Αν-ασφάλεια

Σκέψεις που γεννήθηκαν απ’ την εγκληματικότητα στην πόλη μου και την χώρα μου τον τελευταίο καιρό!

Ανασφάλεια, μια λέξη που αναμφισβήτητα χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Σε όλους τους τομείς της ζωής μας, υπάρχει ανασφάλεια, η οποία πολλές φορές αποδίδεται στην κρίση που ταλανίζει την Ελλάδα, μα η ανασφάλεια δεν είναι απόρροια της κρίσης, αλλά των επιλογών που έγιναν ανά τα χρόνια στην  Ελλάδα και διαμόρφωσαν την σημερινή κοινωνία και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων .

Πέρα απ’ την επαγγελματική ανασφάλεια, που τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα λαμβάνει μεγάλο έδαφος, σημαντικό κεφάλαιο αποτελεί η ανασφάλεια λόγω της εγκληματικότητας. Καθημερινά απ’ τα μέσα ενημέρωσης, ξεπροβάλλουν ειδήσεις για ληστείες με θύματα ή χωρίς, για μεγάλα ποσά ή όχι. Και ακούς ύστερα απόψεις που υποστηρίζουν ότι είναι απόλυτα λογικό να έχουν ενταθεί οι ληστείες γιατί ο κόσμος “πεινάει”. Για να είμαι ειλικρινής η παραπάνω άποψη με μπερδεύει αφού απ’ την μία την αποδέχομαι, γιατί με τα μέτρα λιτότητας πολλές οικογένειες είδαν το εισόδημα τους να μειώνεται ή να αφανίζεται, αλλά απ’ την άλλη δεν υπάρχει κέντρο διασκέδασης, καφετέρια ή εστιατόριο που δεν βλέπω να είναι γεμάτο. Αντίφαση της σκέψης μου ή της κοινωνίας μας;

Για εμένα το σπίτι μου αποτελεί το καταφύγιο μου, ένα μέρος στο οποίο “πρέπει” να αισθάνομαι ασφαλής και σίγουρη. Ένας χώρος στον οποίο μπορώ να κάνω όσα με ευχαριστούν χωρίς να χρειάζεται να ανησυχώ για την προσωπική μου ασφάλεια. Γι αυτό και θεωρώ αδιανόητο ότι στην Ελλάδα του 2013, η πλειοψηφία των πολιτών αισθάνονται απροστάτευτοι στο σπίτι τους. Το θεωρώ ασύλληπτο να χρειάζεται ένας άνθρωπος να ψάχνει τρόπους για το πως θα “θωρακίσει” το σπίτι του και το πως θα προστατέψει την οικογένεια του.

Όπως ασύλληπτο θεωρώ ότι πρέπει να σκέφτομαι δυο και τρεις φορές πλέον πριν κυκλοφορήσω μόνη μου το βράδυ. Αισθάνομαι “φυλακισμένη” σε μια χώρα κατά τα άλλα “ελεύθερη”.

Δεν ξέρω αν ωφελεί να αναλύσουμε τους τρόπους με τους οποίους η κατάσταση θα αλλάξει, γιατί κάπου μέσα μου δεν την βλέπω να αλλάζει αλλά να εντείνεται. Άλλωστε αυτοί οι τρόποι είναι γνωστοί από χρόνια, απλά ποτέ δεν ήταν προτεραιότητα. Πρέπει να γίνει όμως, γιατί μια κοινωνία, πόσο μάλλον μια χώρα που ζει στον φόβο, είναι μια χώρα που δύσκολα θα αναπτυχθεί.

Κάποιοι λένε πως η Αθήνα αλλάζει όταν πέφτει το σκοτάδι, γίνεται επικίνδυνη. Αυτό πιστέψαμε και παραλείψαμε τον πραγματικό κίνδυνο. Το σκοτάδι που κύκλωσε, κυκλώνει, και είναι στην διακριτική ευχέρεια του λαού το αν θα συνεχίσει να κυκλώνει, την Ελλάδα ολόκληρη.

Κοιτάζουμε τον κόσμο με τέτοιο τρόπο, που στην ουσία δεν τον βλέπουμε!! Μα είμαι σίγουρη πως όταν τον δούμε έτσι όπως του αξίζει, θα θελήσουμε από μόνοι μας να τον κάνουμε πιο ασφαλή, πιο όμορφο.

via