Η Λαϊκή δημοκρατία της Κίνας είναι χώρα της Ανατολικής Ασίας. Είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο, 1.343.239.923 κατοίκους.[1] Η έκτασή της είναι 9.596.961 km². Πρωτεύουσα της Κίνας είναι το Πεκίνο. Γεωγραφικά είναι η μεγαλύτερη χώρα στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά την Ρωσία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνορεύει με 14 κράτη:Βιετνάμ, Λάος, Βιρμανία, Ινδία, Μπουτάν, Νεπάλ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιζία, Καζακστάν, Ρωσία, Μογγολία και Βόρεια Κορέα. Από την ίδρυση της, το 1949, κυβερνάται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ).
Η Κίνα είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, αν θεωρήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ενιαία οικονομική εντότητα[1] και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγαθών. Η Κίνα είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη χώρα, με μεσαίο κατά κεφαλήν εισόδημα. Το πιο σημαντικό λιμάνι τις χώρας είναι η Σαγκάη [1]. Το ΑΕΠ της χώρας είναι 10,119 τρισεκατομμύρια δολάρια και το κατά κεφαλήν είναι 7.544 αμερικάνικα δολάρια. Ο ρυθμός ανάπτυξης της Κινεζικής οικονομίας είναι υψηλός και το 2011 ήταν 9,2%.[1] Ο ρυθμός αυτός ανάπτυξης είναι σταθερός από το 1978 με μέσο όρο 8%, οπότε και η οικονομία απελευθερώθηκε και η ανέργια άρχισε να μειώνεται. Παρά αυτήν την ανάπτυξη όμως, μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού παραμένει φτωχό.[5] To 47% του ΑΕΠ προέρχεται από τη βιομηχανία, το 43% από τις υπηρεσείς και το 10% από γεωργικές εργασίες.[1]
Σε μια διαμάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Κίνα προβάλλει κυριαρχικά δικαιώματα για την Ταϊβάν και κάποια γειτονικά νησιά, από τη διεκδίκηση των οποίων η Κίνα δεν παραιτήθηκε ποτέ.
Ιστορία[Επεξεργασία]
Αρχαιότητα[Επεξεργασία]
Στην Κίνα αναπτύχθηκε ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς του πλανήτη και ο πρώτος σημαντικός πολιτισμός της ανατολικής Ασίας. Οι Κινέζοι ανάπτυξαν την κατασκευή των κεραμικών και την κατασκευή της πορσελάνης ήδη από το 5.000 έως το 3.000 π.Χ. Τον 16ο με 11ο αιώνα π.Χ. υπάρχουν αρκετές αποδείξεις ότι η Κίνα είχε πλέον οργανωθεί σε κράτος. Από την εποχή αυτή χρονολογείται η πρώτη κινεζική δυναστεία, η δυναστεία των Σανγκ ή Γιν. Σύμφωνα με την παράδοση, ο αυτοκράτορας Φου - Χι (2200 π.Χ.) εφηύρε τη γραφή κι ήταν και ο πρώτος νομοθέτης. Ο Σεν - Νουνγκ έβαλε τις βάσεις της γεωργίας και της ιατρικής. Ο αυτοκράτορας Χουάνγκ - Τι έφτιαξε το ημερολόγιο, ενώ η γυναίκα του δίδαξε πρώτη την τέχνη της εκτροφής του μεταξοσκώληκα. Ακολουθεί η δυναστεία των Χσια και κατόπιν η δυναστεία των Τσόου (1.050 - 221 π.Χ.). Σε όλους τους τομείς τις σύγχρονης επιστήμης υπάρχει σημαντική ανάπτυξη κατ' αυτή την εποχή. Η οργάνωση του κράτους ανταποκρινόταν σε εκείνη που είχε η Ευρώπη του Μεσαίωνα.
Την τελευταία περίοδο της δυναστείας των Τσόου αναπτύχθηκαν σημαντικά οι αντιλήψεις για την κοινωνική και πολιτική ζωή, ενώ η γεωργία, με την ανακάλυψη του σιδήρου, αναπτύχθηκε πολύ. Την εποχή αυτή θα πρέπει ν' αναφερθεί ο Κομφούκιος και η διδασκαλία του, που άφησε τη σφραγίδα του στις κατοπινές εξελίξεις της Κίνας. Το 221 π.Χ. ένας ηγεμόνας, ο Τσιν Σι Χουάνγκ - Τι, κατάφερε να ενώσει όλα τα βασίλεια της Κίνας και να στεφθεί αυτοκράτορας. Ο ηγεμόνας αυτός πολέμησε με τους Ούννους και αποπεράτωσε το μεγάλο Σινικό τείχος. Καθιέρωσε ακόμη για όλη την Κίνα ενιαία μέτρα και σταθμά. Παράλληλα όμως έδωσε εντολή να καταστραφούν τα βιβλία και τα κείμενα τουΚομφούκιου, πράγμα που τον έκανε πολύ μισητό. Τελικά το 206 π.Χ. ξέσπασε επανάσταση και στην εξουσία ανέβηκε άλλη δυναστεία, οι Χαν.
Μεσαίωνας[Επεξεργασία]
Οι Χαν επανέφεραν τη διδασκαλία του Κομφούκιου, αναγνωρίζοντας τον κομφουκιανισμό ως επίσημο θρησκευτικό δόγμα του κράτους. Οι αντιθέσεις, όμως, μεταξύ του Βορρά και του Νότου οδήγησαν στην κατάργηση της δυναστείας των Χαν και στην διαίρεση της Κίνας σε τρία βασίλεια, που υπόφεραν πολύ από τις συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων και των Μογγόλων. Το 608 μ.Χ. την εξουσία καταλαμβάνει ο Γκαουζού, εγκαθιδρύοντας τη δυναστεία Τανγκ, κατα τη διάρκεια της βασιλείας της οποίας ο βουδισμός έγινε μία από τις κυριότερες θρησκείες, ενώ προχώρησε και σε αναδασμό της γης. Το 1279 μ.Χ. η Κίνα υποδουλώνεται στους Μογγόλους, μέχρι το 1368. Για τη ζωή της Κίνας κάτω απ' την κυριαρχία των Μογγόλων μας μιλούν οι διηγήσεις του Μάρκο Πόλο. Την ίδια εποχή αρχίζουν να καταφτάνουν και οι διάφοροι ιεραπόστολοι. Οι Μογγόλοι ίδρυσαν τη δυναστεία των Γιάν, που επέβαλε μερικές αξιόλογες μεταρρυθμίσεις.
Το 1368 μέχρι το 1644 ανέβηκε η δυναστεία των Μινγκ με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η χώρα και να υποταχθεί στους Μαντσουριανούς, που πήραν την εξουσία και ίδρυσαν τη δυναστεία των Τσινγκ, που βασίλευσε απ' το 1644 μέχρι το 1912. Στη διάρκεια της δυναστείας αυτής η Κίνα γνώρισε νέα επέκταση των συνόρων της. Μερικοί από τους αυτοκράτορες της δυναστείας των Τσινγκ προστάτεψαν τα γράμματα και τις τέχνες, αλλά η δυναστεία οδήγησε την Κίνα σε απομόνωση στην προσπάθειά της να αποφύγει την αλλοίωση του πολιτισμού της από την εισαγωγή του ευρωπαϊκού. Στις αρχές, όμως, του 19ου αιώνα άρχισε οικονομική, πολιτική και κοινωνική παρακμή της χώρας.
19ος αιώνας[Επεξεργασία]
Την ίδια εποχή οι Άγγλοι, στην προσπάθειά τους να πετύχουν τη διάλυση του κινεζικού κράτους, άρχισαν να εισάγουν και να διαδίδουν στους Κινέζους το όπιο. Όταν, το 1840, οι Κινέζοι αντέδρασαν, άρχισε ο πόλεμος που έμεινε στην Ιστορία γνωστός σαν ο "πόλεμος του οπίου". Τελικά οι Κινέζοι νικήθηκαν και αναγκάστηκαν να δεχτούν το εμπόριο του οπίου, να παραχωρήσουν στην Αγγλία το Χονγκ Κονγκ και να επιτρέψουν στα αγγλικά εμπορικά πλοία να χρησιμοποιούν πέντε λιμάνια.
Το 1844, οι ΗΠΑ και η Γαλλία πέτυχαν καινούρια προνόμια και παραχωρήσεις σε βάρος της Κίνας. Μέσα σε λίγα χρόνια η Κίνα έχασε πολλές κτήσεις και επαρχίες της από τους Ευρωπαίους. Παράλληλα, η οικονομική διείσδυση των Ευρωπαίων γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα η οικονομία της να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ευρωπαϊκές εμπορικές εταιρείες.
20ος αιώνας[Επεξεργασία]
Πολλοί φωτισμένοι διανοούμενοι προσπαθούν να δώσουν νέα ώθηση και οργάνωση του κράτους. Ξεσπούν διάφορες λαϊκές εξεγέρσεις που καταστέλλονται από τις συντηρητικές δυνάμεις, όπως ηεξέγερση των Μπόξερ το 1900. Τελικά οι διάφορες επαναστατικές τάσεις ενώθηκαν και ίδρυσαν το Κουομιτάνγκ. Το 1912 καταλύεται η αυτοκρατορία κι η χώρα ανακηρύσσεται δημοκρατία στις 12 Μαρτίου στην πόλη Ναντζίνγκ με πρόεδρο τον Σουν Γιάτ Σεν.
Παράλληλα, στην Κίνα υπήρχαν διάφοροι τοπικοί κυβερνήτες, οι οποίοι εξουσίαζαν μια ορισμένη περιοχή ο καθένας και εισέπρατταν τους φόρους για λογαριασμό τους, με ιδιωτικούς στρατούς και που ο καθένας τους προσπαθούσε να επεκτείνει την περιοχή του σε βάρος των άλλων, υποδαυλιζόμενος από τους Ευρωπαίους. Την οξύτητα αυτή σταμάτησε το 1927 ο Τσανγκ Κάι Σεκ, όταν με το Κουομιτάνγκ κατέλαβε την εξουσία.
Οι Ιάπωνες, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες αυτές, εισέβαλαν στη Μαντζουρία το 1931 και ίδρυσαν το κράτος του Μαντζουκούο. Η ηγεσία του Κουομιτάνγκ, αντί να οργανώσει την αντίσταση της χώρας, στράφηκε εναντίον των οπαδών του Μάο Τσε Τουνγκ και έτσι επήλθε η διάσπαση του Κουομιτάνγκ. Τελικά οι Ιάπωνες, το 1937, κατέλαβαν ολόκληρο το βόρειο τμήμα της χώρας. Στο διάστημα μεταξύ του 1937 και του 1942 έγιναν πολλές προσπάθειες να ενωθούν τα δύο κινήματα του Κουομιτάνγκ κι εκείνου στο οποίο είχε την ηγεσία το κομμουνιστικό κόμμα, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Το 1946 οδηγήθηκαν σε σύγκρουση, που τέλειωσε με τη νίκη του Μάο Τσε Τουνγκ ενώ ο Τσάνγκ Κάι Σεκ πέρασε στο νησί Ταϊβάν και ίδρυσε την Δημοκρατία της Κίνας. Η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κίνας αναγνωρίστηκε ως κράτος και έγινε μέλος του ΟΗΕ. Η εφαρμογή της μαοϊκής σκέψης στην Κίνα μπορεί να ήταν υπεύθυνη για πάνω από 70 εκατομμύρια θανάτους κατά τη διάρκεια ειρήνης,[6][7] με το Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός, την Αντιδεξιά Εκστρατεία του 1957-1958[8] και την Πολιτιστική Επανάσταση. Μετά τον θάνατο του Μάο Τσε Τουνγκ, η ηπειρωτική Κίνα κυβερνήθηκε από την αποκληθείσα "συμμορία των τεσσάρων". Η οικονομική και πολιτιστική μεταρρύθμιση ήρθε με τον Ντενγκ Ξιαοπίνγκ.
Σήμερα η Κίνα είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, η οποία σημειώνει εντυπωσιακή πρόοδο σε όλους τους τομείς, ενώ το πολιτικό-οικονομικό της σύστημα (το κομμουνιστικό καθεστώς της) διαφέρει σημαντικά από το καθεστώς που υπήρχε παλαιότερα στη Σοβιετική Ένωση, αναπτύσσοντας οικονομικές δομές οι οποίες οδηγούν με σαφήνεια προς τον καπιταλισμό με μονοκομματική δικτατορία.
Οικονομία[Επεξεργασία]
Από την ίδρυσή της το 1949 μέχρι τα τέλη του 1978, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ήταν μια σοβιετικού τύπου κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, χωρίς ιδιωτικές επιχειρήσεις ή καπιταλισμό. Για να ωθήσουν τη χώρα προς μια σύγχρονη, βιομηχανοποιημένη κομμουνιστική κοινωνία ο Μάο Τσε Τουνγκ κίνησε το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αν και αυτό είχε ανάμεικτα οικονομικά αποτελέσματα. Μετά το θάνατο του Μάο το 1976 και το συνακόλουθο τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης, ο Ντενγκ Ξιαοπίνγκ και η νέα κινεζική ηγεσία άρχισε τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και την κίνηση προς μια περισσότερο προσανατολισμένη στην αγορά μικτής οικονομίας κάτω από την ηγεσία ενός κόμματος. Κολεκτιβοποίηση της γεωργίας διαλύθηκε και τα χωράφια ιδιωτικοποιήθηκαν με σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητας. Το 1978, η ΛΔΚ ξεκίνησε την εξομάλυνση των διπλωματικών σχέσεων με την Ιαπωνία, η οποία εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό ξένο χορηγό. Η σύγχρονη Κίνα χαρακτηρίζεται κυρίως ως μια οικονομία της αγοράς που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία ακινήτων, και είναι ένα από τα κορυφαία παραδείγματα του κρατικού καπιταλισμού.
Σύμφωνα με τις μετά-Μάο μεταρρυθμίσεις της αγοράς, ενθαρρύνεται μια ευρεία ποικιλία μικρής κλίμακας ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ η κυβέρνηση χαλάρωσε τους ελέγχους των τιμών και την προώθηση ξένων επενδύσεων. Το εξωτερικό εμπόριο χαρακτηρίζεται ως ένα σημαντικό μέσο ανάπτυξης, που οδηγεί στη δημιουργία των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ), πρώτα στο Σενζέν και στη συνέχεια σε άλλες πόλεις της Κίνας. Οι ανεπαρκείς κρατικές επιχειρήσεις (ΚΕ) αναδιαρθρώθηκαν με την εισαγωγή δυτικού τύπου συστήματα διαχείρισης, με το κλείσιμο των μη επικερδών μονάδων, με αποτέλεσμα τεράστιες απώλειες θέσεων εργασίας. Στο δεύτερο εξάμηνο του 2010, η Κίνα αντέστρεψε ορισμένες οικονομικές πρωτοβουλίες της απελευθέρωσης, με κρατικές εταιρείες να αγοράζουν ανεξάρτητες επιχειρήσεις στις βιομηχανίες χάλυβα, αυτοκινήτων και ενέργειας.
Δημογραφία[Επεξεργασία]
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, τα 73,47 χρόνια (71,61 χρόνια οι άνδρες και 75,52 οι γυναίκες).[1]
Διοικητική διαίρεση[Επεξεργασία]
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας διαιρείται διοικητικά και ελέγχει περισσότερες από 22 επαρχίες, ενώ θεωρεί την Ταϊβάν την 23η επαρχία της. Παράλληλα, στην Κίνα ανήκουν 5 αυτόνομες περιφέρειες, κάθε μία από τις οποίες έχει μία ιδιαίτερη μειονοτική ομάδα που τη χαρακτηρίζει. Επίσης, διοικητικά διακρίνονται τέσσερις δημοτικές περιοχές, και δύο περιοχές με ειδικό διοικητικό καθεστώς, οι οποίες έχουν κάποιο βαθμό αυτονομίας. Οι 22 επαρχίες, οι 5 αυτόνομες περιφέρειες, και οι 4 δημοτικές περιοχές, συνολικά αναφέρονται με τον όρο ηπειρωτική Κίνα, ο οποίος εξαιρεί το Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και την Ταϊβάν.
Επαρχίες
- Ανχούι
- Φουτζιάν
- Γκανσού
- Γκουανγκντόνγκ
- Γκουιτζόου
- Χαϊνάν
- Χεμπέι
- Χεϊλονγκτζιάνγκ
- Χενάν
- Χουμπέι
- Χουνάν
- Τζιανγκσού
- Τζιανγκσί
- Τζιλίν
- Λιαονίνγκ
- Τσινγκχάι
- Σαανσί
- Σαντόνγκ
- Σανσί
- Σιτσουάν
- Ταϊβάν
- Γιουνάν
- Τζετζιάνγκ
Αυτόνομες περιφέρειες
Δημοτικές περιοχές
Περιοχές με ειδικό διοικητικό καθεστώς
Διακυβέρνηση[Επεξεργασία]
Η Κίνα είναι μονοκομματική σοσιαλιστική δημοκρατία, με το Κομμουνιστικό Κόμμα να έχει την απόλυτη εξουσία, με βάση το Σύνταγμα (υιοθετήθηκε το 1982 από τη Συνέλευση του Λαού με αναθεωρήσεις τα έτη 1988, 1993, 1999 και 2004), μαζί με την Κεντρική Λαϊκή Κυβέρνηση και τα αντίστοιχά τους σε επίπεδο επαρχιών και διαμερισμάτων. Η βούληση των Κινέζων πολιτών εκφράζεται μέσω των νομοθετικών σωμάτων του συστήματος του Λαϊκού Κογκρέσου. Τα μέλη του Κογκρέσου του Λαού εκλέγονται από τους ψηφοφόρους. Αυτά τα συμβούλια σε επίπεδο κοινοτήτων εκλέγουν τα μέλη των ανεξάρτητων δήμων ή επαρχιών. Το Κογκρέσο των Επαρχιών με τη σειρά του εκλέγει τα μέλη του Εθνικού Κογκρέσου του Λαού, το οποίο συνέρχεται κάθε χρόνο το Μάρτιο στο Πεκίνο.[9] Μεγάλο ρόλο για την επιλογή των μελών που απαρτίζουν το Κογκρέσο του Λαού διαδραματίζει η Κεντρική Λαϊκή Κυβέρνηση. Το δικαίωμα ψήφου δίνεται στην ηλικία των 18 ετών, σε άνδρες και γυναίκες.
Πολλοί κομμουνιστές και κομμουνιστικές οργανώσεις, απορρίπτουν τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Κίνας θεωρώντας πως είναι ένα αυταρχικό κράτος που οικοδομεί καπιταλισμό, υπό την απόλυτη εξουσία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Στην πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος υπήρξαν κατά καιρούς έντονες λαϊκές αντιδράσεις, με αποκορύφωμα την λαϊκή εξέγερση στην πλατεία Τιεν Αν Μεν και την αιματηρή καταστολή της από το ΚΚ το 1989.
Διεθνείς Σχέσεις[Επεξεργασία]
Οι πρώτες απευθείας συνομιλίες αντιπροσώπων του Πεκίνου και της Ταϊπέι για πρώτη φορά έπειτα από 13 χρόνια, έλαβαν χώρα στις 12 Ιουνίου του 2008.[10]
Στις 13 Ιουνίου υπογράφηκε στο Πεκίνο ιστορική συμφωνία για την έναρξη τακτικών αεροπορικών πτήσεων ανάμεσα στις δύο χώρες ανάμεσα στην Κίνα και την Ταϊβάν.[11] Επιπρόσθετα, στις 15 Δεκεμβρίου του 2008 εγκαινιάστηκαν οι πρώτες αεροπορικές συνδέσεις ανάμεσα στην Κίνα και στην Ταϊβάν, με το δρομολόγιο Σενζέν- Ταϊπέι, ενώ ακολούθησε ένα ακόμα δρομολόγιο από την Ταϊπέι προς τη Σαγκάη.[12]
Σχέσεις με την Ελλάδα[Επεξεργασία]
Η Ελλάδα και η Κίνα έχουν έναν εξίσου ιστορικό πολιτισμό, π.χ. η κινεζική και η ελληνική γραφή χρονολογούνται στην ίδια εποχή, όπως και η φιλοσοφία τον δυο πολιτισμών. Σε επαφή ήρθαν οι δυο πολιτισμοί επί Μεγάλου Αλεξάνδρου οποίος κατάκτησε την σημερινή δυτική Κίνα. Για αυτό το λόγο η κινεζική γλώσσα είναι από τις ελάχιστες που το όνομα της Ελλάδος προέρχεται από την Ελληνική Ελλάς: Σιλά (κινέζικα: 希臘). Ο ιστορικός λαός τις δυτικής Κίνας λεγόταν Ντα Γουαν, (大宛) δηλαδή οι μεγάλοι Ίωνες. ΤοΕλληνικό βασίλειο της Βακτριανής επί δύο περίπου αιώνες ανέπτυξε εμπόριο με την Ινδία και την Κίνα.
Ένας από τους πιο δραστήριους φιλόλογους ήταν ο Λούο Νιάν Σενγκ μεταφράζοντας σχεδόν όλα τα σημαντικά έργα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στα Κινεζικά. Ο καθηγητής Chen Minhua έχει γράψει 20 βιβλία για την αρχαία Ελλάδα και θεωρείται ένας άπο τους μεγαλύτερους γνωστες της αρχαίας Ελληνικής λογοτεχνίας[13] Το 2000 εγκαινιάσθηκε, Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, ενώ επανεργοποιήθηκε η Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Σαγκάης.[14]
Η κινεζικη ναυτιλιακή εταιρία COSCO που λειτουργεί πολλά πλοία υπό Ελληνική σημαία (εκ τον οποίων ένα φέρει το όνομα COSCO Hellas)[15] κατά την διάρκεια της κρίσης του 2009-2010 ξεκίνησε επενδύσεις στην υποδομή της Ελλάδας. Στόχος της είναι η ανάπτυξη του λιμανιού του Πειραιά ως κέντρο διανομής προϊόντων για όλη την ανατολική Ευρώπη.
Εκλογές 2007-2008[Επεξεργασία]
Οι εκλογές για το 11ο Εθνικό Κογκρέσο του Λαού διεξήχθησαν από τον Οκτώβριο του 2007 ως το Φεβρουάριο του 2008.[16] Η εκλογή των συνολικά 2.987 βουλευτών επιβεβαιώθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 2008.[17]
Εθνικό Κογκρέσο του Λαού, 2007-08
| Κόμματα | Έδρες |
|---|---|
Πολιτική Συμβουλευτική Συνδιάσκεψη του Κινεζικού Λαού (Zhongguo renmin zhengzhi xieshang huiyi)
| 2.987 |
| Σύνολο | 2.987 |
Επικοινωνίες και Μεταφορές[Επεξεργασία]
Από τη δεκαετία του 1990, οι συγκοινωνίες στην Κίνα έχουν εκσυγχρονιστεί με την κατασκευή δικτύου δρόμων ταχείας κυκλοφορίας. Το συνολικό μήκος των δρόμων αυτών έφτανε τα 45.000 χιλιόμετρα στο τέλος του 2006.[18][19] Η οδήγηση στη χώρα γίνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου.
Τα ΙΧ κοστίζουν πολύ ακριβά για τους οδηγούς λόγω της φορολογίας.[20]
Οι μακρινές αποστάσεις καλύπτονται από σιδηροδρομικό δίκτυο και από σύστημα με ναυλωμένα λεωφορεία. Οι σιδηρόδρομοι αποτελούν μονοπώλιο του κράτους, ενώ υπόγειος σιδηρόδρομοςλειτουργεί σε μεγαλουπόλεις όπως το Πεκίνο και η Σαγκάη. Η Σαγκάη εξυπηρετείται για τις αεροπορικές της μεταφορές από το Διεθνές Αεροδρόμιο Πουντόνγκ, ενώ είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.
Διάστημα[Επεξεργασία]
Επανδρωμένες διαστημικές αποστολές[Επεξεργασία]
Το 2003, η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα, μετά τη Σοβιετική Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που έκανε επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα. Τότε ο ο Γιανγκ Λιούι, με την κάψουλα Σένζου 5, παρέμεινε για 21 ώρες σε τροχιά κάνοντας 14 περιστροφές γύρω από την Γη και έγινε δεκτός ως ήρωας κατά την επιστροφή του. Τον Οκτώβριο του 2005 επανέλαβε το κατόρθωμά της με την εκτόξευση του Σένζου 6. Εκείνη η αποστολή διήρκεσε για 5 ημέρες και οι ταϊκοναύτες που επέβαιναν ήταν ο Φέι Τζουνλόγκ κι ο Νάι Χαϊσένγκ. Το Σεπτέμβριο του 2008 εκτόξευσε το Σένζου 7,[21] στο οποίο επέβαιναν τρεις ταϊκοναύτες. Κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής, πραγματοποιήθηκε κι ο πρώτος διαστημικός περίπατος της Κίνας[22], πράξη απαραίτητη έτσι ώστε να αναπτυχθεί η τεχνολογία σύνδεσης δυο διαστημοπλοίων και να δημιουργήσει η Κίνα τον πρώτο της διαστημικό σταθμό την επόμενη δεκαετία, ο οποίος θα κατασκευαστεί και θα εκτοξευθεί το 2020 και θα είναι ένα εργαστήριομικρής κλίμακας βάρους 20 τόνων και θα αποτελέσει το τρίτο και τελευταίο στάδιο του σημερινού επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος της χώρας.
Μη επανδρωμένες αποστολές[Επεξεργασία]
Πριν την πραγματοποίηση της πρώτης της επανδρωμένης αποστολής, η Κίνα είχε πραγματοποιήσει 4 δοκιμαστικές αποστολές με διαστημόπλοιο Σένζου. Αυτές οι αποστολές περιλάμβαναν ζώα, επιστημονικά πειράματα καθώς και διάφορα άλλα πράγματα προκειμένου να διαπιστώσουν αν είχαν την δυνατότητα να πραγματοποιήσουν επανδρωμένη διαστημική αποστολή. Επιπλέον, τον Νοέμβριο του 2007 τοποθέτησε τη διαστημοσυσκευή Τσανγκ-ε 1 σε τροχιά γύρω από τηΣελήνη, όπου θα παραμείνει για έναν τουλάχιστον χρόνο, μελετώντας από κοντά τον φυσικό μας δορυφόρο. Για το 2008 η Κίνα σχεδιάζει να εκτοξεύσει στο Διάστημα 15 πυραύλους, και 17 δορυφόρους. Συγχρόνως προγραμματίζεται και μια διμερής συνεργασία με τη Ρωσία (από την οποία πήρε την τεχνογνωσία για το διάστημα) για την εξερεύνηση του Άρη τον Μάρτιο του 2009. Σύμφωνα με το διαστημικό της πρόγραμμα, η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη θα γίνει το 2020.
Διαστημικό πρόγραμμα[Επεξεργασία]
Το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας είναι αρκετά φιλόδοξο αν αναλογιστεί κανείς και τη χρηματοδότησή του. Συγκεκριμένα προβλέπονται να δαπανηθούν 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ δηλαδή το 1/10 του αντίστοιχου προϋπολογισμού της NASA τη δεκαετία του 1960 (όταν και έκανε εκείνη τις πρώτες τις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές). Για όλες αυτές τις αποστολές που έγιναν ή προγραμματίζονται, προπονούνται 14 Κινέζοι σε ειδικές ρωσικές διαστημικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται βόρεια της Κίνας, οι οποίοι ονομάζονται "ταϊκοναύτες" (όπως οι αστροναύτες και οι κοσμοναύτες για ΗΠΑ και Ρωσία αντίστοιχα). Αυτές οι αποστολές πραγματοποιούνται στο διαστημικό κέντρο του Ζιουκουάν. Τέλος, η Κίνα έχει εκφράσει ενδιαφέρον για να συμμετάσχει κι αυτή στον ISS (Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί κάποια συμφωνία (αυτό είναι κι ο κύριος λόγος που προωθεί τον δικό της διαστημικό σταθμό).
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία]
- Δημήτρης Κιτσίκης, Συγκριτική Ιστορία Ελλάδος-Κίνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Αθήνα, Ηρόδοτος, 2007, ISBN 978-960-8256-65-1
Παραπομπές[Επεξεργασία]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 CIA World Factbook
- ↑ Η έκταση της χώρας είναι 9.640.821 συμπεριλαμβανομένων εδαφών που διεκδικούνται από τη Ινδία, ή 9.598.086 χωρίς όλα τα αμφισβητούμενα εδάφη.Αναφορικά με την κατάταξη, υπάρχει διχογνωμία για το αν είναι 3η ή 4η, όπως και με τις ΗΠΑ. Κατά το CIA Worldfact Book, η χώρα είναι η τέταρτη μεγαλύτερη σε έκταση, μετά την Ρωσία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ.
- ↑ Απογραφή 2010
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 World Economic Outlook Database. ΔΝΤ. Σεπτέμβριος 2011. Ανακτήθηκε στις 20-10-2011.
- ↑ The Chinese Economy. Economy Watch. Ανακτήθηκε 16 Μαρτίου 2012
- ↑ Jung Chang and Jon Halliday, Mao: The Untold Story (Jonathan Cape, 2005) Page 3.
- ↑ policy autumn 06_Edit5.indd[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Teiwes, Frederick C., and Warren Sun. 1999. 'China's road to disaster: Mao, central politicians, and provincial leaders in the unfolding of the great leap forward, 1955-1959. Contemporary China papers. Armonk, N.Y.: M.E. Sharpe. pp 52-55.
- ↑ National People's Congress system overview on China.org.cn
- ↑ Εξπρές Κίνα: απευθείας συνομιλίες αντιπροσώπων του Πεκίνου και της Ταϊπέι για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια, 12 Ιουνίου 2008
- ↑ Καθημερινή, Ιστορική συμφωνία συνεργασίας Κίνας - Ταϊβάν , 13 Ιουνίου 2008
- ↑ Το Βήμα, Εγκαινιάστηκαν οι πρώτες άμεσες αεροπορικές συνδέσεις Κίνας-Ταϊβάν, 15 Δεκεμβρίου 2008.
- ↑ Η Λαϊκη Δημοκρατια Τησ Κινασ Και Οι Σχεσεισ Ελλαδοσ – Κινασ
- ↑ Διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Κίνας
- ↑ COSCO Hellas - Schiffstyp: Frachtschiff - Rufzeichen: SWJG - vesseltracker.com
- ↑ Asia Times Online :: China News - China's 'fifth generation' leaders come of age
- ↑ China legislature confirms qualification of 2,987 newly elected deputies - People's Daily Online
- ↑ China to build more highways in 2007
- ↑ Expressways Being Built at Frenetic Pace
- ↑ "China's Car Drive"[νεκρός σύνδεσμος] (13 Ιουνίου 2005). Earlywarning.
- ↑ in.gr Ξεκίνησε η τρίτη επανδρωμένη αποστολή ης Κίνας στο διάστημα, 25 Σεπτεμβρίου 2008
- ↑ in.gr Πραγματοποιήθηκε ο πρώτος διαστημικός περίπατος της Κίνας, 25 Σεπτεμβρίου 2008
Δείτε επίσης[Επεξεργασία]
Εξωτερικές συνδέσεις[Επεξεργασία]
- Επίσημη ιστοσελίδα του NPC (στα κινεζικά)
- "Κίνα" Ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ για την Κίνα
- Η άγνωστη Κίνα των αντιφάσεων και της... Ελλάδας, αφιέρωμα στην Κίνα από τον ιστότοπο in.gr
- «Κινέζικη οικονομία: ένας πεινασμένος δράκος». Ιστότοπος εφημερίδας «Η Καθημερινή». Η Καθημερινή Α.Ε.. 13 Ιουλίου 2008.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εκφραστείτε ελεύθερα, πείτε ότι θέλετε αλλα μην βρίζετε χυδαία για να μην μπαίνουμε σε διαδικασία να σβήνουμε σχόλια, κάτι που δεν το θέλουμε!
Ευχαριστούμε...