Η φούσκα στα ακίνητα δεν είναι το χειρότερο

The New York Times
Η Κίνα μας μπερδεύει. Το χρηματιστήριο της Σαγκάης βρίσκεται στα χαμηλά οκταμήνου, με ιδιαίτερα πληγέντα τον κλάδο των ακινήτων. Ωστόσο, τα ΜΜΕ επικεντρώνονται στη φούσκα των ακινήτων, λόγω της οποίας η κυβέρνηση έκανε άλλο ένα μικρό βήμα προς τη συγκράτηση των τραπεζικών πιστώσεων. Την ίδια ώρα, κάποιοι φοβούνται ότι βαθιά πτώση θα ακολουθήσει την περυσινή έκρηξη του δανεισμού κατά 32%, ενώ ακόμη και οι αισιόδοξοι τείνουν ευήκοον ους σε όσους προβλέπουν κραχ.
Υπάρχει μία μέση οδός μεταξύ αυτών των δύο θέσεων; Βραχυπρόθεσμα, ναι. Μακροπρόθεσμα, το ζήτημα είναι πιο προβληματικό. Σαφώς και υπήρξε φούσκα ακινήτων, ιδίως στις μεγάλες πόλεις, ελέω κερδοσκοπικών επενδύσεων. Οι τιμές αυξήθηκαν κατά 40% μέσα σε 18 μήνες, φθάνοντας σε επίπεδα πολύ πέραν των δυνατοτήτων των περισσότερων μισθωτών, ακόμη και σε μια κοινωνία όπου τα επιτόκια κινούνται κάτω από τον πληθωρισμό, τα χρηματιστήρια είναι ασταθή και η αγορά ακινήτων θεωρείται το μόνο αξιόπιστο στοιχείο ενεργητικού. Λογικά, μπορούμε να αναμένουμε σταδιακή εκτόνωση της φούσκας, χάρη στη μεγάλη προσφορά κατοικιών και στα μέτρα περιορισμού των πιστώσεων. Θα μπορούσε να υπάρξει πτώση των τιμών κατά 20% χωρίς να πληγούν οι τράπεζες, αφού ελάχιστες αγορές πραγματοποιούνται με προκαταβολή μικρότερη του 20%. Μεσοπρόθεσμα, οι τιμές θα διατηρηθούν χαμηλότερα, με την κυβέρνηση να προσανατολίζεται ξανά στη στέγαση των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων με διάθεση αστικής γης. Στο μέλλον, το 25% - 30% των νέων αστικών οικοδομών μπορεί να απευθύνεται σε αυτά τα στρώματα. Τις πιέσεις στις τιμές μπορεί να περιορίσει και η επιβράδυνση της αστικοποίησης. Ωστόσο, μια τέτοια εξισορρόπηση ίσως αποκαλύψει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα: την πραγματική κατάσταση των οικονομικών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η τελευταία στηρίζεται εξαιρετικά στα έσοδα από τις πωλήσεις γης, επωφελείται επομένως από την κερδοσκοπία για να χρηματοδοτήσει μεγαλεπήβολα έργα υποδομής και να τονώσει το κύρος της.
Η Κίνα μπορεί να αντέξει κάποιες φούσκες -και το σκάσιμό τους- στην αγορά αυτή. Αυτό που δεν μπορεί να αντέξει -ιδίως τώρα που το εργατικό δυναμικό δεν αυξάνεται πια και η αστικοποίηση επιβραδύνεται- είναι η αναποτελεσματική χρήση των κεφαλαίων. Ο υψηλός δείκτης αποταμίευσης προστατεύει, αλλά συγκρατεί και την κατανάλωση. Αν επενδυθεί με λάθος τρόπο, η Κίνα θα καταλήξει να διασώζει τράπεζες και να παρουσιάζει «μαύρες τρύπες». Οπως και η Ταϊλάνδη και η Νότια Κορέα το 1997.
athenstock.blogspot.com