Ομηρικά έπη

Η τεχνική χρησιμοποιούμενου λόγου του Ομήρου στα έπη του

H οποιαδήποτε "μετάφραση" του πρωτοτύπου της Ιλιάδος στην κυριολεξία σκοτώνει το μέτρο, την ομοιοκαταληξία και το περιεχόμενό της, επομένως τα στοιχεία που μεγιστοποιούν την αξία της.Η Ιλιάδα δεν είναι μία απλή καταγραφή αιματηρών μαχών. Ο Όμηρος χρησιμοποιεί με τέτοια δεξιοτεχνία τη γλώσσα, ώστε διαβάζοντας το κείμενο στο πρωτότυπο έχουμε την αίσθηση πως ακούμε τους ήχους από τα όσα περιγράφει.
Εκμεταλλευόμενος τη διαφορετική προφορά μιάς βραχείας από μία μακρά συλλαβή, της δασείας από την ψιλή, της βαρείας από την οξεία και την περισπωμένη, διασκορπώντας μέσα στο στίχο με κατάλληλο τρόπο τα σύμφωνα, ο Όμηρος συνθέτει μία εκπληκτική ηχητική εντύπωση : όταν απαγγέλονται στίχοι που αναφέρονται, λόγου χάρη, στη θάλασσα και στα ιστία των πλοίων, "ακούγεται" ο άνεμος. Στην περιγραφή των μαχών, "ακούγεται" η κλαγγή των όπλων. "Ακούγεται" ο γδούπος της πτώσης του νεκρού πολεμιστή στο έδαφος. Στους στίχους που ο Αγαμέμνων αντιδικεί με τον μάντη των Αργείων και τον βρίζει, η διασπορά των συμφώνων "π" και "τ" είναι τέτοια που σχεδόν "ακούμε" τον Αργείτη Βασιληά να φτύνει τον Κάλχα, χωρίς όμως να υπάρχει πουθενά γραμμένο το ρήμα "ΠΤύω" ! Όντως, καμία μετάφραση στα νέα ελληνικά δεν μπορεί να αποδώσει τις θαυμαστές αυτές "λεπτομέρειες". Συνεπώς, αντί να χρησιμοποιούν τα σχολεία μία μετάφραση που εξαρθρώνει τη δομή και τη λογική του κειμένου και αχρηστεύει το νόημα των λέξεων του πρωτοτύπου, ας πάψει η στερβλή διδασκαλία των Επών, αν δε γίνεται να διδαχθούν στο πρωτότυπο. "Ο άνθρωπος είναι προϊόν πολιτισμού και κληρονομιάς. Μπορεί να αναλάβει το βάρος ή να το εγκαταλείψει, αλλά όχι να το αλλάξει" .