατούν ένα κουμπαρά και δεν αφήνουν κανέναν να περάσει αν δεν προσφέρει χρήματα. Μετά την εκκλησία, τα Μπαμπαλούρια ξεχύνονται στους δρόμους μέχρι το βράδυ, κάνοντας θόρυβο με τα κουδούνια τους για να διώξουν τα κακά πνεύματα.
Το έθιμο της Καμήλας
Κάθε χρόνο, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου Καβακλή των Κουφαλίων Θεσσαλονίκης ξεχύνονται στους δρόμους της πόλης για το έθιμο της καμήλας. Δεν λένε τα κάλαντα όπως όλοι, αλλά μεταμφιέζονται σε καμήλες και φωνάζουν δυνατά διάφορα συνθήματα. Σκοπός τους είναι να παραπλανήσουν τους στρατιώτες του Ηρώδη που ψάχνουν να βρουν το νεογέννητο Ιησού, ώστε να μην μπορέσουν να τον σκοτώσουν.
Οι κεφαλλονίτικες κολόνιες
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στην Κεφαλονιά, τα παιδιά βάζουν μια Άγιο-βασιλίτσα στην είσοδο του σπιτιού, για να φυλάει το σπίτι. Το μεσημέρι, οι Κεφαλλονίτισσες μαγειρεύουν τηγανίτες. Το ίδιο βράδυ, οι κάτοικοι στο Αργοστόλι πηγαίνουν στην εκκλησία κρατώντας κολόνιες με τις οποίες ραντίζουν ο ένας τον άλλο ενώ εύχονται καλή χρονιά. Στο γυρισμό, σπάνε στο κατώφλι ένα ρόδι και μετρούν τα σπόρια του. Κάθε σπόρος συμβολίζει και μια ευχή που θα πραγματοποιηθεί τη νέα χρονιά για την οικογένεια.
Τα Αγιοβασιλιάτικα καραβάκια
Στην πόλη της Χίου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς αναβιώνει το έθιμο των αγιοβασιλιάτικων καραβιών. Έτσι κάθε χρόνο οι ενορίες κατασκευάζουν πλοία σε σμίκρυνση. Μοιάζει μ’ ένα μικρό διαγωνισμό μεταξύ των ενοριών και συναγωνίζονται ως προς την ποιότητα κατασκευής και την ομοιότητά τους με τα’ αληθινά πλοία. Οι ομάδες κατασκευής, το πλήρωμα όπως τους αποκαλούν, γεμίζουν με τις φωνές τους κάθε ενορία, καθώς τραγουδούν τα κάλαντα όσο φτιάχνουν τα καράβια.
πηγή : [link]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εκφραστείτε ελεύθερα, πείτε ότι θέλετε αλλα μην βρίζετε χυδαία για να μην μπαίνουμε σε διαδικασία να σβήνουμε σχόλια, κάτι που δεν το θέλουμε!
Ευχαριστούμε...