Σάντουιτς, σούπα και φιάλες νερού

Η χθεσινή ημέρα ανέδειξε μερικά γεγονότα που από μόνα τους έχουν κάποια σημασία, αλλά συνδυαζόμενα αποκτούν πολλαπαλάσιο συμβολισμό. Ενα τέτοιο γεγονός είναι η «σκούπα» με στόχο τους εκατοντάδες τοξικομανείς που περιφέρονται στο κέντρο της Αθήνας. Η επιχείρηση, υπό την κωδική ονομασία «Θέτις», σχεδιάστηκε από το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας, και εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της χθεσινής νύχτας από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, σε συνεργασία με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Λοιμωδών Νόσων. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΓΑΔΑ: «Αστυνομικές δυνάμεις, σε συνεργασία με υγειονομικές μονάδες του Υπουργείου Υγείας προέβησαν στη μεταφορά και παροχή πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης σε τοξικοεξαρτώμενα άτομα… Από διάφορες περιοχές του κέντρου της Αθήνας μεταφέρθηκαν, στις εγκαταστάσεις της Ελληνικής Αστυνομίας στην Αμυγδαλέζα Αττικής, 132 άτομα, τα οποία έχρηζαν βοήθειας και υγειονομικής περίθαλψης… 76 ημεδαποί και 56 αλλοδαποί… Στις εγκαταστάσεις της Αμυγδαλέζας τους χορηγήθηκαν σάντουιτς, ζεστή σούπα και φιάλες νερού… Οι επιχειρήσεις αυτές θα συνεχιστούν με σκοπό την αντιμετώπιση των ναρκωτικών και την αναβάθμιση του κέντρου της Πρωτεύουσας».

Η επιχείρηση Θέτις γεννά εύλογα ερωτήματα. Ποιος και με ποιες διαδικασίες κρίνει ότι κάποιος πολίτης είναι ασθενής, επικίνδυνος για τον εαυτό του και για τη δημόσια υγεία, συλλαμβάνεται και τίθεται υπό περιορισμό; Με ποιο νομικό και ιατρικό πρωτόκολλο διεξάγεται η όλη επιχείρηση; Ποια είναι η υγειονομική περίθαλψη που τους παρέχεται σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, πέρα από σάντουιτς, σούπα και νερό; Και ωραία, κατεγράφησαν οι 132. Και επέστρεψαν πάλι στους ίδιους ζοφερούς δρόμους. Ποιο το όφελος;

Περιμένουμε κάποια ανακοίνωση για το σκεπτικό, τη μεθοδολογία και το μέλλον αυτής της επιχείρησης, από τους συναρμόδιους επιστημονικούς φορείς, πέρα από το επιχειρησιακό ανακοινωθέν της αστυνομίας. Οι φορείς απεξάρτησης πάντως (ΚΕΘΕΑ, και οι κοινότητες των Δημόσιων Ψυχιατρείων), που κατά τεκμήριο γνωρίζουν τι εστί θεραπεία τοξικομανούς, ιατρικά και ψυχολογικά, σε κοινή ανακοίνωσή τους κάνουν λόγο για «διαπόμπευση και στιγματισμό των εξαρτημένων ατόμων» και για «ενέργειες που παραβιάζουν τις διεθνείς συμβάσεις, το σύνταγμα και το νόμο».

Η όλη επιχείρηση θυμίζει την περίπτωση των οροθετικών γυναικών, στην πλειονότητά τους τοξικομανών, που παρουσιάστηκαν ως υπ’ αριθ. 1 δημόσιος κίνδυνος από τον τότε υπουργό υγείας Α. Λοβέρδο. Τι απέγινε το κέντρο έκτοτε; Καθάρισε από τα παράσιτα, έπεσε ο μέσος όρος ηπατίτιδας, φυματίωσης, HIV; Οποιος ζει και κινείται στο κέντρο μπορεί να διαβεβαιώσει ότι οι ντίλερ, οι προστάτες και οι συμμορίες αλωνίζουν στους δρόμους, ελέγχουν στέκια, ενίοτε πυροβολούν τους διεκδικητές της πιάτσας, καταμεσήμερο. Στις εσοχές και στις στοές κοιμούνται δεκάδες, εκατοντάδες άστεγοι. Τα φαντάσματα της πρέζας περιφέρονται αενάως από γωνιά σε γωνιά.

Ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος: Ανθρωποι να βαφτίζονται παράσιτα, και να αντιπετωπίζονται σαν τέτοια, εκτός νομικού και ιατρικού πολιτισμού. Η αναβάθμιση της πόλης δεν μπορεί να γίνει με σύλληψη, εκτοπισμό και εγκατάλειψη. Το υπαρκτό πρόβλημα απλώς θα ανακυκλώνεται. Ας περιμένουμε ωστόσο μια υπεύθυνη απάντηση από τους επικεφαλής του ΕΚΕΠΥ και του ΚΕΕΛΠΝΟ.