Γιατί ο αφρός των χρωματιστών σαπουνιών είναι πάντα άσπρος;!

Βλέπουμε σαπούνια με πολύ όμορφα χρώματα, πράσινα, κίτρινα, μπλε, κλπ, αλλά όλα αυτά, έχουν άσπρο αφρό! Κουφό! 

Ξεκινώντας, να αναφέρουμε κάτι πολύ σημαντικό το οποίο πολύ από εμάς δεν ξέραμε: καμία ουσία - κανένα αντικείμενο δεν έχει χρώμα! 

Και τότε πως βλέπουμε χρωματιστά διάφορα πράγματα;! 

Πολύ απλά... 

Είναι ένα τρικ με το φως, την απορροφητικότητα φωτός του αντικειμένου και τα μάτια μας! 

Βλέπουμε κάτι να έχει χρώμα, μόνο όταν άσπρο φως (που αποτελείται από ένα σύνολο πολλών χρωμάτων) πέσει επάνω σε ένα αντικείμενο, απορροφηθεί μεγάλο μέρος από το σύνολο των χρωμάτων του, και ανακλαθεί μόνο ένα χρώμα από το σύνολο των χρωμάτων που αποτελείται. 

Πιο απλά, ας φέρουμε ένα παράδειγμα για να καταλάβετε: 

βλέπουμε ένα αντικείμενο πράσινο, γιατί όταν πέφτει το άσπρο φως(που αποτελείται από ένα σύνολο χρωμάτων: μπλε, πράσινο, κόκκινο, κλπ) πάνω του, το αντικείμενο απορροφάει όλα τα χρώματα εκτός του πρασίνου(έχει δηλαδή αυτή την ιδιότητα), το οποίο το ανακλάει! 

Έτσι, στα μάτια μας το αντικείμενο αυτό φαίνεται πράσινο! 

Τώρα, το σαπούνι είναι ένα στέρεο αντικείμενο. 
Όμως ο αφρός του σαπουνιού, είναι ένα σύνολο από φούσκες, με μία πολύ λεπτή στρώση σαπουνιού και αρκετό αέρα. 

Επειδή η στρώση του σαπουνιού που συνθέτει τις φούσκες, είναι τρομερά λεπτή, είναι ημιδιάφανη. 

Αυτό, έχει σαν αποτέλεσμα το φως που θα πέσει επάνω στον αφρό του σαπουνιού (δηλαδή επάνω σε πολλές μικρές φούσκες) να επιτρέπει μία ποσότητα φωτός να τον διαπεράσει και να ανακλά, ελάχιστη ποσότητα του συνολικού φωτός. 

Επειδή όμως, όπως προαναφέραμε είναι πλέον ημιδάφανος, θα απορροφήσει το σύνολο των χρωμάτων, χωρίς να ανακλάσει ένα συγκεκριμένο χρώμα! 

Χάνει δηλαδή το σαπούνι την ιδιότητα που όταν ήταν στέρεο, να ανακλάσει μόνο ένα χρώμα ΠΛΗΡΩΣ και να απορροφήσει τα άλλα χρώματα ΠΛΗΡΩΣ, εξαιτίας του ότι έγινε ημιδιάφανο και απλά ανακλά μικρό μέρος του συνολικού φωτός, χωρίς διαχωρισμό. 

Έτσι, στην περίπτωση που έχουμε απορρόφηση και ανάκλαση μέρους του άσπρου φωτός, χωρίς να ανακλαστεί ένα συγκεκριμένο χρώμα του, τότε βλέπουμε το αντικείμενο άσπρο! 


Γι’ αυτό λοιπόν το στέρεο σαπούνι το βλέπουμε να έχει χρώμα, αλλά όταν γίνεται αφρός, τον βλέπουμε άσπρο!

Άλογα: παράξενα και περίεργα πράγματα που ίσως δεν ξέρατε!

Έχουν και τα άλογα τα περίεργα και τα παράξενά τους, ας δούμε λοιπόν ποια είναι αυτά! 

Τα άλογα λοιπόν: 

1) Με τη βοήθεια καί των δύο ματιών μπορούν να δούνε σχεδόν 360 μοίρες! 
Το εξίσου εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι όπου κοιτάνε, εκεί στρέφουνε και τα αυτιά τους! 
Οπότε να ξέρετε, αν στρέψουν τις αυτάρες τους σε εσάς, τότε σημαίνει ότι σας κοιτάνε, οπότε κάλλιστα μπορείτε να τα μαλώσετε που σας κοιτάνε. :p 

2) Στην άγρια φύση αν είναι κοπάδι, τότε τον πρώτο λόγο έχει ...η γυναίκα! Ό,τι πει αυτή! 
Το κοπάδι θα μετακινηθεί ύστερα από απόφαση της φοράδας κι όχι του επιβήτορα... και θα κατευθυνθεί το κοπάδι εκεί που θέλει αυτή... 
Εντάξει, αυτό ισχύει και σε εμάς, έχει βγει και παροιμία, αυτή με το... καράβι! :) 

3) Ένα άλλο παράξενο που έχουν τα άλογα... έχουν πνεύμα ομαδικό! Σχεδόν ποτέ δεν θα δείτε όλα τα άλογα ενός κοπαδιού ”ξαπλωμένα”. 
Πάντα ένα τουλάχιστον θα είναι όρθιο και σε επαγρύπνηση για τυχόν κίνδυνο, ώστε να ειδοποιήσει και τα άλλα τα κοιμισμένα. Έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα, αναλαμβάνει καθήκοντα το επόμενο, και πάει λέγοντας! 

4) Τα άλογα, δεν μπορούν να αναπνεύσουν και από το στόμα, παρά μόνο από τα ρουθούνια της μύτης! Μία δοκιμή θα σας πείσει. 
Επίσης, δεν μπορούνε να κάνουνε εμετό. 

5) Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πόσο χρονών είναι ένα άλογο από την ηλικία των 8-9 χρόνων και άνω!! 
Αλλά μέχρι αυτή την ηλικία, μπορούμε να το καταλάβουμε από τα δόντια τους. 
Αν χάσουμε το λογαριασμό μέχρι τότε και δεν έχουμε χαρτί γέννησης που να αναγράφει ημερομηνία, τότε ...κλάφτα Χαράλαμπε! 

6) Ένα ακόμα περίεργο που έχουν τα άλογα, είναι ότι μπορούν και κοιμούνται... όρθια! Όταν συμβαίνει αυτό, τα πόδια τους ”κλειδώνουν” ώστε να μην πέσουν. 

7) Τελευταίο παράξενο και περίεργο για τα άλογα που έχουμε να σας παρουσιάσουμε, είναι ότι τα άλογα μπορεί να κάνουνε την ανάγκη τους (το χοντρό), έως και 15 φορές την ημέρα!! 
Οπότε καταλαβαίνετε γιατί οι αχυρώνες μυρίζουν έτσι... 


Αυτά είναι λοιπόν κάποια από τα περίεργα και τα παράξενα για τα άλογα, που ίσως να μην ξέρατε.

Τι να κάνω για να μη με τσιμπάνε τα κουνούπια;

Πολλές φορές είναι δύσκολα τα πράγματα όταν μας τσιμπάνε τα κουνούπια, ή όταν έστω έχουμε στο μυαλό μας την απειλή! 

Γι’ αυτό λοιπόν ετοιμασαμε εδώ στο coolweb.gr έναν πλήρη και συνοπτικό οδηγό με το τι προκαλεί τα κουνούπια στο να μας τσιμπήσουνε και τι να κάνετε ώστε να τα αποφύγετε, όσο γίνεται τουλάχιστον! 


Ας ξεκινήσουμε! 

1) Τα κουνούπια προσελκύονται από το διοξείδιο του άνθρακα που αποβάλλεται από την αναπνοή μας, γι’ αυτό πολλές φορές τριγυρίζουν στο κεφάλι και τα ακούμε κοντά στα αυτιά μας! Η μόνη λύση εδώ, είναι να... μην αναπνέετε! :) 

2) Τα κουνούπια συνήθως προσελκύονται και από διάφορες μυρωδιές του σώματός μας: ιδρώτα, αρώματα, αντιηλιακά, κλπ. Θα πρέπει, όταν πρόκειται να κοιμηθούμε παρεούλα με αυτά, να φροντίσουμε να είμαστε όσο πιο ”άοσμοι” γίνεται! 

3) Τα κουνούπια μας εντοπίζουν εύκολα και από τη θερμότητα του σώματός μας. Εδώ δεν υπάρχει ιδιαίτερα αποτελεσματική λύση. Αυτό όμως που θα μπορούσαμε να κάνουμε μήπως και αποφύγουμε λίγατσιμπήματα, είναι να διατηρούμε το σώμα μας κρύο (να είμαστε σε κρύο περιβάλλον) και αν μπορούμε να κρυώνουμε τον χώρο (τα κουνούπια μισούν το κρύο!) πχ αν είναι κλειστός, με κάποιο κλιματιστικό. 

4) Για να μην μας τσιμπάνε τα κουνούπια μπορούμε να φροντίσουμε να φορέσουμε μακρυμάνικα ρούχα και λιγάκι χοντρά (γιατί είναι πολύ εύκολο να σας τσιμπήσουνε πάνω από λεπτή ένδυση, ιδιαίτερα τα κουνούπια του Έβρου!!) 
Καλύψτε όσο το δυνατόν το σώμα σας με ρούχα! 
Επίσης, προσέξτε να είναι ανοιχτόχρωμα τα ρούχα σας. Σκουρόχρωμα ρούχα σε συνδυασμό με το ζεστό σας θεΐκό κορμί... είναι άσχημος συνδυασμός! :) 

5) Αποφύγετε μέρη με λιμνάζοντα νερά, γιατί, εκεί είναι και το ”σπίτι” των κουνουπιών! 

6) Προμηθευτείτε ειδικά spray κατά των κουνουπιών. Θα σας βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό να αποφύγετε τσιμπήματα, αλλά βέβαια δεν θα σας απαλλάξουν και 100%. Επίσης, για να παραμείνει αποτελεσματικό κατά των κουνουπιών, θα πρέπει να ψεκάζεστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. 

7) Αν δεν έχετε κοινωνικές υποχρεώσεις φάτε σκορδάκι. Δεν θα δράσει αμέσως αλλά μετά από ώρα. Έτσι, όταν θα πλησιάσει το κουνούπι για να τσιμπήσει, θα απωθηθεί από τη μυρωδια (του δέρματος από το σκόρδο -αναβλύζει ελάχιστα = μυρίζει το δέρμα σε βαθμό που δεν το καταλαβαίνει η ανθρώπινη όσφρηση, αλλά το καταλαβαίνουν τα κουνούπια) 

8) Αν θέλετε να μειώσετε κι άλλο τις πιθανότητες να σας τσιμπήσουν κουνούπια, φροντίστε να φυσάει! Είτε τεχνητά (με ανεμιστήρα), είτε φυσικά (πχ αν είναι να διανυκτερεύσετε στην ύπαιθρο, πηγαίντε ενώ φυσάει) 
Τώρα, αν έχετε έναν εξαιρετικό σύντροφο, μπορείτε κάλλιστα να τον βάλετε να φυσάει πάνω από τα μούτρα σας όλο το βράδυ. Αν δεν το κάνει, σημαίνει ότι δεν σας αγαπάει. :) 

9) Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φιδάκια (ή για τον εσωτερικό χώρο αντικουνουπικά, ταμπλέτες, κεράκια, κλπ) που διώχνουν τα κουνούπια ή τα ”κοιμίζουν”. Προσωπικά με εκνευρίζουν αυτά γιατί αναγκάζομαι να τα αναπνέω όλο το βράδυ, αλλά μερικές φορές είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Θα τα προτείναμε μόνο σαν έσχατη λύση. 

10) Τα κουνούπια δεν μπορούν να τσιμπήσουν εύκολα σε σώμα που έχει τρίχες! Γι’ αυτό και ο καλύτερος μεζές, είναι οι αστραγάλοι (που είναι καί άτριχοι αλλά καί εκτεθειμένοι αν δεν φοράμε χοντρές κάλτσες). Οπότε, φροντίστε να γίνετε τριχωτοί σαν μπαμπουίνοι. Έτσι, δεν θα σας τσιμπανε τα κουνούπια, αλλά και φυσικά... δεν πρόκειται να βρείτε σύντροφο! Επιλέγετε και παίρνετε. 


. 

Κάτι τελευταίο το οποίο ισχύει, είναι ότι μπορεί πχ με τον φίλο μας να είμαστε μαζί και αυτόν να τον τσιμπάνε κουνούπια, ενώ εμάς όχι. 
Αυτό οφείλεται στο σύνολο των δερματικών (μυρωδιές, ζεστό σώμα, κλπ) και μη (ρούχα, κλπ) παραγόντων, που σίγουρα από τη στιγμή που συμβαίνει, είναι διαφορετικοί σε σχέση με αυτούς που έχει ο φίλος μας.

Γιατί ακούμε τον ήχο της θάλασσας σε ένα γιγάντιο κοχύλι;!

Όταν είμασταν παιδιά, ακουμπώντας το αυτί μας σε ένα γιγάντιοκοχύλι, πιστεύαμε ότι ακούγαμε τη θάλασσα! Και αυτό μας διεύρυνε την καλοκαιρινή... μαγεία και ιδιαίτερα της θάλασσας! 

Πλέον πολλοί από εμάς ξέρουμε ότι δεν είναι ο ήχος της θάλασσας, αλλά μάλλον κάτι άλλο... 

Τι είναι όμως αυτο; 

Είναι πολύ απλά... ο ήχος από την κυκλοφορία του αίματος στο αυτί μας!! 

Το αυτί μας έχει φλέβες. Οι φλέβες αυτές πάλλονται. Οι απόηχοι αυτών των παλμών φυσικά είναι τόσο μικροί, που δεν τους ακούμε. Αν ενισχυθούν όμως, τότε τους ακούμε... 

Τώρα, το κοχύλι αποτελείται από ένα υλικό που είναι πλήρως ηχομονωτικό. Το σχήμα του είναι τέτοιο που μπορεί να "μεγαλώσει" έναν θόρυβο(κάτι σαν ηχείο) και ενισχύεται περισσότερο επειδή δημιουργείται και ηχώ μέσα του. 

Όπως ξέρουμε, ήχοι πολύ χαμηλής έντασης, μπορούν να ακουστούν μόνο με απόλυτη ησυχία (σε αυτό εξυπηρετεί η ηχομόνωση). Aλλιώς υπερκαλύπτονται από άλλους ήχους πιο δυνατούς κι έτσι δεν ακούγονται. 

Όσο περισσότερο πιέσουμε το κοχύλι στο αυτί μας, τόσο καλύτερη μόνωση θα πετύχουμε. 

Έτσι, πολύ απλά, όταν βάλουμε το κοχύλι στο αυτί μας, απομονώνονται οι εξωτερικοί ήχοι, ενισχύεται κατά πολύ ο θόρυβος που υπάρχει από μέσα του (που ο μόνος θόρυβος είναι οι φλέβες στο αυτί...) κι έτσι ακούμε αυτόν τον ήχοπου μοιάζει με αυτόν της θάλασσας!

Γιατί το τσίμπημα των κουνουπιών ερεθίζει το δέρμα;

Είναι ένα πράγμα το οποίο όλοι μας πάνω κάτω αναρωτιόμαστε. Όταν ένα κουνούπι μας τσιμπάει, μας αφήνει έναν ερεθισμό και προκαλεί αρκετά σπαστική φαγούρα. Όσο περισσότερο ξύσουμε το σημείο του τσιμπήματος ...τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα! 

Γιατί όμως το τσίμπημα των κουνουπιών ερεθίζει το δέρμα; Που οφείλεται όλο αυτό; 

Όταν ένα κουνούπι μας τσιμπάει στο δέρμα λοιπόν, ουσιαστικά εισάγει τη "βελόνα" του μέσα μας, ώστε να αντλήσει αίμα (όπως ακριβώς μία σύριγγα). 

Όμως κατά τη διαδικασία αυτή, το κουνούπι παράγει ένα είδος σάλιου στη βελόνα του, το οποίο λειτουργεί ως αντιπηκτικό του αίματος!! 
Χωρίς αυτό, το αίμα, κατά τη διαδικασία της άντλησης (καί μετά την ολοκλήρωση), θα έπηζε και η "βελόνα" ...θα μπούκωνε! 

Επίσης, το σάλιο αυτό έχει και αντιμικροβιακή δράση (ευτυχώς), κι έτσι πολλές φορές δεν μεταδίδονται ασθένειες από άνθρωπο σε άνθρωπο, εξαιτίας του τσιμπήματος του κουνουπιού. 

Έτσι, αυτό το σάλιο έρχεται σε επαφή με την πληγή και με το δέρμα μας και είναι η αιτία που ερεθίζει το δέρμα... 

Όταν ένα κουνούπι τσιμπάει και εναποθέτει το σάλιο του στο δέρμα μας, δημιουργείται πρήξιμο και φαγούρα για τους εξής παρακάτω λόγους... 

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα αντιλαμβάνεται ότι μια ξένη ουσία έχει εισέλθει στον οργανισμό μας και παράγει ισταμίνη για την καταπολέμησή της. 

Παράλληλα διογκώνει τα αιμοφόρα αγγεία στην περιοχή (αυξάνοντας τη ροή του αίματος στην περιοχή του τσιμπήματος) ώστε να καταπολεμήσει γρήγορα και αποτελεσματικά ...τον εισβολέα! Έτσι δημιουργείται τοπρήξιμο. 

Τώρα, κατά τη διόγκωση αυτή, τα νεύρα στην περιοχή ερεθίζονται και δημιουργείται έτσι φαγούρα. 

Όσο όμως περισσότερο ξύσουμε την "πληγή", τόσο περισσότερο εξαπλώνουμε το σάλιο από το τσίμπημα του κουνουπιού μέσα μας, τόσο μεγαλύτερο μέρος καταλαμβάνει, άρα ακόμα μεγαλύτερο μέρος του δέρματος πρήζεται (διογκώνονται κι άλλα αιμοφόρα αγγεία στη γύρω περιοχή) και ακόμα περισσότερα νεύρα ερεθίζονται, με αποτέλεσμα μεγαλύτερο πρήξιμο και πιο έντονη φαγούρα! 

Αυτά λοιπόν συμβαίνουν και ερεθίζεται το δέρμα όταν ένα κουνούπι μας τσιμπάει!

Μετεωρίτης - κομήτης: τι διαφορά έχουν;

Ο μετεωρίτης είναι είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι, πολλές φορές από μεταλλικό υλικό, που μπορεί να έχει μέγεθος είτε όσο ένα μεγάλο χαλίκι, είτε να είναι πολύ πιο ογκώδες και να ζυγίζει μερικούς τόνους! 

Πολλές φορές, ο μετεωρίτης αποτελεί θραύσμα από έναν κομήτη. Όπως είναι λογικό, λόγω του μικρού του μεγέθους, δεν είναι ορατό από εμάς από τη γη, εκτός κι αν εισέλθει στην ατμόσφαιρα και καεί: τότε αν είναι σχετικά μεγάλος, μπορεί να δούμε τη λάμψη του. 

Αν καταφέρει ο μετεωρίτης να επιζήσει από την τριβή και δεν καεί (συνήθως αν είναι αρκετά μεγάλος και δεν διανύσει την ατμόσφαιρα διαγώνια), τότε πέφτει στη Γη. 

Τώρα, ο κομήτης, είναι κάτι σαν αστέρι με μία μεγάλη ουρά που κινείται σε κάποια τροχιά σε ένα δικό του μοναδικό μονοπάτι(πχ γύρω από κάποιον πλανήτη) ή γύρω από τον ήλιο. 

Ο κομήτης αποτελείται από τον πυρήνα, το κώμα και την ουρά. 

Ο πυρήνας ενός κομήτη, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνολο μετεωριτών (μικρά - μεγάλα βράχια συνήθως από μεταλλικό υλικό). Το κώμα είναι ένα "πέπλο" που τον περιβάλλει και αποτελείται από αέρια και αστερόσκονη.

Η ουρά, είναι ένα σύνολο μικροσκοπικών σωματιδίων που φωτίζονται έντονα από τον ήλιο και ενώ κινείται ο κομήτης, αυτά ακολουθούνε από πίσω και τα κάνει να μοιάζουνε με φλεγόμενη ουρά. 

Πληροφοριακά, ο κομήτης ακολουθεί μεγάλη διαδρομή. Κάνει μεγάλες "βόλτες" γύρω από τον ήλιο, με αποτέλεσμα να μπορούμε να τον δούμε μόνο κάθε 50 ή 100 ή ακόμα και 200 χρόνια! 


Έτσι, η διαφορά μετεωρίτη - κομήτη, είναι στο ότι ο μετεωρίτης είναι απλά ένα κομμάτι, που αποτελεί μέρος του πυρήνα ενός κομήτη. 

Ενώ ο κομήτης είναι μια ολοκληρωμένη οντότητα με χιλιάδες-εκατομμύρια μετεωρίτες μέσα του σε συνδυασμό με αέρια-αερόσκονη και κάποια ακόμα σωματίδια που τον ακολουθούνε στην "ξέφρενη" πορεία του!

Όταν πέφτει ένα φύλλο πονάει το δέντρο;

Αρχικά να αναφέρουμε ότι τα δέντρα δεν πονάνε. Πόνος σημαίνει τραυματισμός, και ο τραυματισμός αυτός γίνεται αντιληπτός με το νευρικό σύστημα. Φυσικά, το δέντρο δεν έχει νευρικό σύστημα, άρα δεν πονάει με την έννοια που ορίζουμε τη λέξη πόνος. 

Ένα ξεραμένο φύλλο όταν πέφτει από το δέντρο, το ίδιο το δέντρο δημιούργησε αυτή την κατάσταση (το ξέρανε), κι έτσι αποτελεί η αποχώρηση αυτή, μια φυσιολογική διαδικασία. 

Το δέντρο δηλαδή, προετοίμασε την αποχώρηση του φύλλου. 

Τώρα, αν το φύλλο είναι υγιές και για παράδειγμα το κόψουμε, τότε το δέντρο "τραυματίζεται", παθαίνει μια ελάχιστη ζημιά, η οποία δεν μεταφράζεται με τη λέξη "πόνος", γιατί τα δέντρα, αν και τραυματίζονται, δεν πονάνε. Ένα ζωτικό κομμάτι που του έδινε ζωή, αποχώρησε χωρίς τη συγκατάθεσή του, κι έτσι, είναι μια απώλεια για αυτό. 

Έτσι, μέσα στο πρόγραμμα κι αυτό, το δέντρο φροντίζει να επουλώσει την πληγή και να αναπληρώσει την απώλεια αυτή. 

Ενώ όταν το φύλλο πέσει αφού έχει ξεραθεί (όχι λόγω κάποιας αρρώστιας ή επειδή φαγώθηκε σε κάποια σημεία), δεν προκαλείται τραυματισμός του δέντρου, μιας και είναι μια φυσιολογική διαδικασία. 

Σκεφτείτε όπως για παράδειγμα, όταν εμείς πάμε στην τουαλέτα. 

Όταν σπάσει ένα κλαδί με πολλά φύλλα, τότε η ζημιά και οτραυματισμός του δέντρου, είναι πολλαπλάσια. Αν η ζημιά είναι ακόμα μεγαλύτερη και οι συνθήκες διαβίωσής του είναι δύσκολες (έλειψη νερού - ήλιου), τότε υπάρχει περίπτωση το δέντρο να μην καταφέρει να επουλώσει τις πληγές του κι έτσι να πεθάνει. 

Είναι όπως όταν έχουμε ένα ατύχημα: ανάλογα με το μέγεθος της ζημιάς και ανάλογα με τις συνθήκες θεραπείας της ζημιάς, καταφέρνουμε να επιζήσουμε ή όχι. 


Έτσι, όταν ένα φύλλο πέφτει από το δέντρο οικειοθελώς, τότε δεν αποτελεί τραυματισμό του δέντρου. Ενώ όταν πέσει ένα φύλλο από το δέντρο ενώ ήταν υγιές, τότε αποτελεί τραυματισμό κι αν είχε νευρικό σύστημα, το δέντρο θα πονούσε!

Γιατί πιάνομαι μετά τη γυμναστική; Γιατί πονάνε οι μυς;

Ξεκινάμε γυμναστήριο, τέλος! Πηγαίνοντας όμως την πρώτη φορά, με σχετικά ήπιους ρυθμούς γυμναστικής, την επόμενη μέρα είμαστε πιασμένοι! 

Και σαν να μην φτάνει μόνο ότι πονάνε οι μυς μας, έχουμε και δυκαμψία στην περιοχή που γυμναστήκαμε! 

Αυτό το φαινόμενο το νιώθουμε για μέρες και σταδιακά φθήνει και ”σβήνει”. 

Σε αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με το ”κάψιμο” του μυ κατά τη διάρκεια της άσκησης, όπως επίσης και με τον τραυματισμό του, μιας και αποτελούν διαφορετικά φαινόμενα. 

Έτσι λοιπόν επί του θέματος, ο πόνος αυτός οφείλεται στο γεγονός ότι ο μυς ”καταστρέφεται” και ”ξανακατασκευάζεται”! Ναι, είναι αλήθεια! 

Για την ακρίβεια, όταν ζορίσουμε εναν αδύναμο μυ, γυμνάζοντάς τον σε ρυθμό που δεν είναι ”συνηθισμένος”, τότε αυτός ο μυικός ιστός καταστρέφεται και ξαναχτίζεται πιο δυνατός και μεγάλος, για να αντέξει στις ”καινούριες συνθήκες”! 

Αυτή η διαδικασία λοιπόν κρατάει κάποιες μέρες και είναι η αιτία πουνιώθουμε πιασμένοι - πόνο στους μυς που γυμνάσαμε. 

Ενημερωτικά να ξέρετε ότι:
οι μυς δεν αναπλάθονται ενώ γυμναζόμαστε, αλλά τις επόμενες ημέρες μετά τη γυμναστική
και
αν δεν νιώθουμε έντονο πιάσιμο, μπορούμε να συνεχίσουμε να γυμναζόμαστε ώστε να φτάσουμε σε μεγαλύτερα επίπεδα ”ανάπλασης” μυικού ιστού

Κάποτε πίστευαν λοιπόν ότι αυτός ο πόνος στους μυς μετά τη γυμναστική οφειλόταν στη συσσώρευση γαλακτικού οξέος στους μυς που γυμνάστηκαν. Αυτή όμως η θεωρία καταρρίφθηκε για το λόγο ότι το γαλακτικό οξύ μένει πολύ λίγο στους μυς και φεύγει γρήγορα, αλλά παραμένουμε πιασμένοι. 


Έτσι η αιτία που πιστεύουν ότι προκαλεί αυτόν τον πόνο στους μυς, είναι η εξής: 

κατά τη ρίξη των μικροσκοπικών μυικών ινών και κατά την ανάπλαση μεγαλύτερων, μυικές συσπάσεις ή κινήσεις του σώματός μας που διεγείρουν τον μυ να ”λειτουργήσει”, προκαλούν πόνο, μιας και ο μυς (για να το πούμε απλά), δεν έχει ακόμα τις κατάλληλες ίνες ώστε να λειτουργήσει σωστά. 

Έτσι, ”ζορίζεται” ώστε να ανταπεξέλθει και στις πιο μικρές απαιτήσεις, και πονάμε! 

Αν τώρα έχουμε γυμναστεί πιο εντατικά και έχουμε ”καταστρέψει” περισσότερες μυικές ίνες, τότε ακόμα πιο δύκολα τα πράγματα, με αποτέλεσμα: να πονάμε περισσότερο και να μην μπορούμε να τον λειτουργήσουμε σωστά! 

Για παράδειγμα, μπορεί να ζοριζόμαστε να σηκώσουμε έστω και ένα μικρό βάρος! 

Αυτό λοιπόν το φαινόμενο -ο πόνος- εξαλείφεται όταν έχουν δημιουργηθεί οι μεγαλύτερες και δυνατότερες μυικές ίνες, έχει ολοκληρωθεί η ”επανακατασκευή” τους δηλαδή! 

Γι’ αυτό λοιπόν πιανόμαστε μετά τη γυμναστική και πονάνε οι μυςμας!

Γιατί διψάμε με το αλάτι;

Τρώγοντας αλμυρά φαγητά ή σνακ, θα μας κάνουν να διψάσουμε είτε πολύ σύντομα, είτε μετά από κάποια ώρα. Το σίγουρο είναι πως είτε αμέσως, είτε μετά από λίγη ώρα, διψάμε με το αλάτι, δεν το γλυτώνουμε! 

Όλη αυτή την αναστάτωση, την προκαλεί το νάτριο (το αλάτι είναι χλωριούχο νάτριο). 

Ο οργανισμός μας έχει μηχανισμούς που ελέγχει τις ισορροπίες του νερού σε διάφορα μέρη του και αν εντοπίσει έλλειψη, ενεργοποιεί το αίσθημα της δίψας. Αντίστοιχα τέτοιοι μηχανισμοί ελέγχουν και την ποσότητα νατρίου στο αίμα. 

Τώρα, το αλάτι όταν το καταναλώνουμε, απορροφάται ένα μέρος "στη διαδρομή" ενώ ταξιδεύει μέσω της πεπτικής οδού, κι έτσι δεν προλαβαίνει να φτάσει καν στο λεπτό έντερο που πραγματοποιείται η πέψη. 

Έτσι το νάτριο που περιέχει το αλάτι, περνάει άμεσα στην κυκλοφορία του αίματος, κάνοντας το αίμα μας... πιο αλμυρό! 

Το αίμα αυτό κυκλοφορεί στο σώμα μας και συγκεντρώνεται το αλάτι αυτό έξω από τα κύτταρα. Έτσι, τα κύτταρα για να το διαλύσουν - αραιώσουν, αποβάλλουν νερό. 

Σταδιακά όμως, τα κύτταρα αφυδατώνονται και δεν έχουν πλέον επαρκή ποσότητα νερού μέσα τους για να λειτουργήσουνε σωστά! Έτσι, ενεργοποιούν τους μηχανισμούς της δίψας "καλώντας" άμεσα τον οργανισμό μας να καταναλώσει νερό! 

Αν παρατηρήσετε, όταν διψάμε πολύ, αν έχουμε έντονη δραστηριότητα, σιγά σιγά τείνουμε να μην αποδίδουμε πολύ καλά. Τα κύτταρα αρχίζουν να μην αποδίδουνε 100% όπως θα έπρεπε, γιατί έχουνε έλλειψη νερού! 

Επίσης, όσο μεγαλύτερη έλλειψη δημιουργηθεί, τόσο πιο έντονα διψάμε, δηλαδή τόσο πιο έντονα μας προειδοποιεί ο οργανισμός μας και συγκεκριμένα οι μηχανισμοί της δίψας. 

Γι’ αυτό λοιπόν διψάμε με το αλάτι! Γιατί πολύ απλά, τα κύτταρα έχουν αφυδατωθεί - έχουν αποβάλλει νερό για να διαλύσουν - αραιώσουν το αλάτι που "πάρκαρε στην πόρτα τους" κι έτσι... ξέμειναν από επαρκή ποσότητα νερού! 

Και εδώ έρχεται και κολλάει αυτό που λένε ότι το αλάτι κάνει κατακράτηση υγρών: γίνεται η αιτία ώστε τα κύτταρα να αποβάλλουν νερό για να το καταπολεμήσουν, κι έτσι χρειάζονται κι άλλο νερό. Αλλά το νερό που απέβαλλαν για τη διάλυση του αλατιού, δεν το απέβαλλε ο οργανισμός μας ακόμα. 

Έτσι, καταναλώνουμε κι άλλο νερό αφού διψάμε, τα κύτταρα απορροφούνε κι άλλες ποσότητες νερού για να λειτουργήσουν, το παλιό νερό παραμένει ακόμα εκεί, δημιουργώντας σταδιακά ένα φούσκωμα (αφού έχει γίνει κατακράτηση υγρών), το οποίο κάνει έναν φαύλο κύκλο, αφού ξανα-αποβάλλεται νερό από τα κύτταρα. 

Φανταστείτε το ακόμα πιο απλά, ότι με το αλάτι συσσωρεύουμε νερό μέσα μας, το οποίο είναι στην ουσία άχρηστο και θα αποβληθεί σιγά σιγά από τον οργανισμό μας! 

Αν μειώσουμε την ποσότητα του αλατιού που τρώμε, τότε σιγά σιγά το φούσκωμα αυτό θα αρχίσει να υποχωρεί αφού θα μειωθεί η κατακράτηση υγρών. 

Είδαμε εδώ στο coolweb.gr γιατί διψάμε με το αλάτι, αλλά φυσικά υπάρχουν κι άλλες αιτίες που μας κάνουνε να διψάμε. Θα ασχοληθούμε με αυτές σε επόμενα άρθρα μας, stay tuned! :)

Γιατί κοκκινίζω όταν μιλάω με κάποιον;

Σκέφτεστε και αναρωτιέστε: 

Γιατί ρε να πάρει ευχή, πέταξα που πέταξα την αποτυχημένη ατάκα και έγινα ρεζίλι, τριτώνει το κακό; Γιατί κοκκινίζω μετά; Πωπω ντροπή!

ή... 

Πάω να πλησιάσω ένα αγόρι επειδή μου αρέσει καικοκκινίζω όταν μιλάω μαζί του!

Αυτές λοιπόν οι καταστάσεις, οφείλονται καθαρά στην ντροπή που νιώθουμε, μιας και το κοκκίνισμα και η ντροπή πάνε... χεράκι χεράκι! 

Είναι μία φυσική αντίδραση του οργανισμού μας, σε μία ξαφνική "έκρηξη" αυτοσυνείδησης: είμαστε χαλαροί και μιλάμε, και ξαφνικά... "πωπω τι είπα, ντροπή"! 

Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, αυτό συμβαίνει πιο συχνά σε άτομα πιο ντροπαλά. Το κοκκίνισμα έχει άμεση σχέση με το άτομο που έχουμε απέναντί μας και για το πως νιώθουμε για αυτό. Είτε μπορεί να το έχουμε θεοποιήσει, είτε μπορεί να μας αρέσει, είτε νιώθουμε πολύ πιεσμένοι και περιορισμένοι στο τι θα πρέπει να του πούμε. 

Αλλά τώρα αναρωτιέστε: γιατί κοκκινίζω όταν μιλάω με ένα τέτοιο άτομο; 

Καθαρά επειδή ντρεπόμαστε: 

Όταν ντρεπόμαστε, το σώμα μας εκκρίνει αδρεναλίνη. Αυτή η ορμόνη, "τσιτώνει" τον οργανισμό σε μία τέτοια κατάσταση "εκτάκτου ανάγκης", ώστε να είναι έτοιμος να αντιδράσει στα μέγιστα! 

Η αδρεναλίνη επιταχύνει την αναπνοή και τον καρδιακό παλμό, ώστε να μας προετοιμάσει να αντιδράσουμε σε κάτι πολύ έντονο. Η ντροπή, θεωρείται και αυτή κάτι πολύ έντονο και φέρνει τον οργανισμό μας σε κατάσταση "εκτάκτου ανάγκης". 

Οι κόρες των ματιών μας διαστέλλονται ώστε να έχουμε μεγαλύτερο οπτικό πεδίο, επιβραδύνεται η διαδικασία της πέψης ώστε να συγκεντρωθεί περισσότερη ενέργεια στους μυς μας. 

Και θα μου πείτε που κολλάνε αυτά με το κοκκίνισμα... 

Η αδρεναλίνη προκαλεί επίσης διόγκωση των αιμοφόρων αγγείων (όχι όμως και των φλεβών), ώστε να βελτιωθεί η ροή του αίματος και η παροχή οξυγόνου. Έτσι, εξαιτίας αυτής της διόγκωσης, ρέει περισσότερο αίμα στα αιμοφόρα αγγεία μας! 

Αυτή η διόγκωση όμως που προκαλείται από την αδρεναλίνη, δεν συμβαίνει στα αιμοφόρα αγγεία όλου του σώματος, αλλά συμβαίνει έντονα στο πρόσωπο και συγκεκριμένα στα μάγουλα (αυτή την τάση έχει η αδρεναλίνη: να διαστέλλει έντονα τα συγκεκριμένα αιμοφόρα αγγεία). 

Έτσι το πρόσωπό μας κοκκινίζει: ρέει περισσότερο αίμα στα αιμοφόρα αγγεία αυτά, κι αυτό πλέον είναι ορατό! 

Όμως δεν κοκκινίζει μόνο από ντροπή ή αμηχανία. Το πρόσωπο κοκκινίζει και από το αλκοόλ, τη σεξουαλική διέγερση, κλπ. Βέβαια, το κοκκίνισμα από άλλες αιτίες πέραν της ντροπής, οφείλεται σε διαφορετικού τύπου αντιδράσεις του οργανισμού μας. 

Όμως, το κοκκίνισμα από ντροπή ή αμηχανία, οφείλεται καθαρά στην έκκριση της αδρεναλίνης και στην αντίδραση του οργανισμού μας με το συγκεκριμένο τρόπο που προαναφέραμε. 


Έτσι λοιπόν... να γιατί κοκκινίζω όταν μιλάω με κάποιον! Μία περίεργη κατάσταση που μας "ξεφτιλίζει" λιγάκι, αλλά τι να κάνεις...

Γιατί τα αστέρια τρεμοπαίζουν το βράδυ;!

Πάντως το σίγουρο είναι πως τα αστέρια δεν τρεμοπαίζουν επειδή βρίσκονται πολύ μακριά και κάτι συμβαίνει με το φως, συμβαίνει κάτι άλλο πιο απλό. 

Όταν βλέπουμε τα αστέρια το βράδυ στον ουρανό, κάτι μεσολαβεί, το οποίο είναι και η αιτία που τα κάνει να φαίνονται να τρεμοπαίζουν. 

Φυσικά, δεν είναι άλλο από... την ατμόσφαιρα της γης! Και για την ακρίβεια βλέπουμε τα αστέρια μέσα από "πολλές στρώσεις ατμόσφαιρας"! 


Οι πολλές στρώσεις της ατμόσφαιρας, συνέχεια κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις η μία σε σχέση με την άλλη. Έτσι, για να το πούμε απλά, ανά πολύ μικρά χρονικά διαστήματα, αλλού έχουμε πυκνώματα και αλλού αραιώματα της ατμόσφαιρας. 

Αυτό βέβαια συνέχεια μεταβάλλεται και πολύ γρήγορα, όπως επίσης και κάθε "στρώση ατμόσφαιρας" έχει τα δικά της πυκνώματα και αραιώματα. 

Έτσι, όταν κοιτάμε επάνω στον ουρανό τα αστέρια το βράδυ, τα βλέπουμε ανά φάσεις να τρεμοπαίζουν, γιατί αυτές οι γρήγορες αλλαγές, μία κάνουν το φως τους να περνάει και μία μπλοκάρουν μέρος τους! 

Αυτή η εναλλαγή γίνεται γρήγορα μιας και πολλές στρώσεις ατμόσφαιρας μια τυχαίνει να συμπέφτουν (άρα γίνεται λιγότερο διάφανη η ατμόσφαιρα σε ένα συγκεκριμένο σημείο -άρα τα αστέρια που φαίνονται από εκείνο το σημείο είναι πιο αχνά), και μία τυχαίνει να μη συμπέφτουν πολλές μαζί (άρα είναι πιο διάφανη η ατμόσφαιρα σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο και τα αστέρια φαίνονται πιο φωτεινά). 

Αυτή η ενάλλαγή κατάστασης των στρώσεων συμβαίνει γρήγορα, κι έτσι σε διάφορα σημεία βλέπουμε τα αστέρια να τρεμοπαίζουν! 

Αυτό βέβαια, συμβαίνει με τα αστέριαπου είναι μακριά και φαίνονται μικρα, για το λόγο ότι και η παραμικρή "θόλωση" ενός μικρού σημείου της ατμόσφαιρας, επηρεάζει το φως τους και το μπλοκάρουν σχεδόν πλήρως. 

Ενώ για παράδειγμα με το φεγγάρι δε συμβαίνει αυτό, μιας και αυτές οι ανεπαίσθητες αλλαγές, δεν είναι ικανές να μπλοκάρουν το φως του(είναι πολύ πιο "ισχυρό" και πολύ μεγαλύτερης κλίμακας), κι έτσι το βλέπουμε κανονικά. 

Για αυτόν τον λόγο λοιπόν τα αστέρια τρεμοπαίζουν το βράδυ στον ουρανό, απλό κι όμως συναρπαστικό!

Τι σημαίνει η κατάληξη .com στα domains & που εξυπηρετεί;

Πλέον, τέτοια δημοτικότητα που έχει πάρει το Internet, τα .com domains πλέον δεν εξυπηρετούν το σκοπό για τον οποίο είχανε δημιουργηθεί... 

Η κατάληξη com στα domains δεν βγαίνει ούτε από τη λέξη "common" (= κοινό), ούτε από τη λέξη "communication" (= επικοινωνία) και ούτε από τη λέξη "computer" (= υπολογιστής) που νομίζουνε μερικοί. 

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, είναι ότι το.com είχε δημιουργηθεί, ώστε να περιγράφει ιστοσελίδες οι οποίες είχαν εμπορική σημασία. Το .com βγαίνει από τη λέξη commercial. 

Όταν δημιουργήθηκε το internet, τέτοιου είδους καταλήξεις, χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν τι σκοπό εξυπηρετούσε η κάθε ιστοσελίδα, μιας και ήταν μόνο μερικές εκατοντάδες. 

Έτσι, η κατάληξη .com είχε σκοπό να χρησιμοποιηθεί (και χρησιμοποιήθηκε στην αρχή), σε ιστοσελίδες οι οποίες παρείχαν κυρίως υπηρεσίες internet. 

Δηλαδή οι πρώτες καταλήξεις που χρησιμοποιήθηκαν στην αρχή, εξυπηρετούσαν ως ένα είδος κατηγοριοποίησης των ιστοσελίδων. 

Μετέπειτα όμως που άρχισε να αποκτάει δημοτικότητα το internet, οι εταιρίες που παρείχαν τα domains, πλέον σταμάτησαν να χρησιμοποιούνε διάφορα κριτήρια για να κατοχυρώσει κάποιος έναdomain με κατάληξη com. 


Κοινώς, πλέον μπορούσε οποιοσδήποτε να πάρει ένα τέτοιο domain, ανεξάρτητα με το αν θα το χρησιμοποιούσε για εμπορικούς σκοπούς, ανεξάρτητα με το αν είχε κάποιου τύπου επιχείρηση ή όχι και αν θα το χρησιμοποιούσε για αυτήν. 

Τα domains με κατάληξη com δεν έχουν στην ουσία καμία διαφορά με τα .net , .info, .org κλπ, παρά μόνο στην ιδεολογία ή οποία κι αυτή πλέον δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα την σήμερον ημέρα...