Aν ήμουν δέντρο...

Αν ήμουν δέντρο, θα ήθελα να είχα γίνει ένα δέντρο παράξενο, ένα δέντρο-παραμυθάς.
Για να σκαρφαλώνουν τα παιδιά στα κλαριά μου και ν’ ακούνε τις ιστορίες που θα τους ψιθύριζα με το φύσημα του ανέμου – ιστορίες που θα μάθαινα από τις ρίζες μου.


Η να κάθονται στην πράσινη αγκαλιά μου και να διαβάζουν τα παραμύθια που θα ήταν γραμμένα στα φύλλα μου – παραμύθια που θ’ άκουγα από τον ήλιο, τη βροχή και το χιόνι.
Κι έπειτα να ονειρεύονται και να κοιτάζουν από ψηλά το αύριο, το σήμερα, το χτες...

Αν ήμουν φυλλοβόλο παραμυθόδεντρο, θα έβγαζα κάθε άνοιξη καινούρια φύλλα με ιστορίες, να τις διαβάζουν και να χαίρονται τα παιδιά στις διακοπές τους το καλοκαίρι.
Αν ήμουν αειθαλές, τα παραμύθια μου θα κρατούσαν συντροφιά στους μικρούς μου φίλους όλες τις εποχές.
Αν ήμουν καρποφόρο παραμυθόδεντρο, θα φώναζα παιδιά κάθε φυλής και κάθε χώρας να μαζέψουν τους καρπούς μου, να τους γευτούν και να φυτέψουν τα κουκούτσια τους παντού στον κόσμο, για ν’ αποκτήσουν όλοι οι τόποι δάση απέραντα από δέντρα-παραμυθάδες.
Να μπορεί ν’ ανέβει στα κλαριά τους κάθε παιδί της γης και ν’ ακούσει τις ιστορίες που θα του ψιθύριζαν με τη βοήθεια του ανέμου – ιστορίες από τις ρίζες τους.
Η να διαβάζει τα παραμύθια τα γραμμένα στα φύλλα τους – παραμύθια του ήλιου, της βροχής και του χιονιού.
Κι ύστερα να ονειρεύεται και να κοιτάζει από ψηλά το αύριο, το σήμερα, το χτες..

Διαβάστε περισσότερα στο: Α! μπε μπα Blog!