Ποιο είναι το καλύτερο ντουέτο;

Στέφανος Μακρής

Jordan και Pippen ή Magic και Kareem Abdul-Jabbar; Kobe και Shaquille O’Neal ή LeBron James και Dwyane Wade; Ή μήπως Stockton και Malone; Ποιο είναι το καλύτερο δίδυμο στην ιστορία του ΝΒΑ; 

Το μπάσκετ είναι ένα ομαδικό άθλημα. Όπως έχει αποδειχθεί όμως περίτρανα στο ΝΒΑ, καμία φορά μία ομάδα χρειάζεται απλώς να έχει δύο εξαιρετικούς παίκτες στο ρόστερ της προκειμένου να φτάσει στην επιτυχία. Σίγουρα οι υπόλοιποι τρεις παίκτες που βρίσκονται στην πεντάδα και οι άλλοι εννέα που συμπληρώνουν την δωδεκάδα, παίζουν τον δικό τους ρόλο. Όλοι όμως ξέρουν ότι χωρίς αυτούς τους δύο ξεχωριστούς παίκτες θα ήταν άλλη ομάδα.

Οι φίλοι του ΝΒΑ είχαν – και έχουν – την ευλογία να παρακολουθήσουν πολλά σπουδαία δίδυμα να συνυπάρχουν στην ίδια ομάδα. Από τον Michael Jordan και τον Scottie Pippen στους Bulls, στον John Stockton και τον Karl Malone στους Jazz και από τον Magic Johnson και τον Kareem Abdul-Jabbar στους Lakers στον LeBron James και τον Dwyane Wade στους Heat, τον Isiah Thomas και τον Joe Dumars στους Pistons και τους Kobe Bryant/Shaquille O’Neal στους Lakers.

Ποιό όμως είναι το καλύτερο ντουέτο παικτών στην ιστορία του ΝΒΑ; Ήρθε η ώρα να το αναδείξετε εσεις, οι αναγνώστες του NBA Greece, ψηφίζοντάς το! Παρακάτω ακολουθεί μία μικρή παρουσίαση των καλύτερων ντουέτων στην ιστορία του ΝΒΑ και στο τέλος του κειμένου παρατίθεται η ψηφοφορία.

Michael Jordan-Scottie Pippen (Chicago Bulls, 1987-1993 και 1994-1998)

Φόβος στην επίθεση. Τρόμος στην άμυνα. Ο Michael Jordan και ο Scottie Pippen συνέθεσαν το απόλυτο δίδυμο την δεκαετία του 90’, οδηγώντας τους Bulls σε έξι Πρωταθλήματα (91, 92, 93, 96, 97, 98). Και αν δεν εγκατέλειπε τα παρκέ ο “Αέρινος” πριν την έναρξη της σεζόν 1993/94 ίσως να είχαν κατακτήσει οχτώ σερί Πρωταθλήματα!

Οι δύο Hall Of Famers είχαν ξεκάθαρους ρόλους στο Chicago: Ο Jordan ήταν ΠΑΝΤΑ η πρώτη επιλογή στην επίθεση και ο Pippen η δεύτερη. Ο Pippen όμως ήταν πολλά περισσότερα από τον νεροκουβαλητή του Jordan. Ήταν το καλύτερο δεύτερο βιολί του ΝΒΑ. Ένας παίκτης που δέχτηκε να βρεθεί στην σκιά του καλύτερου παίκτη όλων των εποχών, αν και υπήρξε περίοδος που ήταν ο δεύτερος καλύτερος παίκτης στο Πρωτάθλημα. Και όλα αυτά στο βωμό της επιτυχίας.

Οι Jordan και Pippen τα είχαν όλα: Στην επίθεση μπορούσαν να παίξουν με πρόσωπο και με πλάτη στο καλάθι, να πασάρουν και να σουτάρουν, όντας οι κεντρικές φιγούρες στην περίφημη τριγωνική επίθεση των Bulls. Και στην άμυνα προκαλούσαν ασφυξία στους αντίπαλους περιφερειακούς με τα πλούσια αθλητικά τους προσόντα και τα μακριά τους χέρια. Ένας τέλειος συνδυασμός.

Magic Johnson-Kareem Abdul-Jabbar (Los Angeles Lakers, 1979-1989)

To “Showtime” των Lakers την δεκαετία του 80’ θα είχε εντελώς διαφορετική έννοια αν ένας εκ των δύο σταρ δεν υπήρχε στην ομάδα. Ο Magic Johnson και ο Kareem Abdul-Jabbar ήταν τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες τόσο μέσα όσο και έξω από το παρκέ. Μέσα στο τέσσερις γραμμές του γηπέδου όμως δούλευαν αρμονικά μαζί.

Τα πέντε Πρωταθλήματα (1980, 1982, 1985, 1987, 1988) που κατέκτησαν παρέα και οι συνολικά οχτώ παρουσίες σε τελικούς ΝΒΑ σε δέκα χρόνια συνύπαρξης μιλάνε από μόνα τους. Το χαμόγελο και οι μαγικές πάσες του Magic και η σοβαρότητα με το περίφημο Sky hook του Abdul-Jabbar σημάδεψαν μία εποχή.

Isiah Thomas-Joe Dumars (Detroit Pistons, 1985-1994)

Την εποχή που μεσουρανούσαν οι Bad Boys των Pistons και όλοι ασχολούνταν με τις αγκωνιές των Bill Laimbeer, Dennis Rodman και των υπολοίπων, όποιος παρακολουθούσε το Detroit ήξερε ότι τα κλειδιά των Pistons τα κρατούσαν οι δύο κοντοί της ομάδας: O Isiah Thomas και ο Joe Dumars.

Οι δύο γκαρντ συνυπήρξαν για εννέα χρόνια στο Detroit, όντας ίσως οι καλύτερο αμυντικοί της ομάδας, με τον Thomas να προκαλεί ασφυξία στον αντίπαλο πόιντ γκαρντ με την πίεση που ασκούσε στην άμυνα και τον Dumars να αναλαμβάνει το δύσκολο έργο του περιορισμού της δράσης του αντίπαλου σουτινγκ γκαρντ.

Από τον Clyde Drexler μέχρι τον Michael Jordan, όλοι οι μεγάλοι γκαρντ της δεκαετίας του 80’ υπέφεραν όταν αντιμετώπιζαν τους δύο σταρ του Detroit, που οδήγησαν την ομάδα τους σε δύο τίτλους, το 1989 και το 1990, με τον Dumars να αναδεικνύεται MVP των τελικών το 1989 και τον Thomas να κατακτά το ίδιο βραβείο το 1990.

Kobe Bryant-Shaquille O’Neal (Los Angeles Lakers, 1996-2004)

Οι απόλυτοι κυρίαρχοι στο ΝΒΑ στο λυκαυγές του 21ου αιώνα. Shaquille O’Neal και Kobe Bryant. Kobe Bryant και Shaquille O’Neal.

Οι δύο σταρ συνυπήρξαν για οχτώ σεζόν στο Los Angeles, κατακτώντας τρία σερί Πρωταθλήματα (2000, 2001, 2002) και φτάνοντας μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ το 2004. Υπήρξε μία περίοδος μάλιστα που ήταν οι δύο καλύτεροι παίκτες στη λίγκα. Ένας ονειρεμένος συνδυασμός “ψηλού-κοντού”. Μόνο που από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσαν να τα βρουν μεταξύ τους. Ένας Θεός ξέρει τί θα είχαν καταφέρει μαζί αν δεν είχαν χωρίσει οι δρόμοι τους.

Larry Bird-Kevin McHale (Boston Celtics, 1980-1992)

Μία ιδιαίτερη περίπτωση συνύπαρξης δύο σταρ στην ίδια ομάδα είναι αυτή των Larry Bird και Kevin McHale. Ο Bird ήταν σταρ από την στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Βοστώνη. Για την ακρίβεια ήταν σταρ πριν ακόμα παίξει το πρώτο του παιχνίδι στο ΝΒΑ. O McHale από την πλευρά του ξεκίνησε ερχόμενος από τον πάγκο των Celtics, αναδείχτηκε δύο φορές “Καλύτερος έκτος παίκτης της σεζόν” στο ΝΒΑ και μετά χρίστηκε βασικός.

Ακόμα κι έτσι όμως οι δύο Θρύλοι των Celtics συνέθεσαν ένα από τα καλύτερα δίδυμα φόργουορντ στην ιστορία του ΝΒΑ στα 12 χρόνια που συνυπήρξαν, συμπληρώνοντας απόλυτα ο ένας το παιχνίδι του άλλου, κατακτώντας παρέα τρία πρωταθλήματα (1981, 1984, 1986), με τον Bird να αναδεικνύεται MVP των τελικών το 1984 και το 1986.

Jerry West-Wilt Chamberlain (Los Angeles Lakers, 1968-1973)

Δύο εκ των σπουδαιότερων παικτών στην ιστορία του ΝΒΑ, που είχαν την τύχη να βρεθούν στην ίδια ομάδα για πέντε χρόνια, αλλά ταυτόχρονα την ατυχία να συμβεί αυτό όταν ολοκληρωνόταν η καριέρα τους.

Παρέα οδήγησαν τους Lakers σε τέσσερις τελικούς (1969, 1970, 1972, 1973), κατακτώντας το Πρωτάθλημα το 1972, σε μία ονειρεμένη σεζόν όπου ολοκλήρωσαν την κανονική περίοδο με ρεκόρ 69-13 (το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία της ομάδας και δεύτερο καλύτερο στην ιστορία του ΝΒΑ), κάνοντας κάποια στιγμή 33 σερί νίκες, στο μεγαλύτερο σερί στην ιστορία του ΝΒΑ.

Walt Frazier-Willis Reed (New York Knicks, 1967-1974)

Μπορεί να μην είναι τόσο διαφημισμένοι όσο άλλα δίδυμα που περιλαμβάνονται σε αυτή τη λίστα, ωστόσο οι φίλοι των Knicks ξέρουν ότι βάσει αποτελεσμάτων οι Walt Frasier και Willis Reed συνέθεσαν το καλύτερο δίδυμο στην ιστορία της ομάδας.

Οι δύο Θρύλοι των Knicks συνυπήρξαν για εφτά σεζόν στην ομάδα, όντας υπεύθυνοι για τα δύο μοναδικά Πρωταθλήματα των Νεοϋορκέζων (1970 και 1973), με τον Willis Reed να αναδεικνύεται MVP των τελικών και τις δύο φορές.

Tim Duncan-David Robinson (San Antonio Spurs, 1997-2003)

Εφτά χρόνια συνύπαρξης, δύο Πρωταθλήματα (1999, 2003). Το δίδυμο των Tim Duncan και David Robinson είναι ένα από τα πιο υποτιμημένα στην ιστορία του ΝΒΑ. Δεν θα έπρεπε όμως να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Τα δύο Τοτέμ των Spurs δεν είχαν ποτέ την προβολή που τους άξιζε, κυρίως επειδή πέρασαν όλη την καριέρα τους στο San Antonio. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι τόσο ο Robinson όσο και ο Duncan είναι δύο από τους καλύτερους ψηλούς στην ιστορία του ΝΒΑ και μαζί συνέθεσαν ίσως το καλύτερο δίδυμο ψηλών στην ιστορία της λίγκας.

Oscar Robertson-Kareem Abdul-Jabbar (Milwaukee Bucks, 1970-1974)

Πριν συνυπάρξει με τον Magic Johnson στο Los Angeles, o Kareem Abdul-Jabbar είχε την τύχη να βρεθεί στην ίδια ομάδα με έναν άλλο Θρυλικό γκαρντ: Τον Oscar Robertson. Τότε βέβαια ο Abdu-Jabbar άκουγε στο όνομα Lew Alcindor.

Είτε σαν Abdul-Jabbar είτε σαν Lew Alcindor όμως, ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ βλέπει για δεύτερη φορά το όνομά του σε αυτή τη λίστα, αφού παρέα με τον Robertson συνέθεσαν ένα εξαιρετικό δίδυμο, οδηγώντας μάλιστα τους Bucks στο Πρωτάθλημα του 1971, μόλις στην πρώτη χρονιά συνύπαρξής τους, ενώ έφτασαν μία ανάσα και από ένα ακόμα Πρωτάθλημα, χάνοντας από τους Celtics με 4-3 στους τελικούς του 1974 (το Milwaukee τότε αγωνιζόταν στην Δύση).

Tom Heinsohn-Bill Russell (Boston Celtics, 1956-1965)

Μπορεί πολλοί να προτιμούσαν να δουν το όνομα του Bill Cousy δίπλα σε αυτό του Bill Russell, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ήταν ο Tom Heinshon ήταν αυτός που συμπλήρωνε ιδανικά τον έτερο Θρύλο των Celtics και όχι ο βραχύσωμος Cousy.

Οι δύο Hall Of Famers μπήκαν μαζί στο ΝΒΑ την σεζόν 1956/57, με τον Heinsohn μάλιστα να αναδεικνύεται ρούκι της χρονιάς το 1957 αντί του Russell! Οι προσωπικές επιτυχίες βέβαια ουδέποτε ενδιέφεραν τον Russell, ο οποίος ήθελε μόνο να κατακτάει τίτλους.

Και είδε τον Heinsohn να τον βοηθάει στον σκοπό του, αφού παρέα κατέκτησαν οχτώ πρωταθλήματα σε εννέα χρόνια (1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965) μέχρι να εγκαταλείψει την ενεργό δράση ο Heinsohn το 1965.

John Stockton-Karl Malone (Utah Jazz, 1985-2003)

“Stockton to Malone”. Μία από τις πιο γνωστές φράσεις στην ιστορία του ΝΒΑ την δεκαετία του 80’ αλλά και του 90’. Ο John Stockton και ο Karl Malone έπαιζαν για 18 χρόνια το καλύτερο πικ εν ρολ στην ιστορία του ΝΒΑ. Οι πάσες του Stockton βοήθησαν τον Malone να βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην δεύτερη θέση των σκόρερ όλων των εποχών, ενώ τα τελειώματα του Malone βοήθησαν τον Stockton να αναδειχθεί πρώτος πασέρ στην ιστορία του ΝΒΑ.

Οι δύο Θρύλοι των Jazz συμπλήρωναν ιδανικά ο ένας τον άλλο, οδηγώντας παρέα τους Jazz στους τελικούς του ΝΒΑ το 1997 και το 1998. Δεν κατέκτησαν όμως κάποιον τίτλο, αφού έπεσαν πάνω στο δίδυμο των Michael Jordan και Scottie Pippen των Bulls.

Gary Payton-Shawn Kemp (Seattle Supersonics, 1990-1997)

Δύο παίκτες που προσπάθησαν να ακολουθήσουν (με τον δικό τους πιο αθλητικό τρόπο) το παράδειγμα των Stockton-Malone ήταν οι Gary Payton και Shawn Kemp, που συνυπήρξαν για εφτά σεζόν, πριν παραχωρηθεί με ανταλλαγή ο δεύτερος στους Cavaliers το 1997.

Έχοντας δύο από τα καλύτερα παρατσούκλια στην ιστορία του ΝΒΑ, ο Shawn “The Reign Man” Kemp και ο Gary “The Glove” Payton πρόσφεραν θέαμα με το… τσουβάλι, με τον πρώτο να καρφώνει με όποιον τρόπο ήξερε και τον δεύτερο να παίζει ασφυκτική άμυνα στους αντιπάλους του, οδηγώντας τους Supersonics μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ το 1996.

Hakeem Olajuwon-Clyde Drexler (Houston Rockets, 1994-1998)

Δύο ακόμα Hall Of Famers σε αυτή τη λίστα, με μία διαφορετική ιστορία να τους ακολουθεί. Κι αυτό γιατί πριν συνυπάρξουν στους Rockets από τα μέσα της σεζόν 1994/95 όταν οι Blazers έστειλαν τον Clyde Drexler στο Houston, οι δύο σταρ ήταν συμπαίκτες για δύο χρόνια σε κολεγιακό επίπεδο (1981/82 και 1982/83) στο τοπικό κολέγιο του Houston, φτάνοντας μία ανάσα από την κατάκτηση του τίτλου του NCAA το 1983!

Στο ΝΒΑ οι δύο σταρ συνυπήρξαν για κάτι παραπάνω από τρεις σεζόν, φτάνοντας μέχρι την κατάκτηση του τίτλου το 1995, σκουπίζοντας με 4-0 τους Orlando Magic, με τον Olajuwon να αναδεικνύεται MVP των τελικών, ενώ το 1997 αποκλείστηκαν στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας από τους Utah Jazz των Stockton και Malone.

Jerry West-Elgin Baylor (Los Angeles Lakers, 1960-1971)

Οι δύο θρύλοι των Lakers δημιούργησαν ένα από τα πιο παραγωγικά δίδυμα στην ιστορία του ΝΒΑ, συνυπάρχοντας αρμονικά στο παρκέ, παρά το γεγονός ότι ήταν και οι δύο καθαροί σκόρερ. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι την σεζόν 1961/62 ο Baylor είχε 38.3 πόντους μέσο όρο, την ίδια στιγμή που ο Jerry West είχε 30.8 πόντους μέσο όρο, ενώ την σεζόν 1962/63 ο Baylor είχε 34 πόντους μέσο όρο και ο West πρόσθετε 28.7 πόντους ανά αγώνα!

Βρέθηκαν μαζί για 11μιση σεζόν, χωρίς να κατακτήσουν κάποιον τίτλο, χάνοντας την ευκαιρία να πανηγυρίσουν παρέα το Πρωτάθλημα της σεζόν 1971/72, αφού ο Baylor είχε ανακοινώσει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Τον καιρό της συνύπαρξής τους πάντως οδήγησαν τους Λιμνανθρώπους σε επτά τελικούς του ΝΒΑ (1962, 1963, 1965, 1966, 1968, 1969, 1970).

Kobe Bryant-Pau Gasol (2008-σήμερα)

Υπήρχε μία εποχή που ο Kobe Bryant απαιτούσε να φύγει με ανταλλαγή από τους Lakers. Και τότε οι Λιμνάνθρωποι έκαναν την κίνηση-ματ, φέρνοντας στο Los Angeles τον Pau Gasol. Και από τότε άλλαξε η ιστορία τους.

Οι δύο σταρ μπορεί να περνάνε δύσκολες μέρες την φετινή σεζόν, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι ένα πολύ επιτυχημένο δίδυμο. Αν δεν ήταν εξάλλου πετυχημένοι δεν θα έφταναν μέχρι την κατάκτηση δύο σερί Πρωταθλημάτων (2009, 2010), αλλά και μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ το 2008.

LeBron James-Dwyane Wade (Miami Heat, 2010-σήμερα)

Ο “Βασιλιάς” και ο “Flash”. Μπορεί να υπάρχει και ο (εξαιρετικός και All Star για να μην ξεχνιόμαστε) Chris Bosh στο Miami, ωστόσο όλοι ξέρουν ότι οι Heat είναι η ομάδα του LeBron και του Wade, με τον Bosh να είναι ο… τρίτος τροχός της αμάξης. Κάτι σαν τον Glen Rice στους Lakers του Kobe και του Shaq, τoν Rodman στους Bulls του Pippen και του Jordan, τον James Worthy στους Lakers του Magic και του Kareem.

Οι δύο All Star των Heat συνθέτουν το καλύτερο δίδυμο περιφερειακών στο ΝΒΑ, έχοντας ήδη καταφέρει σε τρεις σεζόν περισσότερα από ότι Θρύλοι της λίγκας. Μαζί έφτασαν μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ το 2011 (χάνοντας από το Dallas) και μαζί κατέκτησαν τον τίτλο του Πρωταθλητή το 2012 και το 2013, με τον James μάλιστα να αναδεικνύεται MVP των τελικών και τις δύο φορές. Και φυσικά μαζί έχουν οδηγήσει τους Heat στο δεύτερο μεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορία της λίγκας. Και έχουν αρκετά χρόνια μπροστά τους για να γράψουν ακόμα καλύτερα την ιστορία τους.

Kevin Durant-Russell Westbrook (Okahoma City Thunder, 2008-σήμερα)

Είναι υπερβολή να συμπεριλαμβάνεται το δίδυμο των νεαρών σταρ σε αυτή τη λίστα; Ίσως. Από την στιγμή όμως που οδήγησαν τους Thunder στους τελικούς του ΝΒΑ και φέτος (μέχρι να τραυματιστεί ο Westbrook) εμφανίζονταν βελτιωμένοι στο παρκέ κέρδισαν αυτό το δικαίωμα.

Ο Kevin Durant και ο Russell Westbrook έχουν δημιουργήσει ένα από τα πιο ενδιαφέρονται δίδυμα στο ΝΒΑ, με τον πρώτο να είναι μεν ο σταρ της ομάδας, αλλά τον δεύτερο να τον… συναγωνίζεται επί… ίσοις όροις, διεκδικώντας το δικό του κομμάτι στην… πίτα της επιτυχίας.

Αν μάλιστα δεν ήταν κολλητοί ενδεχομένως να είχαν πρόβλημα με το γεγονός ότι ο Westbrook σουτάρει περισσότερο από τον Durant, παρά το γεγονός ότι ο Durantula έχει κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του ΝΒΑ! Δεν υπάρχει ωστόσο ίχνος ζήλειας και κόντρας ανάμεσά τους και αυτό ακριβώς είναι που κάνει τους Thunder ξεχωριστούς.

via