Γιατί το τσίμπημα των κουνουπιών ερεθίζει το δέρμα;

Είναι ένα πράγμα το οποίο όλοι μας πάνω κάτω αναρωτιόμαστε. Όταν ένα κουνούπι μας τσιμπάει, μας αφήνει έναν ερεθισμό και προκαλεί αρκετά σπαστική φαγούρα. Όσο περισσότερο ξύσουμε το σημείο του τσιμπήματος ...τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα! 

Γιατί όμως το τσίμπημα των κουνουπιών ερεθίζει το δέρμα; Που οφείλεται όλο αυτό; 

Όταν ένα κουνούπι μας τσιμπάει στο δέρμα λοιπόν, ουσιαστικά εισάγει τη "βελόνα" του μέσα μας, ώστε να αντλήσει αίμα (όπως ακριβώς μία σύριγγα). 

Όμως κατά τη διαδικασία αυτή, το κουνούπι παράγει ένα είδος σάλιου στη βελόνα του, το οποίο λειτουργεί ως αντιπηκτικό του αίματος!! 
Χωρίς αυτό, το αίμα, κατά τη διαδικασία της άντλησης (καί μετά την ολοκλήρωση), θα έπηζε και η "βελόνα" ...θα μπούκωνε! 

Επίσης, το σάλιο αυτό έχει και αντιμικροβιακή δράση (ευτυχώς), κι έτσι πολλές φορές δεν μεταδίδονται ασθένειες από άνθρωπο σε άνθρωπο, εξαιτίας του τσιμπήματος του κουνουπιού. 

Έτσι, αυτό το σάλιο έρχεται σε επαφή με την πληγή και με το δέρμα μας και είναι η αιτία που ερεθίζει το δέρμα... 

Όταν ένα κουνούπι τσιμπάει και εναποθέτει το σάλιο του στο δέρμα μας, δημιουργείται πρήξιμο και φαγούρα για τους εξής παρακάτω λόγους... 

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα αντιλαμβάνεται ότι μια ξένη ουσία έχει εισέλθει στον οργανισμό μας και παράγει ισταμίνη για την καταπολέμησή της. 

Παράλληλα διογκώνει τα αιμοφόρα αγγεία στην περιοχή (αυξάνοντας τη ροή του αίματος στην περιοχή του τσιμπήματος) ώστε να καταπολεμήσει γρήγορα και αποτελεσματικά ...τον εισβολέα! Έτσι δημιουργείται τοπρήξιμο. 

Τώρα, κατά τη διόγκωση αυτή, τα νεύρα στην περιοχή ερεθίζονται και δημιουργείται έτσι φαγούρα. 

Όσο όμως περισσότερο ξύσουμε την "πληγή", τόσο περισσότερο εξαπλώνουμε το σάλιο από το τσίμπημα του κουνουπιού μέσα μας, τόσο μεγαλύτερο μέρος καταλαμβάνει, άρα ακόμα μεγαλύτερο μέρος του δέρματος πρήζεται (διογκώνονται κι άλλα αιμοφόρα αγγεία στη γύρω περιοχή) και ακόμα περισσότερα νεύρα ερεθίζονται, με αποτέλεσμα μεγαλύτερο πρήξιμο και πιο έντονη φαγούρα! 

Αυτά λοιπόν συμβαίνουν και ερεθίζεται το δέρμα όταν ένα κουνούπι μας τσιμπάει!

Μετεωρίτης - κομήτης: τι διαφορά έχουν;

Ο μετεωρίτης είναι είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι, πολλές φορές από μεταλλικό υλικό, που μπορεί να έχει μέγεθος είτε όσο ένα μεγάλο χαλίκι, είτε να είναι πολύ πιο ογκώδες και να ζυγίζει μερικούς τόνους! 

Πολλές φορές, ο μετεωρίτης αποτελεί θραύσμα από έναν κομήτη. Όπως είναι λογικό, λόγω του μικρού του μεγέθους, δεν είναι ορατό από εμάς από τη γη, εκτός κι αν εισέλθει στην ατμόσφαιρα και καεί: τότε αν είναι σχετικά μεγάλος, μπορεί να δούμε τη λάμψη του. 

Αν καταφέρει ο μετεωρίτης να επιζήσει από την τριβή και δεν καεί (συνήθως αν είναι αρκετά μεγάλος και δεν διανύσει την ατμόσφαιρα διαγώνια), τότε πέφτει στη Γη. 

Τώρα, ο κομήτης, είναι κάτι σαν αστέρι με μία μεγάλη ουρά που κινείται σε κάποια τροχιά σε ένα δικό του μοναδικό μονοπάτι(πχ γύρω από κάποιον πλανήτη) ή γύρω από τον ήλιο. 

Ο κομήτης αποτελείται από τον πυρήνα, το κώμα και την ουρά. 

Ο πυρήνας ενός κομήτη, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνολο μετεωριτών (μικρά - μεγάλα βράχια συνήθως από μεταλλικό υλικό). Το κώμα είναι ένα "πέπλο" που τον περιβάλλει και αποτελείται από αέρια και αστερόσκονη.

Η ουρά, είναι ένα σύνολο μικροσκοπικών σωματιδίων που φωτίζονται έντονα από τον ήλιο και ενώ κινείται ο κομήτης, αυτά ακολουθούνε από πίσω και τα κάνει να μοιάζουνε με φλεγόμενη ουρά. 

Πληροφοριακά, ο κομήτης ακολουθεί μεγάλη διαδρομή. Κάνει μεγάλες "βόλτες" γύρω από τον ήλιο, με αποτέλεσμα να μπορούμε να τον δούμε μόνο κάθε 50 ή 100 ή ακόμα και 200 χρόνια! 


Έτσι, η διαφορά μετεωρίτη - κομήτη, είναι στο ότι ο μετεωρίτης είναι απλά ένα κομμάτι, που αποτελεί μέρος του πυρήνα ενός κομήτη. 

Ενώ ο κομήτης είναι μια ολοκληρωμένη οντότητα με χιλιάδες-εκατομμύρια μετεωρίτες μέσα του σε συνδυασμό με αέρια-αερόσκονη και κάποια ακόμα σωματίδια που τον ακολουθούνε στην "ξέφρενη" πορεία του!

Όταν πέφτει ένα φύλλο πονάει το δέντρο;

Αρχικά να αναφέρουμε ότι τα δέντρα δεν πονάνε. Πόνος σημαίνει τραυματισμός, και ο τραυματισμός αυτός γίνεται αντιληπτός με το νευρικό σύστημα. Φυσικά, το δέντρο δεν έχει νευρικό σύστημα, άρα δεν πονάει με την έννοια που ορίζουμε τη λέξη πόνος. 

Ένα ξεραμένο φύλλο όταν πέφτει από το δέντρο, το ίδιο το δέντρο δημιούργησε αυτή την κατάσταση (το ξέρανε), κι έτσι αποτελεί η αποχώρηση αυτή, μια φυσιολογική διαδικασία. 

Το δέντρο δηλαδή, προετοίμασε την αποχώρηση του φύλλου. 

Τώρα, αν το φύλλο είναι υγιές και για παράδειγμα το κόψουμε, τότε το δέντρο "τραυματίζεται", παθαίνει μια ελάχιστη ζημιά, η οποία δεν μεταφράζεται με τη λέξη "πόνος", γιατί τα δέντρα, αν και τραυματίζονται, δεν πονάνε. Ένα ζωτικό κομμάτι που του έδινε ζωή, αποχώρησε χωρίς τη συγκατάθεσή του, κι έτσι, είναι μια απώλεια για αυτό. 

Έτσι, μέσα στο πρόγραμμα κι αυτό, το δέντρο φροντίζει να επουλώσει την πληγή και να αναπληρώσει την απώλεια αυτή. 

Ενώ όταν το φύλλο πέσει αφού έχει ξεραθεί (όχι λόγω κάποιας αρρώστιας ή επειδή φαγώθηκε σε κάποια σημεία), δεν προκαλείται τραυματισμός του δέντρου, μιας και είναι μια φυσιολογική διαδικασία. 

Σκεφτείτε όπως για παράδειγμα, όταν εμείς πάμε στην τουαλέτα. 

Όταν σπάσει ένα κλαδί με πολλά φύλλα, τότε η ζημιά και οτραυματισμός του δέντρου, είναι πολλαπλάσια. Αν η ζημιά είναι ακόμα μεγαλύτερη και οι συνθήκες διαβίωσής του είναι δύσκολες (έλειψη νερού - ήλιου), τότε υπάρχει περίπτωση το δέντρο να μην καταφέρει να επουλώσει τις πληγές του κι έτσι να πεθάνει. 

Είναι όπως όταν έχουμε ένα ατύχημα: ανάλογα με το μέγεθος της ζημιάς και ανάλογα με τις συνθήκες θεραπείας της ζημιάς, καταφέρνουμε να επιζήσουμε ή όχι. 


Έτσι, όταν ένα φύλλο πέφτει από το δέντρο οικειοθελώς, τότε δεν αποτελεί τραυματισμό του δέντρου. Ενώ όταν πέσει ένα φύλλο από το δέντρο ενώ ήταν υγιές, τότε αποτελεί τραυματισμό κι αν είχε νευρικό σύστημα, το δέντρο θα πονούσε!

Γιατί πιάνομαι μετά τη γυμναστική; Γιατί πονάνε οι μυς;

Ξεκινάμε γυμναστήριο, τέλος! Πηγαίνοντας όμως την πρώτη φορά, με σχετικά ήπιους ρυθμούς γυμναστικής, την επόμενη μέρα είμαστε πιασμένοι! 

Και σαν να μην φτάνει μόνο ότι πονάνε οι μυς μας, έχουμε και δυκαμψία στην περιοχή που γυμναστήκαμε! 

Αυτό το φαινόμενο το νιώθουμε για μέρες και σταδιακά φθήνει και ”σβήνει”. 

Σε αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με το ”κάψιμο” του μυ κατά τη διάρκεια της άσκησης, όπως επίσης και με τον τραυματισμό του, μιας και αποτελούν διαφορετικά φαινόμενα. 

Έτσι λοιπόν επί του θέματος, ο πόνος αυτός οφείλεται στο γεγονός ότι ο μυς ”καταστρέφεται” και ”ξανακατασκευάζεται”! Ναι, είναι αλήθεια! 

Για την ακρίβεια, όταν ζορίσουμε εναν αδύναμο μυ, γυμνάζοντάς τον σε ρυθμό που δεν είναι ”συνηθισμένος”, τότε αυτός ο μυικός ιστός καταστρέφεται και ξαναχτίζεται πιο δυνατός και μεγάλος, για να αντέξει στις ”καινούριες συνθήκες”! 

Αυτή η διαδικασία λοιπόν κρατάει κάποιες μέρες και είναι η αιτία πουνιώθουμε πιασμένοι - πόνο στους μυς που γυμνάσαμε. 

Ενημερωτικά να ξέρετε ότι:
οι μυς δεν αναπλάθονται ενώ γυμναζόμαστε, αλλά τις επόμενες ημέρες μετά τη γυμναστική
και
αν δεν νιώθουμε έντονο πιάσιμο, μπορούμε να συνεχίσουμε να γυμναζόμαστε ώστε να φτάσουμε σε μεγαλύτερα επίπεδα ”ανάπλασης” μυικού ιστού

Κάποτε πίστευαν λοιπόν ότι αυτός ο πόνος στους μυς μετά τη γυμναστική οφειλόταν στη συσσώρευση γαλακτικού οξέος στους μυς που γυμνάστηκαν. Αυτή όμως η θεωρία καταρρίφθηκε για το λόγο ότι το γαλακτικό οξύ μένει πολύ λίγο στους μυς και φεύγει γρήγορα, αλλά παραμένουμε πιασμένοι. 


Έτσι η αιτία που πιστεύουν ότι προκαλεί αυτόν τον πόνο στους μυς, είναι η εξής: 

κατά τη ρίξη των μικροσκοπικών μυικών ινών και κατά την ανάπλαση μεγαλύτερων, μυικές συσπάσεις ή κινήσεις του σώματός μας που διεγείρουν τον μυ να ”λειτουργήσει”, προκαλούν πόνο, μιας και ο μυς (για να το πούμε απλά), δεν έχει ακόμα τις κατάλληλες ίνες ώστε να λειτουργήσει σωστά. 

Έτσι, ”ζορίζεται” ώστε να ανταπεξέλθει και στις πιο μικρές απαιτήσεις, και πονάμε! 

Αν τώρα έχουμε γυμναστεί πιο εντατικά και έχουμε ”καταστρέψει” περισσότερες μυικές ίνες, τότε ακόμα πιο δύκολα τα πράγματα, με αποτέλεσμα: να πονάμε περισσότερο και να μην μπορούμε να τον λειτουργήσουμε σωστά! 

Για παράδειγμα, μπορεί να ζοριζόμαστε να σηκώσουμε έστω και ένα μικρό βάρος! 

Αυτό λοιπόν το φαινόμενο -ο πόνος- εξαλείφεται όταν έχουν δημιουργηθεί οι μεγαλύτερες και δυνατότερες μυικές ίνες, έχει ολοκληρωθεί η ”επανακατασκευή” τους δηλαδή! 

Γι’ αυτό λοιπόν πιανόμαστε μετά τη γυμναστική και πονάνε οι μυςμας!

Γιατί διψάμε με το αλάτι;

Τρώγοντας αλμυρά φαγητά ή σνακ, θα μας κάνουν να διψάσουμε είτε πολύ σύντομα, είτε μετά από κάποια ώρα. Το σίγουρο είναι πως είτε αμέσως, είτε μετά από λίγη ώρα, διψάμε με το αλάτι, δεν το γλυτώνουμε! 

Όλη αυτή την αναστάτωση, την προκαλεί το νάτριο (το αλάτι είναι χλωριούχο νάτριο). 

Ο οργανισμός μας έχει μηχανισμούς που ελέγχει τις ισορροπίες του νερού σε διάφορα μέρη του και αν εντοπίσει έλλειψη, ενεργοποιεί το αίσθημα της δίψας. Αντίστοιχα τέτοιοι μηχανισμοί ελέγχουν και την ποσότητα νατρίου στο αίμα. 

Τώρα, το αλάτι όταν το καταναλώνουμε, απορροφάται ένα μέρος "στη διαδρομή" ενώ ταξιδεύει μέσω της πεπτικής οδού, κι έτσι δεν προλαβαίνει να φτάσει καν στο λεπτό έντερο που πραγματοποιείται η πέψη. 

Έτσι το νάτριο που περιέχει το αλάτι, περνάει άμεσα στην κυκλοφορία του αίματος, κάνοντας το αίμα μας... πιο αλμυρό! 

Το αίμα αυτό κυκλοφορεί στο σώμα μας και συγκεντρώνεται το αλάτι αυτό έξω από τα κύτταρα. Έτσι, τα κύτταρα για να το διαλύσουν - αραιώσουν, αποβάλλουν νερό. 

Σταδιακά όμως, τα κύτταρα αφυδατώνονται και δεν έχουν πλέον επαρκή ποσότητα νερού μέσα τους για να λειτουργήσουνε σωστά! Έτσι, ενεργοποιούν τους μηχανισμούς της δίψας "καλώντας" άμεσα τον οργανισμό μας να καταναλώσει νερό! 

Αν παρατηρήσετε, όταν διψάμε πολύ, αν έχουμε έντονη δραστηριότητα, σιγά σιγά τείνουμε να μην αποδίδουμε πολύ καλά. Τα κύτταρα αρχίζουν να μην αποδίδουνε 100% όπως θα έπρεπε, γιατί έχουνε έλλειψη νερού! 

Επίσης, όσο μεγαλύτερη έλλειψη δημιουργηθεί, τόσο πιο έντονα διψάμε, δηλαδή τόσο πιο έντονα μας προειδοποιεί ο οργανισμός μας και συγκεκριμένα οι μηχανισμοί της δίψας. 

Γι’ αυτό λοιπόν διψάμε με το αλάτι! Γιατί πολύ απλά, τα κύτταρα έχουν αφυδατωθεί - έχουν αποβάλλει νερό για να διαλύσουν - αραιώσουν το αλάτι που "πάρκαρε στην πόρτα τους" κι έτσι... ξέμειναν από επαρκή ποσότητα νερού! 

Και εδώ έρχεται και κολλάει αυτό που λένε ότι το αλάτι κάνει κατακράτηση υγρών: γίνεται η αιτία ώστε τα κύτταρα να αποβάλλουν νερό για να το καταπολεμήσουν, κι έτσι χρειάζονται κι άλλο νερό. Αλλά το νερό που απέβαλλαν για τη διάλυση του αλατιού, δεν το απέβαλλε ο οργανισμός μας ακόμα. 

Έτσι, καταναλώνουμε κι άλλο νερό αφού διψάμε, τα κύτταρα απορροφούνε κι άλλες ποσότητες νερού για να λειτουργήσουν, το παλιό νερό παραμένει ακόμα εκεί, δημιουργώντας σταδιακά ένα φούσκωμα (αφού έχει γίνει κατακράτηση υγρών), το οποίο κάνει έναν φαύλο κύκλο, αφού ξανα-αποβάλλεται νερό από τα κύτταρα. 

Φανταστείτε το ακόμα πιο απλά, ότι με το αλάτι συσσωρεύουμε νερό μέσα μας, το οποίο είναι στην ουσία άχρηστο και θα αποβληθεί σιγά σιγά από τον οργανισμό μας! 

Αν μειώσουμε την ποσότητα του αλατιού που τρώμε, τότε σιγά σιγά το φούσκωμα αυτό θα αρχίσει να υποχωρεί αφού θα μειωθεί η κατακράτηση υγρών. 

Είδαμε εδώ στο coolweb.gr γιατί διψάμε με το αλάτι, αλλά φυσικά υπάρχουν κι άλλες αιτίες που μας κάνουνε να διψάμε. Θα ασχοληθούμε με αυτές σε επόμενα άρθρα μας, stay tuned! :)

Γιατί κοκκινίζω όταν μιλάω με κάποιον;

Σκέφτεστε και αναρωτιέστε: 

Γιατί ρε να πάρει ευχή, πέταξα που πέταξα την αποτυχημένη ατάκα και έγινα ρεζίλι, τριτώνει το κακό; Γιατί κοκκινίζω μετά; Πωπω ντροπή!

ή... 

Πάω να πλησιάσω ένα αγόρι επειδή μου αρέσει καικοκκινίζω όταν μιλάω μαζί του!

Αυτές λοιπόν οι καταστάσεις, οφείλονται καθαρά στην ντροπή που νιώθουμε, μιας και το κοκκίνισμα και η ντροπή πάνε... χεράκι χεράκι! 

Είναι μία φυσική αντίδραση του οργανισμού μας, σε μία ξαφνική "έκρηξη" αυτοσυνείδησης: είμαστε χαλαροί και μιλάμε, και ξαφνικά... "πωπω τι είπα, ντροπή"! 

Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, αυτό συμβαίνει πιο συχνά σε άτομα πιο ντροπαλά. Το κοκκίνισμα έχει άμεση σχέση με το άτομο που έχουμε απέναντί μας και για το πως νιώθουμε για αυτό. Είτε μπορεί να το έχουμε θεοποιήσει, είτε μπορεί να μας αρέσει, είτε νιώθουμε πολύ πιεσμένοι και περιορισμένοι στο τι θα πρέπει να του πούμε. 

Αλλά τώρα αναρωτιέστε: γιατί κοκκινίζω όταν μιλάω με ένα τέτοιο άτομο; 

Καθαρά επειδή ντρεπόμαστε: 

Όταν ντρεπόμαστε, το σώμα μας εκκρίνει αδρεναλίνη. Αυτή η ορμόνη, "τσιτώνει" τον οργανισμό σε μία τέτοια κατάσταση "εκτάκτου ανάγκης", ώστε να είναι έτοιμος να αντιδράσει στα μέγιστα! 

Η αδρεναλίνη επιταχύνει την αναπνοή και τον καρδιακό παλμό, ώστε να μας προετοιμάσει να αντιδράσουμε σε κάτι πολύ έντονο. Η ντροπή, θεωρείται και αυτή κάτι πολύ έντονο και φέρνει τον οργανισμό μας σε κατάσταση "εκτάκτου ανάγκης". 

Οι κόρες των ματιών μας διαστέλλονται ώστε να έχουμε μεγαλύτερο οπτικό πεδίο, επιβραδύνεται η διαδικασία της πέψης ώστε να συγκεντρωθεί περισσότερη ενέργεια στους μυς μας. 

Και θα μου πείτε που κολλάνε αυτά με το κοκκίνισμα... 

Η αδρεναλίνη προκαλεί επίσης διόγκωση των αιμοφόρων αγγείων (όχι όμως και των φλεβών), ώστε να βελτιωθεί η ροή του αίματος και η παροχή οξυγόνου. Έτσι, εξαιτίας αυτής της διόγκωσης, ρέει περισσότερο αίμα στα αιμοφόρα αγγεία μας! 

Αυτή η διόγκωση όμως που προκαλείται από την αδρεναλίνη, δεν συμβαίνει στα αιμοφόρα αγγεία όλου του σώματος, αλλά συμβαίνει έντονα στο πρόσωπο και συγκεκριμένα στα μάγουλα (αυτή την τάση έχει η αδρεναλίνη: να διαστέλλει έντονα τα συγκεκριμένα αιμοφόρα αγγεία). 

Έτσι το πρόσωπό μας κοκκινίζει: ρέει περισσότερο αίμα στα αιμοφόρα αγγεία αυτά, κι αυτό πλέον είναι ορατό! 

Όμως δεν κοκκινίζει μόνο από ντροπή ή αμηχανία. Το πρόσωπο κοκκινίζει και από το αλκοόλ, τη σεξουαλική διέγερση, κλπ. Βέβαια, το κοκκίνισμα από άλλες αιτίες πέραν της ντροπής, οφείλεται σε διαφορετικού τύπου αντιδράσεις του οργανισμού μας. 

Όμως, το κοκκίνισμα από ντροπή ή αμηχανία, οφείλεται καθαρά στην έκκριση της αδρεναλίνης και στην αντίδραση του οργανισμού μας με το συγκεκριμένο τρόπο που προαναφέραμε. 


Έτσι λοιπόν... να γιατί κοκκινίζω όταν μιλάω με κάποιον! Μία περίεργη κατάσταση που μας "ξεφτιλίζει" λιγάκι, αλλά τι να κάνεις...

Γιατί τα αστέρια τρεμοπαίζουν το βράδυ;!

Πάντως το σίγουρο είναι πως τα αστέρια δεν τρεμοπαίζουν επειδή βρίσκονται πολύ μακριά και κάτι συμβαίνει με το φως, συμβαίνει κάτι άλλο πιο απλό. 

Όταν βλέπουμε τα αστέρια το βράδυ στον ουρανό, κάτι μεσολαβεί, το οποίο είναι και η αιτία που τα κάνει να φαίνονται να τρεμοπαίζουν. 

Φυσικά, δεν είναι άλλο από... την ατμόσφαιρα της γης! Και για την ακρίβεια βλέπουμε τα αστέρια μέσα από "πολλές στρώσεις ατμόσφαιρας"! 


Οι πολλές στρώσεις της ατμόσφαιρας, συνέχεια κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις η μία σε σχέση με την άλλη. Έτσι, για να το πούμε απλά, ανά πολύ μικρά χρονικά διαστήματα, αλλού έχουμε πυκνώματα και αλλού αραιώματα της ατμόσφαιρας. 

Αυτό βέβαια συνέχεια μεταβάλλεται και πολύ γρήγορα, όπως επίσης και κάθε "στρώση ατμόσφαιρας" έχει τα δικά της πυκνώματα και αραιώματα. 

Έτσι, όταν κοιτάμε επάνω στον ουρανό τα αστέρια το βράδυ, τα βλέπουμε ανά φάσεις να τρεμοπαίζουν, γιατί αυτές οι γρήγορες αλλαγές, μία κάνουν το φως τους να περνάει και μία μπλοκάρουν μέρος τους! 

Αυτή η εναλλαγή γίνεται γρήγορα μιας και πολλές στρώσεις ατμόσφαιρας μια τυχαίνει να συμπέφτουν (άρα γίνεται λιγότερο διάφανη η ατμόσφαιρα σε ένα συγκεκριμένο σημείο -άρα τα αστέρια που φαίνονται από εκείνο το σημείο είναι πιο αχνά), και μία τυχαίνει να μη συμπέφτουν πολλές μαζί (άρα είναι πιο διάφανη η ατμόσφαιρα σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο και τα αστέρια φαίνονται πιο φωτεινά). 

Αυτή η ενάλλαγή κατάστασης των στρώσεων συμβαίνει γρήγορα, κι έτσι σε διάφορα σημεία βλέπουμε τα αστέρια να τρεμοπαίζουν! 

Αυτό βέβαια, συμβαίνει με τα αστέριαπου είναι μακριά και φαίνονται μικρα, για το λόγο ότι και η παραμικρή "θόλωση" ενός μικρού σημείου της ατμόσφαιρας, επηρεάζει το φως τους και το μπλοκάρουν σχεδόν πλήρως. 

Ενώ για παράδειγμα με το φεγγάρι δε συμβαίνει αυτό, μιας και αυτές οι ανεπαίσθητες αλλαγές, δεν είναι ικανές να μπλοκάρουν το φως του(είναι πολύ πιο "ισχυρό" και πολύ μεγαλύτερης κλίμακας), κι έτσι το βλέπουμε κανονικά. 

Για αυτόν τον λόγο λοιπόν τα αστέρια τρεμοπαίζουν το βράδυ στον ουρανό, απλό κι όμως συναρπαστικό!

Τι σημαίνει η κατάληξη .com στα domains & που εξυπηρετεί;

Πλέον, τέτοια δημοτικότητα που έχει πάρει το Internet, τα .com domains πλέον δεν εξυπηρετούν το σκοπό για τον οποίο είχανε δημιουργηθεί... 

Η κατάληξη com στα domains δεν βγαίνει ούτε από τη λέξη "common" (= κοινό), ούτε από τη λέξη "communication" (= επικοινωνία) και ούτε από τη λέξη "computer" (= υπολογιστής) που νομίζουνε μερικοί. 

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, είναι ότι το.com είχε δημιουργηθεί, ώστε να περιγράφει ιστοσελίδες οι οποίες είχαν εμπορική σημασία. Το .com βγαίνει από τη λέξη commercial. 

Όταν δημιουργήθηκε το internet, τέτοιου είδους καταλήξεις, χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν τι σκοπό εξυπηρετούσε η κάθε ιστοσελίδα, μιας και ήταν μόνο μερικές εκατοντάδες. 

Έτσι, η κατάληξη .com είχε σκοπό να χρησιμοποιηθεί (και χρησιμοποιήθηκε στην αρχή), σε ιστοσελίδες οι οποίες παρείχαν κυρίως υπηρεσίες internet. 

Δηλαδή οι πρώτες καταλήξεις που χρησιμοποιήθηκαν στην αρχή, εξυπηρετούσαν ως ένα είδος κατηγοριοποίησης των ιστοσελίδων. 

Μετέπειτα όμως που άρχισε να αποκτάει δημοτικότητα το internet, οι εταιρίες που παρείχαν τα domains, πλέον σταμάτησαν να χρησιμοποιούνε διάφορα κριτήρια για να κατοχυρώσει κάποιος έναdomain με κατάληξη com. 


Κοινώς, πλέον μπορούσε οποιοσδήποτε να πάρει ένα τέτοιο domain, ανεξάρτητα με το αν θα το χρησιμοποιούσε για εμπορικούς σκοπούς, ανεξάρτητα με το αν είχε κάποιου τύπου επιχείρηση ή όχι και αν θα το χρησιμοποιούσε για αυτήν. 

Τα domains με κατάληξη com δεν έχουν στην ουσία καμία διαφορά με τα .net , .info, .org κλπ, παρά μόνο στην ιδεολογία ή οποία κι αυτή πλέον δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα την σήμερον ημέρα...

«Κούρεμα» στο εισόδημα της στέγης – γκρεμίζονται οι τιμές των φωτοβολταϊκών

«Κούρεμα» αντίστοιχο με αυτό που έγινε στα ελληνικά ομόλογα επέρχεται στο εισόδημα από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μέσω φωτοβολταϊκών. Οι «εγγυημένες» τιμές στις οποίες θα αγοράζει η ΔΕΗ ψαλιδίζονται πάνω από 50% κάτι που σημαίνει ότι διπλασιάζεται ο χρόνος απόσβεσης ενός φωτοβολταϊκού στη στέγη.

Όπως προκύπτει από την απόφαση, οι νέες τιμές «αφορούν σε φωτοβολταϊκούς σταθμούς για τους οποίους μέχρι τη δημοσίευση της παρούσας, δεν έχουν συναφθεί συμβάσεις συμψηφισμού, καθώς και σε φωτοβολταϊκούς σταθμούς για τους οποίους έχουν ήδη συναφθεί συμβάσεις συμψηφισμού εφόσον η ενεργοποίηση της σύνδεσής τους δεν πραγματοποιηθεί εντός έξι μηνών από την ημερομηνία σύναψης τη σύναψης συμψηφισμού»

Ο πίνακας που αποκαλύπτει τις μειώσεις των τιμών για τα φωτοβολταϊκά έχει ως εξής:

	Νέα τιμή	Σημερινή τιμή	Μείωση
Αύγουστος 2012	0,25	0,495	-49,49%
Φεβρουάριος 2013	0,23875	0,47025	-49,23%
Αύγουστος 2013	0,22801	0,44673	-48,96%
Φεβρουάριος 2014	0,21775	0,4244	-48,69%
Αύγουστος 2014	0,20795	0,4244	-51,00%
Φεβρουάριος 2015	0,19859	0,4244	-53,21%
Αύγουστος 2015	0,18965	0,4244	-55,31%
Φεβρουάριος 2016	0,18112	0,4244	-57,32%
Αύγουστος 2016	0,17297	0,4244	-59,24%
Φεβρουάριος 2017	0,16518	0,4244	-61,08%
Αύγουστος 2017	0,15775	0,4244	-62,83%
Φεβρουάριος 2018	0,15065	0,4244	-64,50%
Αύγουστος 2018	0,14387	0,4244	-66,10%

Οι πιο όμορφες φωτογραφίες του κόσμου με νεογέννητα!

Όταν το θαύμα της ζωής, η γέννηση ενός παιδιού, συναντά την τέχνη της φωτογραφίας, τότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι απλά μοναδικό!

Η Kim Flores, Αμερικανίδα φωτογράφος η οποία προφανώς έχει μία ιδιαίτερη αγάπη για τα παιδιά, δημιούργησε μια απίστευτη σειρά φωτογραφιών που απεικονίζουν νεογέννητα στην πιο γλυκιά τους εκδοχή. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι σίγουρο πως θα σας ξετρελάνουν!

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Heidi Klum: Πώς έχασε 20 κιλά μετά την τελευταία της εγκυμοσύνη;

Πλησιάζει τα 41 της χρόνια, έχει ήδη αποκτήσει τέσσερα παιδιά και παραμένει το ίδιο σέξι, αδύνατη και γοητευτική!

Ο λόγος για την Heidi Klum! To μοντέλο και ηθοποιός, όπως σημειώνει στην προσωπική της ιστοσελίδα, ύστερα από ερωτήσεις θαυμαστριών δεν στερήθηκε τίποτα στις εγκυμοσύνες της καθώς ήταν από τις περιόδους που ήθελε να απολαύσει όσο τίποτα! Μετά από την τελευταία της εγκυμοσύνη κατάφερε να επιστρέψει στις πασαρέλες έχοντας χάσει τα 20 ολόκληρα κιλά που πήρε κατά την διάρκεια των εννέα μηνών. Πώς το κατέφερε; Διαβάστε την μυστική διατροφή της!

ΠΡΩΙΝΟ: 1 πρωτεϊνικό shake, 1 ομελέτα με τέσσερα ασπράδια και λαχανικά

ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ: Στήθος κοτόπουλο, σαλάτα και μπρόκολο τσιγαρισμένο σε λίγο λάδι

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ: 12 ανάλατα αμύγδαλα

ΒΡΑΔΙΝΟ: Ψητή γαλοπούλα με τσίλι

Smoking Is My Retirement Plan

Is This How It Happens?
Smokers, one fifth of American adults,  often tell me they’re not worried about the future.  Why?  Because, as my webmaster and other smokers tell me, they don’t foresee a long term future.  Retirement?  Long term care insurance? Pointless.  As many explain, “Smoking is my retirement plan.”
Sorry, guys.  It doesn’t work that way.
Do Smokers Die Earlier Than Others?
Certainly.  But early death does not mean fewer years of illness prior to death.
Smokers disproportionately develop many acute and chronic illnesses.  These diseases (often multiple) ruin jobs, careers, love affairs, marriages and bank accounts – not to mention  physical, mental and social health. And the problems often occur long before smokers die.

The TV Version of Death

When I asked a former girlfriend about her smoking she claimed she had a ready plan for grave illness:  “Look, if I get lung cancer, I’ll get a gun and shoot myself in the head.”

I very much doubt she’ll buy that gun.

Many people have imbibed a media image of death – here today – gone today. Media violence provides  for especially quick, “untroubled” deaths.  People imagine heart disease  caused by smoking will lead to painless, sudden ends.  Cancers also will quickly snuff out your life.

Unfortunately these are sad, exaggerated fantasies. America does not handle death and dying well.  Yet even physicians who know better traffic in this  “romantically quick” life denouement.  Oncologist David Agus starts his best selling “End of Illness” with a vision of the future: thanks to the yet unfulfilled promise of genomics and proteinomics, you dance away your last night, then at age 101 peacefully die in your sleep.

Interestingly, physicians refuse cancer chemotherapy far more often than other patients.  Perhaps they know too much about the American way of death.

Indeed, smokers face not sudden demise but a much less happy, long and turbulent health future.

Smoking and the Sordid Lifestyle

The Heart

It’s a myth that smoking usually causes rapid, sudden death.  Ongoing smokers are far more likely to experience survivable series of heart attacks – frequently followed by congestive heart failure.

I discovered this result early in life, working the CCU at the University of California, San Diego.  I admitted a young man of 34 with sudden chest pain.   He was a charming fellow, a handsome admiral’s aide.  The nurses, all of whom were women, many former Navy personnel, fawned on him terribly. His flag officer superior received a yet more royal welcome.

My young patient had experienced a “mild” heart attack.  His risk factors – slightly high cholesterol levels and smoking – two packs per day.

He claimed his job was satisfying yet stressful, requiring round the clock work for his determined, ambitious boss.

As he left we told him to stop smoking.  He told me he thought that highly unlikely – it was “the crutch I have to have.”

Thanks to statins and better anti-hypertensives, many smokers now outlive multiple heart attacks.  They carry on too frequently with weaker bodies, awful fatigue, depression and declining energy thanks to their failing hearts and the many medications.  Often they become physically disabled from doing almost any kind of work.

Smokers should get to know people with congestive heart failure.  Getting short of breath walking to the bathroom is not the romantic Hollywood version of stoic suffering; it’s even  worse when you don’t make it there in time.

Lung Disease

About ten percent of smokers die of lung cancer.  Far more will come to live with chronic obstructive lung disease.

When horror writers imagine ghastly deaths for teenagers, media stars and corporate villains they often trot out asphyxiation. Even thinking about lack of air can provoke people to panic, and panic attack victims often decry their inability to breath.  Real life asphyxiation provokes thoroughgoing terror.

Now consider spending years where you’re unable to fully breathe – and still have to work.

As with often accompanying cardiac disease, chronic lung disease can destroy the flavor of life – and that’s prior to accessing the American health care system.

Life and Death on the Installment Plan

Smoking will kill you in about as many ways as there are illnesses in a medical textbook – and that’s before you spiritually die.  The great French singer-songwriter Serge Gainsbourg might have imagined smoking as his final, lasting romantic tryst, rebelliously lighting up on cardiac wards as the press gathered round.  But by then he had long ago wrecked his family and shed much of his brainpower.

For many smoking creates what the French call “mort a credit” – death on the installment plan.

Medical care is expensive.  And even if you have “great” health insurance, the ravages of smoking will quickly demonstrate the many holes of even the finest “Cadillac Plans.”

And you’ll still need to buy food – and pay for the rest of your life.

Options

It’s never been a better time to quit.

States facing bankruptcy see big dollars through increased tobacco taxes.  Insurance companies charge more and more to smokers.

And then there are the endless continuing indignities – pressganged into zoo like glass cages in airport “smoker lounges”; tobacco “forbidden” signs in every parking lot and side door of hospitals and public institutions; furious glares of passersby incensed by proximity to carcinogenic fumes.

Plus there are the many personal indignities – thinning, browning skin; yellow stains on dresses; ash filled closets that remind family members of crematoria.

And there are more stop smoking treatments than ever – cognitivetechniques, behavioral techniques, visualization, hypnosis, rest-relaxation, chantix, bupropion, electronic cigarettes, atropine shots and plenty others.

As reggae master Jimmy Cliff, who smoked many varied  substances sang, “you must try…try and try…you’ll succeed at last.”

Most smokers quit multiple times before quitting for good. The effects are quick – heart attack risk dissipates by half on quitting smoking – in just one week.

Bottom Line

Smoking is no retirement plan. Instead, it’s a death on the installment plan – with higher and higher payments.  You’ll pay fiscally, mentally, socially – and physically.  And most times the payments will go on for as long as you’re alive.

And though government social security programs might go bust if everybody stopped smoking simultaneously (or so the British once conjectured), it’s time to confound government pundits.  Quitting is liberating.

With all the money and living cells you’ll save, it might even become the beginning – of your real retirement plan.

http://www.psychologytoday.com