Οι 10 ακριβότεροι πίνακες όλων των εποχών!

Οι τιμές τους ξεπερνούν κάθε προσδοκία, σπάζοντας αισίως όλα τα προηγούμενα ρεκόρ! Λάτρεις της τέχνης βάζουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να αποκτήσουν τον πίνακα των ονείρων τους, ενώ 10 έργα τέχνης κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων αλλά και της… ακρίβειας! Βέβαια, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, η αξία όλων είναι στην ουσία ανυπολόγιστη!

1. «The Scream», Edvard Munch

Πρώτο στη λίστα, είναι το πιο ακριβοπληρωμένο έργο του Νορβηγού ζωγράφου Edvard Munch, το οποίο κυριολεκτικά «ουρλιάζει» για 119,9 εκατομμύρια δολάρια

2. «Nude, Green Leaves and Bust», Pablo Picasso

Η ερωμένη του διάσημου ζωγράφου Marie-Therese Walter πιστοποιεί για 106 εκατομμύρια δολάρια τη μεγάλη… αξία της!

3. «L’ Homme Qui Marche», Alberto Giacometti

Το χάλκινο γλυπτό ενός άντρα που περπατάει πουλήθηκε για 104,3 εκατομμύρια δολάρια και κοσμεί πλέον ιδιωτική συλλογή.

4. «Garcon a la Pipe», Pablo Picasso

Δεύτερο έργο του Πικάσο στη λίστα, αυτός ο πίνακας του 1905 (λάδι σε καμβά) που αποτυπώνει έναν νέο άντρα με την πίπα του «έκλεισε» στα 104,2 εκατομμύρια δολάρια.

5. «Dora Maar au Chat», Pablo Picasso 

Αχ, αυτός ο Πικάσο με τις ερωμένες του! Η δεσποινίς Dora Maar «βγήκε στο σφυρί» για 95,2 εκατομμύρια δολάρια, καταλήγοντας στη συλλογή ενός ανώνυμου Ρώσου.

6. «Adele Bloch-Bauer II», Gustav Klimt

«Η ομορφιά είναι πανάκριβη», θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, αφού το πορτρέτο της όμορφης συζύγου ενός βιομηχάνου, λάτρη των τεχνών, αποτιμήθηκε στα 87,9 εκατομμύρια.

7. «New York Triptych», Francis Bacon

Μόλις για 86,2 εκατομμύρια δολάρια ο γνωστός πολυεκατομμυριούχος κ. Αμπράμοβιτς κοσμεί πλέον με τον πίνακα αυτό το σαλόνι του (ή το κότερό του, δεν ξέρω)!

8. Portrait du Dr. Gachet, Vincent Van Gogh

Από τα 300 φράγκα που πωλήθηκε το 1890 άγγιξε πρόσφατα τα 82,5 εκατομμύρια δολάρια. Καλή απόσβεση, νομίζω!

9. Le Bassin Aux Nymphmeas, Claude Monet

«Τα νούφαρα» του διάσημου Γάλλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου αποδείχτηκαν… άριστης ποιότητας, αφού κόστισαν σε ιδιώτη 80,4 εκατομμύρια δολάρια.

10. Bal au Moulin de la Galette, Pierre-Auguste Renoir

Ο… φτηνότερος πίνακας όλων αξίζει μόλις 49,2 εκατομμύρια δολάρια. Ψίχουλα!

Ρωμέικα Οικόσημα (Byzantine Heraldry)

Οικόσημα αυτοκρατορικών οικογενειών
(Imperial families' coats of arms)

Ραγκαβέ (Rangave)

(Μιχαήλ Ραγκαβές 811-813)

Aργυροί (Argyros)

(Ρωμανός Γ' Αργυρός 1028-1034)

Δούκες (Ducas)

(Δυναστεία Δουκών 1059-1087)

Κομνηνοί (Komnenos)

(Ισαάκιος 1057-1059 , Δυναστεία Κομνηνών 1081-1185)

Άγγελοι (Angelos)

(Δυναστεία Αγγέλων 1185-1204)

Λασκαρείς (Lascaris)

 (δυναστεία Λασκάρεων 1204-1261)

Βατάτζηδες (Vatatzes) 
(Ιωάννης Γ' Βατάτζης 1222-1254) 

Μεγάλοι Κομνηνοί (Great Komnenos-Empire of Trebizont)

Αυτοκρατορία Πάσης Ανατολής Ιβηρίας και Περατείας (1282-1460)

Μεγάλοι Κομνηνοί (Great Komnenos)

(Δυναστεία Μεγάλων Κομνηνών 1203-1460)

Καντακουζηνοί (Kantakouzenos)

(Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός 1341-1354)

 Παλαιολόγοι (Palaiologos)

(δυναστεία Παλαιολόγων 1261-1453)

 

 Παλαιολόγοι (Palaiologos)

Βασιλεία Ρωμαίων (1261-1453)

 Παλαιολόγοι (Palaiologos) 
Βασιλεύς της Κωνσταντινουπόλεως (King of Constantinople/ 1261-1453)

Οικόσημα άλλων αριστοκρατικών οικογενειών
(Other noble families' coats of arms)
 

Φουσκαρνάκηδες (Phouskarnakes)

Μικρουλάχηδες (Micrulaches)

Φραγκόπουλοι (Frangopoulos)

Ραούλ (Raoul)

Μπαρμπάρο (Barbaro)

Ισαάκιος Κομνηνός (Isaac Komnenos-ruler of Cyprus)
(κυβερνήτης της Κύπρου 1184-1191)

Μελισσηνοί (Melissenos)

Κορρέσιοι (Corresio)

Ραδινοί (Radinos)

Βλαττέρα (Vlattera)

Koμνηνοί (Ιταλία) (Komnenos-Italy)

Φωκάδες (Phocas)

Ροδοκανάκηδες (Rhodocanakes)

Καλλέργηδες (Callergis)

Βλαστοί (Vlastos)

Οικόσημα Ελλήνων Ευγενών - Η Τέχνη της Εραλδικής στην Ελλάδα

Υπήρξαν ευγενείς στην Ελλάδα; Αριστοκρατικές οικογένειες με οικόσημα, φέουδα και γενεαλογία που φτάνει στα βάθη του χρόνου; Μα φυσικά! Δεν κατάγονται όλοι οι Έλληνες από ταπεινούς χωρικούς, καλοκάγαθους νησιώτες και πλούσιους, στην καλύτερη περίπτωση, μεγαλοαστούς. Το ελληνικό αρχοντολόι υπήρχε για αιώνες (από το Βυζάντιο ήδη), ακόμα και στα τετρακόσια χρόνια του οθωμανικού ζυγού, και εξαλείφθηκε μετά την επανάσταση του 1821 και τη δημιουργία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. (Αριστερή φωτογραφία: Οίκος Γαβαλά)

Εκείνη την περίοδο ο θεσμός της φεουδαρχίας καταργήθηκε και πλέον, σύμφωνα με το άρθρο 3§3 του ελληνικού συντάγματος: " Είς πολίτας Έλληνας τίτλοι ευγενείας ή διακρίσεως ούτε απονέμονται ,ούτε αναγνωρίζονται ". Μπορεί η λήθη του χρόνου και μια κακώς εννοούμενη εθνικιστική προσέγγιση της ιστορίας μας, που απορρίπτει συλλήβδην τις δυτικές επιρροές, να κυριαρχούν σήμερα στην αντίληψη του Νεοέλληνα, παρόλα αυτά αρκετοί φέρουν επίθετα που μαρτυρούν τη γαλαζοαίματη καταγωγή τους και δηλώνουν τον αριστοκρατικό οίκο από τον οποίο προέρχονται.

Οίκος Πιερτζοβάλη
Οι γνήσιες ελληνικές οικογένειες με οικόσημα ανήκουν συνήθως σε παλαιοβυζαντινούς αρχοντικούς οίκους (πχ. Κομνηνοί, Παλαιολόγοι, Κεφαλάδες, Χρυσολοράδες, Αγαλλιανοί κοκ). Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ή Λατινοκρατίας (1204-1566), όπου η Ελλάδα ήταν χωρισμένη σε πριγκιπάτα, δουκάτα και βαρονίες πολλοί Έλληνες φεουδάρχες διατήρησαν τη γη, τους δουλοπάροικους και τους τίτλους τους και αναγορεύθηκαν από τους Φράγκους κατακτητές σε ιππότες.

 Το ίδιο συνέβη και κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας στην Κρήτη και στα νησιά του Ιονίου, όπου μάλιστα υπήρχαν και τα λεγόμενα «Libro D' Oro», κατάλογοι κατά τα ενετικά πρότυπα δηλαδή των αριστοκρατικών οικογενειών. Μαζί με τους ντόπιους Έλληνες φεουδάρχες, βλέπουμε συχνά ιταλικές αρχοντικές οικογένειες, φραγκολεβαντίνους όπως τους ονομάζει ο λαός μας, (πχ. Αλιμπράντης, Ζηνόβιο, Καρούζο, Δελλαπόρτα, κοκ) εγκατεστημένες στα νησιά αυτά, όπως και πλούσιες οικογένειες που ανέβηκαν στις αριστοκρατικές τάξεις λόγω των χρηματικών κυρίως υπηρεσιών που προσέφεραν στους κατακτητές και στο δημόσιο ταμείο. Έτσι, το 1542 δημιουργήθηκε η Χρυσή Βίβλος της Ζακύνθου και το 1593 η νέα Χρυσή Βίβλος της Κεφαλονιάς και της Κέρκυρας.
Οίκος Κεφαλά
Το 1797, με το τέλος της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα, οι κατάλογοι αυτοί κάηκαν από τους Γάλλους στρατιώτες του Ναπολέοντα. Την ανασύσταση τους προσπάθησε να κάνει ο Ευγένιος Ραγκαβής με τη συγγραφή του έργου του «Η Χρυσή Βίβλος των Ιονίων Νήσων». Παρόλα αυτά τα ανάγλυφα οικόσημα στις οικίες, τις εκκλησίες και τους τάφους των εν λόγω οικογενειών, όπως και οι τίτλοι(πχ. Κόντε Ρώμας, Βαρώνος Σινάς κλπ) διατηρήθηκαν μέχρι και τις αρχές του εικοστού αι. Στις αριστοκρατικές αυτές οικογένειες, πρέπει να σημειώσουμε, δεν ανήκουν όλα τα επίθετα φραγκολεβαντίνικης προέλευσης, καθώς κάποια είναι δηλωτικά συνήθως τόπου καταγωγής, τα λεγόμενα πατριδωνύμια (πχ. Πρίντεζης, αυτός που προέρχεται από το Printezi της Ιταλίας) ή επαγγέλματος-ιδιότητας (π.χ. Αλιφιέρης ή Αλιφέρης ή Αλφέρης που σημαίνει σημαιοφόρος). Επίσης με την έλευση του Όθωνα ήρθαν αρκετοί Βαυαροί ευγενείς στην Ελλάδα, όπως και πλήθος Γερμανών στρατιωτών, που δε μπορούμε όμως να τους κατατάξουμε στην παλαιά ελληνική αριστοκρατία.

Οίκος ΜαταξάΗ επιστήμη της οικοσημολογίας, δηλαδή η συλλογή, καταγραφή, μελέτη και ανάλυση των εμβλημάτων που αποτελούν τους θυρεούς-οικόσημα, όχι μόνο των αριστοκρατικών οικογενειών αλλά και των εθνικών και εκκλησιαστικών ταγμάτων, ονομάζεται εραλδική. Στην Ελλάδα με την επιστήμη αυτή ασχολείται η Εραλδική & Γενεαλογική Εταιρεία Ελλάδος (ΕΓΕΕ). Στα αρχεία της και στα επιστημονικά δελτία που κατά καιρούς εκδίδει μπορεί κανείς να βρει σημαντικές ιστορικές πληροφορίες για τους ευγενείς της Ελλάδας. Η εταιρεία επίσης έχει πραγματοποιήσει τέσσερα σημαντικά επιστημονικά συνέδρια.

Τα οικόσημα συνήθως φέρουν σύμβολα και χρώματα που χαρακτηρίζουν την ιστορία και τα επιτεύγματα του εκάστοτε οίκου. Μπορεί να είναι απλά, σε αυτά ανήκουν τα ομιλούντα ή φανερά οικόσημα (πχ. Οίκος Κλαδά, φέρει ένα κλαδί, Οίκος Κεφαλά, δείχνει μια κεφαλή ανδρός, Οίκος Καλογερά, αναπαριστά έναν καλόγερο, ο Οίκος Σολωμού, το ψάρι σολωμός κοκ) ή πιο πολύπλοκα. Τα χρώματα επίσης είναι σημαντικά (πχ. κόκκινο, δηλωτικό αιματοχυσίας και κατά συνέπεια ανδρείας στη μάχη, γαλάζιο, δηλωτικό αγνότητας και ήθους κοκ) όπως και τα στέμματα στο άνω τμήμα που οι εξοχές τους δηλώνουν το βαθμό ευγενείας(πέντε εξοχές βαρώνος, δικέφαλος αετός, βυζαντινός αυτοκράτορας κοκ). Στην Ελλάδα ο μοναδικός εικαστικός καλλιτέχνης που αναλαμβάνει με αρτιότητα και επαγγελματισμό την έρευνα και ανασύσταση οικοσήμων είναι ο Ιωάννης Π. Βλαζάκης.

Ακολουθεί ένας πλήρης κατάλογος των αριστοκρατικών ελληνικών οικογενειών σύμφωνα με τα γνωστά ιστορικά αρχεία και τις πηγές που έχουν διασωθεί:

Α: Αβάσταγος, Αβούρης, Αβρ(α)άμη, Αγαλλιανού, Αγγέλου, Αγέλαστου, Αγκούρου, Αγιαποστολίτης, Αγουστόνης, Ακουίλα, Αλαμάνου, Αληπούτζα, Aλιμπράντης, Αλισάφη, Αλμπέρτο, Αλταβίλλα, Αλλαγκατέλα, Αλλαμάνου, Αλμπάνα, Αμοιραλή, Αναπλιώτη, Αναστάζη, Ανδρουτσέλη, Ανδρούτσος-Τρομπέττας, Ανεσίνη, Αννίνου, Ανκούσολ, Αντονάτο, Αντρηόλας, Αντρίζης, Αντίοχου, Αντρούτσος, Αντύπας, Αρακλιότης, Αργέντη, Αργυρόπουλος, Αργυρόπουλου, Αργυρού, Αρκούδη, Αρκουλή, Αρλιώτη, Αρταβάνη, Αρχολέου, Α(σ)σάνη, Ασημοπούλου, Ασπρουλιανού, Αυγερικού , Αυλωνίτη.
Β: Βαζαΐος, Βαλαρέτζος, Βάλβης, Βαλιέρ, Βαλλιάρη, Βαλσαμάκη, Βάλσαμος, Βαμβάτη, Βαρβάτη, Βαρβαρήγος, Βαρβιάνης, Βαρδάνης, Βάρδας, Βάρθη, Βαρζός, Βαρούχα, Βασάλλου, Βασιλάτου, Βατατζή, Βέγια, Βελέττης, Βέμπο, Βενάρδος, Βενετάντο, Βενέτος, Βενιέρ/Βενιέρη, Βεντούρας, Βεντουρής, Βεντραμίν, Βερβιτσιώτη, Βεργής, Βερίκιος, Βιδάλε, Βιτζαρά, Βιτούρης, Β(ου)ιτσαρά, Βλάσση, Βλασόπουλος-Βλασσόπουλου, Βλαστός/Βλαστού, Βολεντιέρας, Βονδιλάγκη, Βορήσης, Βουγλέσση, Βούλγαρης, Βούλτσος, Βούρου, Βραχλιώτη, Βροχίνη.
Γ: Γαβαλα, Γαήτας , Γαλάτη, Γαλέτος, Γαλιάτζας, Γάμπαρας, Γαμπριέλ, Γαρδέλης, Γαρζώνης, Γερακάρης, Γεράκη, Γερομεριάτη, Γεροπετρή, Γεωργάνος, Γιαλέλου, Γιαλινά, Γιαννόπουλος, Γιαργυρόπουλος, Γιράρδη, Γκαγκάδη, Γκαλιέλλο, Γκαζολίν, Γκαφίν, Γκεντιλίνη, Γκίκα, Γκίζης Γ(κ)λιοπούλου, Γκράντος, Γκοζαντίνων, Γκύλη, Γουσίδου, Γουλιανού, Γραμματικόπουλου, Γρατενίγος, Γκριμάνης, Γονέμη, Γράψα, Γριμάλδη(ι), Γρίτη, Γρυπάρης.
Δ: Δαβερώνα, Δάλλε, Δαμαλά, Δαμουλάτη, Δαμουλή, Δαμύλλου, Δάνδολος - Δανδόλου, Δαράτζου, Δαρίβας, Δαρέζης, Δαρμένου, Δελαζάρης, Δελλαγραμμάτη, Δελλαδέτσιμα, Δελλαπόρτα, Δελλα Ρόκκα, Δελέντα, Δενάζης, Δελιγότη, Δερώσσης, Δεσύλλας - Σιγούρος, Δετζώρτη, Διγότη, Δικόπουλος, Διπλοβατάτζη, Δόνδη, Δονάτος, Δομενεγίτης, Δοξαρά, Δούκα, Δουσμάνη, Δραγουμάνου, Δραμιτινού, Δώρια.
Ε: Επάρχου, Εβρετόπουλου.
Ζ: Ζαγκαρόλ, Ζάκκου Ζαμπέλης, Ζαχαριά, Ζερβού, Ζίφου, Ζουλάτη, Ζυγομαλά, Ζωγράφος, Ζωΐτσης, Ζωναράς.
Η: -
Θ: Θεοτόκη, Θερειανός.
Ι: Ιατρού, Ιγγλέση, Ιουστινιάνη, Ισιγόνης.
Κ: Καβαλάρη, Καβάλλης, Καβάσιλα, Καζανόβα, Κακαβέλλα, Κακοψόφη, Κακούρης, Καλανδρηνός, Καλάργας, Καλβοκορέση, Κάλβος, Καλέκας, Καλέτζης, Καλλέργης, Καλλιμάχη, Καλογερά, Καλοθέτη, Καλόφωνος, Καλουτά, Καλούτσικο, Καμάλη, Καμύλος, Καμινάρης, Κανάλ, Κανάλε, Καναλιώτη, Κανδήλας, Καντακουζηνού, Καντούνης, Καοτόρτα, Καούτζης, Καπαδόχα, Κάπαρη, Καπέλλος-Καπέλλου, Καπνίσης, Καποδίστρια, Καραβέλα, Καραβία, Καράλη, Καραντινός-Καραντινού, Καρατζά, Καρβελάς, Καριώτη, Κάρμπουρη, Καρούσου Καρρέρ, Καρτάνου, Κάρτσερη, Καρύδη, Καρυοφύλλη, Καστέλλη, Κάστρι, Κατελάνος, Κατήφορος, Κατσαϊτη, Καψάς, Καψοκέφαλος, Κεφαλά-Κεφαλάς, Κεφαλληνός/Μαλατέστας, Κερκυραίου, Κερκόφιλου, Κιγάλα, Κλαδά, Κλάδης, Κοκκίνη- Κοκκίνης, Κόκκος, Κόλας, Κολίβα, Κολλήτα, Κομνηνός-Κομνηνού, Κομούτος, Κομποθέρκα, Κονδοκάλη, Κονδύλη, Κόνταρης, Κονταράτος, Κονταρίνης, Κοντονής, Κοντοσταύλου, Κοντούτζης, Κονσόλα, Κόντη, Κόππο, Κοραής, Κορνάρος, Κορνέρ/Κορρέρ, Κορέση, Κορονέλλου, Κουαρτάνου-Καρτιάνου-Καρτάνου, Κουβαρά, Κουερίνης, Κουιρίνη, Κουκουλομάτης, Κουμπή, Κουλούρη, Κουρκουμέλλη, Κουρούμαλλος, Κούρσαρη, Κούρτζολάς, Κούτζης, Κουτούβαλης, Κρίσπη-Κρίσπο, Κροκίδα, Κυβετός, Κυρίαρχου, Κυπριανός-Κυπριανού.
Λ: Λάβαρο, Λαμπέτης, Λάνδου, Λάντζα, Λατούρο, Λάσκαρη, Λεκατσάς, Λεντεσούρη, Λεονταράρχη, Λεοντάρη, Λευκαδίτης, Λευκοκοίλου, Λεπενιώτη, Λιβάνης, Λίβιος, Λιβρίνα, Λισγάρα, Λοβέρδου, Λογοθέτης, Λο(ν)γκοβίτη, Λοκατέλλης, Λορενταν(ο) (Λούρδα), Λούζη, Λουκάνη, Λουμπάρδης, Λούντζης, Λουπίνα. Λούρου, Λούβρου, Λύδη.
Μ: Μαγδαληνός, Μαζαράκη, Μακέντο, Μακρής, Μαλατέστα, Μαλιπιέρος, Μαμωνά -Μαμωνάς, Μανδρικάρδης, Μάνεσης, Μανιατάκης, Μάνιος Μανολέτσος, Μάνου, Μανούσος, Μαντιγκούστι, Μαρίνης, Μαξίμου, Μερκάτης, Μαρίνου, Μαρκέτου, Μαρκορά, Μάρμορα, Μαρντίτος, Μάρουλλι, Μαρσέλλος, Μαρτελάος, Μαρτινέγκας, Μασακίτη, Μασάρης, Μάσου, Μάστη, Μάστρακα, Μάτεσης, Μάτζα, Ματσολένη, Μαύρου, Μαυρογένους, Μαυροκέφαλος, Μαυροκορδάτου, Μαυρομμάτη, Μαυρουδή, Μαυρογένη, Μαύρου, Μελισσηνός-Μελισσηνος, Μελισσουργός, Μελκή, Μέμο, Μεταξά, Μέτζο, Μιάνης, Μιδέη, Μικέλης, Μικέλι, Μιλίκης, Μίνιος- Μίνιου , Μινώτος, Μιστόρης, Μιχαλίτζης, Μοάτζος-Μοάτσο-Μουδάτσο-Μουντάτσο, Μοθωναίος, Μολίν, Μομφερράτου, Μονδίνος, Μόντε, Μορέλλης, Μοριωνά, Μοροζίνης, Μόρμορης, Μόρο, Μόστο, Μοστράτου, Μοσχοβίτης, Μόσχου, Μότας, Μοτσανέγα, Μοντζενίγος, Μουδάτζου, Μουλάς, Μουτζάν, Μουρούζη, Μουσελίμη, Μουστοξύδι, Μπαζέου, Μπαζιάνι-Μπαζιάνας, Μπάκου, Μπαρμπαρίγου, Μπάρμπαρο, Μπαρότσης-Μπαρότσι, Μπαρότσι, Μπασάν, Μπάφος- Μπάφου, Μπελάντα, Μπελόνια, Μπενεβίτη, Μπιζάς-Μπιζάνο, Μπλέσσα, Μπολάνης, Μπολντού, Μπόνο, Μποντιμιέρ, Μποριέζης, Μπόρσας Μπουζιάνης, Μπραγκαντίν, Μπουά.
Ν: Ναδάλ, Ναυπλιώτη, Νεγρεπόντη, Νέγρης, Νεόφυτου, Νεράτζης, Νερούλης-Νερουλού, Νικόπουλος, Νομικός, Νούτσιο, Ντα Κορώνια, Ντακουζάν, Νταμουσός, Ντάντολος, Ντε Λαστικ, Ντιέντο, Ντονάτος.
Ξ: Ξανθόπουλος.
Ο: Ογκλέζος, Οναβάλ, Οφιομάχου.
Π: Παίδης, Παδοβά, Πάγκαλη, Παλαιολόγος-Παλαιολόγου, Παλατιανού, Παλατσόλη, Παλατσουόλ, Παλλαδάς, Πανά, Παντίν, Πανιάλη, Πανιπέρη, Παντουβέρης, Παπαδάτος-Παπαδάτου, Παπαδοπόλη, Παπαδημητρίουλο, Παραμάνη, Παραστάθη Παρούτας, Πασκαλίγος, Πασπάτη, Παρένιο, Πεκατόρι, Πενδαμόντη, Περδικάρης, Πατέριου Πετρέτη, Πετροκόκκινου, Πήλικα, Πιενέρο. Πιέρη, Πιερτζοβάλη, Πινιατώρου, Πιτσαμάνου , Πλανούδη, Ποκατέρα, Πολίτη, Πολυλά, Πολλάρε, Πόθου, Πραματευτή, Πρασακάκη, Πρατούνα. Προσσαλένδη-Προσσαλέντης, Πούμπλια.
Ρ: Ραγγαβή, Ράλλη, Ραμαντάση, Ραμνίτου, Ραρτούρου, Ρεγγίνη-Ρεγγίνα, Ρέγκουλο. Ρεκανέζη, Ρέντη, Ρεσελέττη, Ρίζου, Ρίκκη, Ριμαντορο, Ρισικάρη, Ροδοκανάκη, Ροδοκέφαλου, Ροδοστάμου, Ροδίτη, Ρομανού, Ροσολύμου, Ρούσος, Ροίδη, Ρωμιού, Ρωσσέτη.
Σ: Σα(γ)κρέντο, Σαλβάγη, Σανούδος, Σαραντάρης, Σαραντηνού, Σαρρή, Σαχλίκη, Σγούτα, Σδρίν, Σεβαστόπουλου, Σεκιάρη, Σεριοποτάνου, Σιγάλα, Σιφάνδου, Σκαναβή, Σκαραμαγκά, Σκιάβων, Σκιαδά, Σκιριώτη, Σκορδίλη, Σκούρα, Σκούταρη, Σκυλίτση, Σολ(ω)ομού, Σομμαρίπα, Σορδίνα, Σουβλάκη, Σούτζου, Σοφιανός-Σοφιανού, Σπαδάς, Σπαδουλίνου, Σπανόπουλου, Σπαταφόρα, Σπεκιέρη, Σπέκου, Σπινέλλη, Σπρίτζη, Σπίρη, Σπ(ι)υρίδου, Σταμίτσα, Στατιέρι, Στέλλα, Στεφανόπουλος-Στεφανόπουλου, Στιάρχου, Στρατηγού, Συβάτη, Συνοδινού, Σφενδόνη, Σχινά.
Τ: Τζουλάτη, Τουρλίνι. Τριαντάφυλλου, Τριβόλη, Τριούλ(λ)ι, Τροίλου, Τρυφερού, Τσερούλη, Τσιγώνια, Τσιμάρα, Τσιτσίνια, Τυπάλδου.
Υ: Υψηλάντη.
Φ: Φόρτσα, Φ(ω)όσκολος, Φέστα, Φίντεου, Φίλιου, Φλώρος-Φλώρου, Φορσίγου, Φόρτιου, Φραγγίδου, Φραγκιάδη, Φραγκοπούλου, Φρά(ν)γκου, Φραντζή, Φωκά.
Χ: Χαρβούρη, Χαντζέρη, Χαντζηκομνηνού, Χέλμη, Χοϊδά, Χρυσοβελόνη, Χρυσολωράς, Χρυσοσκουλέου, Χωραφά.
Ψ:-
Ω:-

via

Ένα χάσκι και μια πολική αρκούδα… φίλοι για πάντα!

Οι αρκούδες και τα σκυλιά είναι εχθροί από τη φύση τους. Όλοι το γνωρίζουμε αυτό! Όμως, σε αυτά τα δύο συμπαθή ζώα που βλέπετε στις φωτογραφίας μάλλον κανείς δεν τους το έχει πει… Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τις… διαχύσεις μεταξύ τους, οι οποίες υποδηλώνουν -αν μη τι άλλο- ότι μια καταπληκτική φιλιά υπάρχει ανάμεσά τους!

Ο φωτογράφος της άγριας φύσης Norbert Rosing βρέθηκε για επαγγελματικούς λόγους κοντά στο Churchill στη Μανιτόμπα, όταν έκπληκτος αντίκρισε ένα παράδοξο… φαινόμενο, το οποίο βέβαια απαθανάτισε με τη φωτογραφική του: Μια πολική αρκούδα και ένα χάσκι… χαριεντίζονται στο χιόνι!

Σύμφωνα με τις περιγραφές του φωτογράφου, μια αγγέλη 40 και πλέον χάσκι έκαναν ξαφνικά την εφάνισή τους στην περιοχή. Ξαφνικά μια αρκούδα έρχεται προς το μέρος τους και τα σκυλιά αρχίζουν να γαβγίζουν εξαγριωμένα. Εκτός από ένα!

Ο Hudson (όπως ονομάζεται το… ατρόμητο χάσκι) «κάθισε ήρεμος πάνω στο χιόνι και άρχισε να κουνάει την ουρά του, κοιτάζοντας προς το μέρος της αρκούδας και δείχνοντας πολύ χαρούμενος!».

Αυτό ήταν! Την επόμενη στιγμή τα δύο ζώα βρέθηκαν να αγγίζουν τις μύτες τους και να αγκαλιάζονται, προσπαθώντας να γίνουν… φίλοι! Και το κατάφεραν, αφού η αρκούδα συνέχιζε για αρκετές ημέρες να εμφανίζεται στο ίδιο σημείο, περιμένοντας με ανυπομονησία το χάσκι…

Η φύση -είναι η αλήθεια- πολλές φορές μάς εκπλήσσει ευχάριστα και μας επιφυλάσσει απίστευτες εικόνες, όπως αυτές που βλέπετε στη συνέχεια! Άλλωστε η φιλία δεν πρέπει να κάνει… διακρίσεις ούτε στα ζώα!

Βιβλιοθήκη σε παραλία της Βουλγαρίας!

Μία βιβλιοθήκη αλλιώτικη από τις άλλες άνοιξε τις πύλες της στην Αλμπένα, το βουλγαρικό τουριστικό θέρετρο που βρίσκεται στη Μαύρη Θάλασσα. Πρόκειται για μια «Βιβλιοθήκη Παραλίας», όπως ονομάζεται, η οποία έχει εγκατασταθεί σε έκταση 12 τετραγωνικών μέτρων, πάνω στην αμμουδιά. Στα 140 ράφια της μπορεί κανείς να βρει περισσότερα από 4.000 βιβλία, κατάλληλα για να διαβάσει κάποιος κάνοντας… ηλιοθεραπεία. Η βιβλιοθήκη είναι κατασκευασμένη από υλικό που αντέχει τον δυνατό αέρα και την έκθεση στον ήλιο.

«Βρήκαμε ένα υλικό το οποίο είναι πολύ ανθεκτικό στον ήλιο και το νερό. Βρήκαμε επίσης πολύ γρήγορα μια μέθοδο σταθεροποίησης. Επιλέξαμε ένα είδος παλέτας για την κατασκευή κάτω από τη βιβλιοθήκη, το οποίο όμως δεν μπορείτε να δείτε εδώ, ώστε να γίνει πολύ σταθερή έναντι του ανέμου», λέει ο εμπνευστής της. Η βιβλιοθήκη προσφέρει περισσότερους από 2.500 τίτλους βιβλίων σε δέκα γλώσσες. Μέχρι τώρα γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, από μικρούς και μεγάλους. Ενας από τους λόγους είναι ότι ο δανεισμός βιβλίων από τα ράφια της δεν στοιχίζει τίποτα. Είναι δωρεάν! «Νομίζω ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια επιλογής βιβλίων και συγγραφέων.

Επίσης, η βιβλιοθήκη γίνεται ολοένα και πιο πλούσια καθώς πολλοί από τους επισκέπτες μας, αφήνουν τα δικά τους βιβλία όταν επιστρέφουν σπίτι από τις διακοπές τους, ώστε να τα διαβάσουν και άλλοι», λέει η διευθύντρια της βιβλιοθήκης. «Αυτή είναι μια υπέροχη ιδέα. Μου αρέσει πάρα πολύ. Θα έπρεπε να επεκταθεί σε όλα τα τουριστικά θέρετρα, σε όλο το μήκος της παραλίας», λέει ένας τουρίστας. Magnify Image Εάν οι τουρίστες δεν έχουν προλάβει να διαβάσουν το βιβλίο που έχουν δανειστεί στην διάρκεια των διακοπών τους, μπορούν να το κρατήσουν και για αντάλλαγμα να αφήσουν ένα άλλο δικό τους ώστε να διευρυνθεί η συλλογή της βιβλιοθήκης.

πηγή: lifo.gr