Κερδίστε extra χρήματα με 7 έξυπνους τρόπους

Τη δεκαετία του ’60, οι γονείς έδιναν μία συμβουλή στα παιδιά τους: να κάνουν έναν καλό γάμο με έναν πλούσιο/πλούσια (φυσικά) για να ζήσουν μία άνετη ζωή. Πλέον, ευτυχώς οι εποχές άλλαξαν και μαζί και η νοοτροπία. Και επειδή δεν υπάρχουν πια...και πολλοί πλούσιοι, το click@Life σας προτείνει 7 έξυπνους τρόπους για να βγάλετε extra χρήματα.

Με τον δείκτη της ανεργίας να καλπάζει, τις θέσεις εργασίας να μειώνονται, τις περικοπές να αποτελούν πλέον σύνηθες φαινόμενο και τις τιμές των προϊόντων να μην λένε να πέσουν, έχει έρθει η ώρα να ανακαλύψετε νέους τρόπους για να βγάλετε κάποια επιπλέον χρήματα. Επιστρατεύστε δημιουργικότητα και φαντασία και ας δούμε τους ακόλουθους τρόπους:

Συμμετοχή σε έρευνες

Φυσικά δεν εννοεί κανείς να γίνετε …πειραματόζωα, απλά σκεφτείτε ότι στην αγορά υπάρχουν (ακόμα) αρκετές εταιρείες με έρευνες, που τρέχουν και καλούν κόσμο να δοκιμάσουν τα προϊόντα τους. Αυτή, η πρώτη έρευνα αγοράς συνήθως δε χρειάζεται ιδιαίτερα «ταλέντα», απλά ορισμένες φορές απαιτούνται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ανάλογα με το που απευθύνεται το προϊόν. Στα plus: τα χρήματα μπορεί να μην είναι αρκετά για να κάνετε τις διακοπές σας, αλλά είναι μετρητά.

Ελεύθερη…εργασία

Με απλά λόγια, «freelance». Αν η γραφή και η δημιουργικότητα είναι το ταλέντο σας, έχει έρθει η ώρα να το εκμεταλλευτείτε. Σήμερα μάλιστα, η εργασία με αυτή τη συγκεκριμένη μορφή, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη, καθώς συμφέρει εταιρείες και εργαζομένους. Extra εισόδημα με εργασία από το σπίτι, χωρίς να χρειάζεται να «αναλώνεστε» σε δεσμευτικές μετακινήσεις σπίτι-γραφείο, είναι στα πλεονεκτήματα ενός freelance. Παράλληλα, σκεφτείτε ότι στο internet υπάρχουν άπειρες τέτοιες συνεργασίες με εταιρείες από όλον τον κόσμο. Απλά κάντε το χόμπι σας επάγγελμα και διευρύνετε τους καλλιτεχνικούς σας ορίζοντες.

Πουλήστε τα βιβλία σας

Μπορεί να ακούγεται ιδιαίτερα «απογοητευτικό» για την παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά οι περισσότεροι διαθέτουν βιβλία, τα οποία με ευκολία θα χάριζαν. Αντί λοιπόν να τα χαρίσετε, μπορείτε να τα πουλήσετε σε παλαιοπωλεία ή μέσω internet.

Πουλήστε…γενικότερα

Στην ίδια λογική με τα βιβλία (και λιγότερο επίπονα, λόγω συναισθηματικής αξίας) μπορείτε επίσης να πουλήσετε ότι δε χρειάζεστε πλέον. Κάντε ένα «ξεσκαρτάρισμα» στην αποθήκη ή το πατάρι σας και ίσως ανακαλύψτε κρυμμένους θησαυρούς, που κάποιοι θα πλήρωναν για να αποκτήσουν. Εξάλλου, να θυμάστε ότι, όπως λέει και το γνωστό ρητό «One girl's trash is another girl's treasure».

Κλικ και ευρώ

Είτε είστε ερασιτέχνες, λάτρεις της φωτογραφίες, είτε επαγγελματίες του χώρου, το μόνο που χρειάζεται για να βγάλετε extra χρήματα είναι να στείλετε τις φωτογραφίες σε συγκεκριμένα site, τα οποία έπειτα τις πωλούν σε συνδρομητές. Εάν οι δημιουργίες σας γίνουν αποδεκτές από το site, τότε διατίθενται στους συνδρομητές και κάθε φορά που αυτοί «κατεβάζουν» μία δική σας, εσείς κερδίζετε περίπου 25 λεπτά.

Γίνετε...αυτοδημιούργητος

Υπάρχει η γνωστή ιστορία, ότι κάποιος αντάλλαζε μέσω internet διάφορα πράγματα και κατέληξε εκατομμυριούχος. Η ιστορία ξεκίνησε από έναν συνδετήρα, τον οποίο αντάλλαξε με ένα άλλο αντικείμενο επίσης ευτελούς, αλλά μεγαλύτερης, αξίας από τον συνδετήρα. Έπειτα από πολλές ανταλλαγές και ακόμη περισσότερη υπομονή, έφτασε στο σημείο να αποκτήσει ένα σπίτι. Είτε πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο συνέβη, είτε όχι, η αλήθεια είναι ότι η ανταλλαγή ειδών, μπορεί να γίνει μία πολύ καλή επιχείρηση.

Γίνετε… διαχειριστής

Σε ορισμένες πολυκατοικίες, το καταστατικό λειτουργίας προβλέπει ένα μηνιαίο εισόδημα για τον διαχειριστή, ο οποίος παίρνει ποσοστά από τα κοινόχρηστα. Αν είστε από τους...τυχερούς του ενοικιοστασίου, θυμηθείτε την επόμενη φορά να ζητήσετε εσείς να αναλάβετε τη διαχείριση της πολυκατοικίας σας.

Καλές δουλειές και αν ανακαλύψετε και άλλους τρόπους, μην ξεχάσετε να τους πείτε και σε μας.

clickatlife.gr

http://tro-ma-ktiko.blogspot.be

Petra: secrets of Jordan’s lost city

Vast stacks of sandstone loom over the arid valley of Wadi Musa like giant handfuls of sun-baked clay. But even in this parched landscape, there are places where the sun casts no light. Walls 200m high keep the Siq permanently cast in shadow – it’s as though the long, narrow canyon passes through the dark heart of the mountain itself. Utterly silent at dawn, there is not even a bird’s chirrup to accompany solitary footsteps along its patchwork floor of rock and sand.

Through a lightning-bolt shaped opening, Petra announces itself with deliberate drama. The vast façade of the Treasury, precisely carved into the soft sandstone, towers over the young Bedouin men, camels and stray cats that congregate at its base.

The Siq and Treasury lit up with candles for an evening of Bedouin song and storytelling. Photo by Mark Read

The rediscovery of Petra

‘It is one of the most elegant remains of antiquity existing,’ the Swiss explorer Jean Louis Burckhardt wrote in his diary in 1812. When Burckhardt crossed Petra’s threshold, he was the first outsider to do so for over 600 years – hidden by its natural fortifications, the city had remained obscure to the West since the time of the Crusades. Though known to local Bedouin tribes, they were reluctant to reveal its existence, justifiably fearing an influx of treasure hunters.

In Petra’s heyday, around the time of Christ, the city had been anything but anonymous. Home to some 30,000 people, whose survival in this desert landscape was maintained by a complex system of water management, it was the centre of a kingdom four times the size of modern Jordan. At its helm were the Nabataeans, a once-nomadic Arab tribe who had used their knowledge of the desert to amass vast wealth in the caravan trade, most lucratively that of frankincense and myrrh. The Treasury’s grand edifice was a statement of their wealth, sending a powerful message to weary traders emerging through the Siq, but was essentially an empty shell. Built as a tomb for a Nabataean king, its misnomer ‘the Treasury’ came from the belief that the urn carved into the centre of the second tier contained hidden gold. The vessel is pockmarked with bullet holes, evidence of past attempts to uncover the mythical bounty.

But the treasure Burckhardt sought was intellectual rather than mercenary; he moved to Aleppo in Syria, mastered Arabic, converted to Islam and took the name Sheikh Ibrahim bin Abdullah. A deep tan and full beard further obscured the 27-year-old’s ethnicity, and he became a master of disguise, adopting local customs and testing his alias among the Bedouin.

The relics of Nabataean society extend beyond Petra’s core archaeological site – such as this tomb, in nearby Little Petra. Photo by Mark Read

Burckhardt’s secret plan

When, travelling south to Cairo, he heard rumour of ruins hidden among the mountains of Wadi Musa, he was quick to devise a ruse: ‘I pretended to have made a vow to have slaughtered a goat in honour of Haroun (Aaron), whose tomb I knew was situated in the extremity of the valley,’ he wrote, ‘and by this stratagem I thought that I should have the means of seeing the valley on the way to the tomb.’

His plan worked. Upon entering the city he was barely able to conceal his wonder from his guide. As the two made their way deeper into the valley, Burckhardt was gobsmacked by the sight of countless tombs and the great amphitheatre carved into the rock. He couldn’t resist scrambling up to explore. Then, as now, these caves were utterly bare; unadorned but for the veins of colour striped through the rock like a sort of natural wallpaper. Having surprised his guide with his incursions, Burckhardt was hurried to the city’s parched core, the Colonnaded Street and the temple of Qasr al-Bint. His attempt to wander the ruins of the latter was the final straw. ‘I see now clearly that you are an infidel!’ his guide exclaimed. Fearing that further aggravation might lead to the discovery of his own most treasured possession, his diary, Burckhardt dared venture no further.

Camels saddled with traditional Bedouin fabrics. Photo by Mark Read

Away from Petra’s tourist trail

Few tourists venture beyond Petra’s main sites, and with every camel hoof-step away from the city we are more alone – until there isn’t a single other person in sight. If the stretch from the Treasury to Qasr al-Bint is Petra’s high street, these outlying hills are the city’s suburbs.

Though the weather-worn rockface is still peppered with ancient dwellings and sepulchres, many are more modest. Some grander efforts lie unfinished – vestiges of an urban sprawl that came to an abrupt halt – and with these edifices it is possible to see the Nabataean technique of carving from top to bottom. Ascending further into the hills, we come across what must be one of the last tombs still used as a Bedouin family home. Small but ornate, its dark entrance-way has been filled with a solid door, and there’s a garden of plants and fruit trees. With the sun directly above us in the sky, we reach Haroun’s Terrace. From here, a small white mosque is visible. This is Jebel Haroun, thought to be biblical Mount Hor, where Moses’ brother Aaron (Haroun to Muslims) is buried – a sacred place for both Christians and Muslims.

The Monastery, Petra’s largest rock-cut façade, sits at the top of an 800-step flight of stairs. Photo by Mark Read

Cultural melting-pot

The style displayed in Petra was a hodgepodge of influences absorbed along their trading routes: Egyptian, Assyrian, Hellenistic, Mesopotamian and Roman imagery injected with their own creative flourishes. Nowhere is the scale of their ambition more apparent than at Petra’s biggest monument, the Monastery, carved deep into the mountainside. It is easy to imagine the hours of chiselling and carving that went into its creation. Even reaching the Monastery requires work – it sits at the top of an 800-step rock-cut path, following the route trod by the faithful when this was a place of worship.

The Monastery’s name is misleading – built in the 3rd century BC as a tomb, it was probably later used as a temple. Crosses etched into the internal walls show that the Byzantines used it as a church – Petra is a place that has borne witness to the rise and fall of one civilisation after another. In Indiana Jones and the Last Crusade, the fictional doctor’s quest for the Holy Grail led him to Petra.

Burckhardt didn’t even make it as far as the Monastery. Though a letter back to his colleagues reporting his discovery caused wild excitement, he never got to enjoy a moment of his fame. He lived out the rest of his life travelling the Middle East and Africa as Sheikh Ibrahim bin Abdullah, before dying from dysentery in 1817, at the age of just 32. In the two centuries that followed, countless others – explorers, scholars and the simply curious – have followed in his wake, but still Petra remains a place full of untold secrets.

http://www.lonelyplanet.com

Πρωτοποριακό gadget για… τέλειο βράσιμο αυγού!

Σας είναι τόσο δύσκολο να βράσετε ένα αυγό; Ρώσοι επιστήμονες δημιούργησαν ένα… κουτί που θα σας βοηθήσει να βράσετε το αυγό σας τέλεια μέσα σε δύο λεπτά και μάλιστα χωρίς νερό! Το βράσιμο ενός αυγού μπορεί να θεωρείται ευρέως ως η απλούστερη από όλες τις δεξιότητες μαγειρικής, όμως το σωστό βράσιμο δύσκολα το πετυχαίνει και ο καλύτερος σεφ!…

Ένα μικροσκοπικό gadget φέρνει επανάσταση στο… βράσιμο του αυγού, καθώς και ο πιο αδαής μάγειρας στον κόσμο θα μπορεί τώρα να πετύχει το καλύτερο αυγό μέσα σε χρόνο ρεκόρ, χωρίς βρασίματα, νερά και μπρίκια! Το Gogol Mogol είναι ένα κουτί από χαρτόνι σε σχήμα αυγοθήκης, επικαλυμμένο με ειδικά στρώματα χημικών ουσιών, οι οποίες παράγουν θερμότητα όταν ενεργοποιείται.

Το αυγό τοποθετείται μέσα στο Gogol Mogol και με το τράβηγμα της καφέ μεμβράνης το αυγό ψήνεται σε δύο λεπτά, ενώ ο χρήστης μπορεί να επιλέξει να το αποσύρει νωρίτερα αν επιθυμεί το… έδεσμά του μελάτο. Το κουτί είναι μιας χρήσης, ενώ είναι κατασκευασμένο από ανακυκλωμένα υλικά για τη μείωση των αποβλήτων. «Ένα συνηθισμένο αυγό σε ένα ασυνήθιστο πακέτο για ένα γρήγορο και επιτυχημένο πρωινό», λέει ο εφευρέτης Evgeny Morgalev, που κέρδισε το βραβείο Σχεδιασμού Συσκευασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

kafeneio-gr.blogspot.com

Duitsers voor miljarden gesjoemeld

Door Sophie Verschoor

Onderzoekers spreken van "een massale fiscale fraude'': Duitse klanten bij de Zwitserse bank UBS hadden daar bijna 3 miljard euro gestald, zonder daarover belasting te hebben betaald.

Dat blijkt uit een omstreden cd met klantgegevens, die door de Duitse overheid was gekocht.

Hoewel pas 115 van de 1300 verdachte gevallen op de cd zijn onderzocht, zou al zijn gebleken dat alleen al door hen de Duitse overheid meer dan 200 miljoen euro belastinggeld is misgelopen.

Controversieel
Om belastingontduikers op te sporen, heeft de staat de afgelopen jaren meerdere keren cd's gekocht met gegevens van Duitse bankklanten in Zwitserland. De aankopen, door vooral de deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen, zijn behoorlijk controversieel, omdat de gegevens zijn gestolen.

Zwart geld
De zogenaamde belasting-cd staat bij insiders te boek als zeer 'winstgevend', weet de Süddeutsche Zeitung. Er zijn nog geen officiële schattingen hoeveel zwart geld Duitsers in Zwitserland hebben verstopt, maar een kenner schatte het bedrag in de krant op mogelijk 150 miljard euro.

Τι είδους -χειρότερη- κρίση μας περιμένει;

Της Ζέζας Ζήκου

Μολονότι αρκετοί πια έχουν γίνει φτωχοί, απαιτείται κάποιος χρόνος έως ότου οι άνθρωποι εξαντλήσουν όλο το κομπόδεμά τους και βουλιάξουν στην εξαθλίωση. Αραγε, θα μας αφήσουν να βουλιάξουμε όπως εκείνοι για τους οποίους ο Τζον Στάινμπεκ έγραψε τα «Σταφύλια της οργής»; Ποιο είναι όμως το οικονομικό μέλλον της άρρωστης χώρας μας; Τι απέγινε η γεωργία της; Τι απέγινε η βιομηχανία της; Πού κατέληξαν οι κερδοφόρες υπηρεσίες της; Ποια είναι η απειλή σήμερα; Τι είδους -χειρότερη- κρίση μας περιμένει; Η αλήθεια είναι σκληρή. Νέα μέτρα ή νέοι φόροι θα κάνουν την απόδρασή μας από τη φτώχεια σχεδόν αδύνατη.

Η κυβέρνηση από την πλευρά της σπεύδει να υπενθυμίσει τη σχετική ρήτρα που έχει τεθεί στο Μνημόνιο: αν τα έσοδα τεθούν εκτός στόχων, τότε θα έρθουν μέτρα. Μέτρα ή φόροι; Αλλά προεκλογικώς η τρικομματική κυβέρνηση υποσχόταν όχι νέους φόρους και η Νέα Δημοκρατία μείωση των φόρων. Δηλαδή πιστεύουν ότι τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους τις έχουμε ξεχάσει; Πλανώνται πλάνην οικτράν.

Τα στοιχεία της Eurostat απεικονίζουν τη θλιβερή πραγματικότητα, αυτήν που προσπαθεί να εξωραΐσει η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος. Η ανάπτυξη θα έρθει το 2014, μας λέει. Στην ενδιάμεση έκθεση της ΤτΕ για τη νομισματική πολιτική προβλέπεται ότι το ΑΕΠ της χώρας θα υποχωρήσει το 2013 κατά 4,5%, ενώ η οικονομία θα επανέλθει σε θετικούς (!) ρυθμούς ανάπτυξης από το 2014. Η σωρευτική μείωση του ΑΕΠ φθάνει το 24% στην περίοδο 2008-2013. Η ανεργία εκτιμάται στο 26% το 2013 και το 2014. Και μπορεί να δρομολογηθεί ανάπτυξη μέσα σε αυτό το τοπίο; Εντάξει.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στα όρια της φτώχειας έχουν κατέλθει 3,4 εκατ. άνθρωποι στην Ελλάδα. Το 2011 τo 31% του ελληνικού πληθυσμού ζει κοντά στα όρια της φτώχειας. Και το 21% ζει οριακά με πενιχρό εισόδημα. Από δίπλα μας, Βούλγαροι, Ρουμάνοι και Ισπανοί. Το 15% των Ελλήνων αδυνατεί πλέον να καλύψει βασικές ανάγκες.

Τα ποσοστά αυτά κατατάσσουν την Ελλάδα στις χώρες της Ε.Ε. με το υψηλότερο ποσοστό πληθυσμού κοντά στο όριο της φτώχειας, μετά τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Λεττονία και τη Λιθουανία. Ατομα κοντά στο όριο της φτώχειας θεωρούνται εκείνα που ζουν σε νοικοκυριά με διαθέσιμο εισόδημα κάτω του 60% του εθνικού μέσου διαθέσιμου εισοδήματος (μετά τις μεταβιβάσεις των κοινωνικών επιδομάτων). Την ίδια χρονιά στην Ε.Ε., 119,6 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν κοντά στο όριο της φτώχειας, ή το 24,2% του πληθυσμού, έναντι 23,4% το 2010 και 23,5% το 2008.

Τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού που ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού καταγράφηκαν στη Βουλγαρία (49%), στη Ρουμανία και τη Λεττονία (40%), στη Λιθουανία (33%) και στην Ουγγαρία και την Ελλάδα (31%). Τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στην Τσεχία (15%), στην Ολλανδία και στη Σουηδία (16%), στο Λουξεμβούργο και στην Αυστρία (17%).

Τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού με πενιχρό εισόδημα καταγράφηκαν στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία και στην Ισπανία (22%) και στην Ελλάδα (21%). Αντιθέτως, τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στην Τσεχία (10%), στην Ολλανδία (11%), στην Αυστρία, στη Δανία και στη Σλοβακία (13%). Σε ό,τι αφορά το ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού που αδυνατεί να καλύψει σημαντικά υλικά αγαθά, το 2011 ανήλθε σε 15,2%, έναντι 8,8% στην Ε.Ε. Ο συγκεκριμένος δείκτης παρουσιάζει μεγάλη διακύμανση στην Ε.Ε., ξεκινώντας από 1% στο Λουξεμβούργο και τη Σουηδία και φτάνοντας στο 44% στη Βουλγαρία και στο 31% στη Λεττονία. Σε ό,τι αφορά το ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού που ζούσε σε νοικοκυριά χαμηλής εντάσεως εργασίας ανήλθε σε 11,8% το 2011, έναντι 10% στην Ε.Ε.

Δεν μπορείς να φορτώνεις συνεχώς με νέα χρέη μια αφερέγγυα χώρα, που δεν έχει καμιά ελπίδα να τα ξεπληρώσει ώστε να ξαναβγεί στις αγορές. Και επειδή τους κουτόφραγκους τους πιάσαμε κορόιδα όχι μία, αλλά τρεις φορές, μια για να μπούμε στο ευρώ, μια για να πάρουμε το πρώτο δάνειο με το πρώτο Μνημόνιο και άλλη μια με τα επόμενα Μεσοπρόθεσμα και τα Μνημόνια, έχουν θέσει τους όρους και θα επιβλέψουν την εκτέλεσή τους!

Οι εσωτερικές υποχρεώσεις μιας χώρας είναι να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις και να εξασφαλίζει την παροχή υπηρεσιών και αγαθών στους πολίτες. Οταν αφαιρεί από αυτές τις παροχές και μεταβιβάζει διαρκώς τον παραγόμενο πλούτο στο εξωτερικό προκειμένου να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις των ξένων δανειστών, υποθηκεύει αυτούς τους πολίτες και την περιουσία του κράτους ως ενέχυρο για το χρέος. Χωρίς αιδώ υποστηρίζουν τη διαβόητη εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή μια υποτίμηση χωρίς εκείνους τους ανεξάρτητους μηχανισμούς που επιτρέπουν την υποτίμηση του νομίσματος.

Πηγή:kostasxan.blogspot.com

Ο Τόλκιν και "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών"

ΠΡΟΣΟΧΉ! Αν δεν έχετε τουλάχιστον μισή ώρα στην διάθεσή σας , μην ξεκινήσετε να διαβάζετε αυτήν την ανάρτηση. Αν όμως είστε θαυμαστές του" Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" και του Τόλκιν , τότε δεν πρέπει να χάσετε ούτε μία γραμμή .Γι' αυτό σας ευχόμαστε καλό διάβασμα . ;-)


Είναι ίσως η πιο αγαπημένη ιστορία της σύγχρονης εποχής .Μια φανταστική διήγηση , μιας επικής αποστολής , για τη διάσωση ενός κόσμου που κινδυνεύει . Η τριλογία "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" , ζωντανεύει στην πρώτη από τις τρεις ταινίες από την "New line Cinema".
Η ταινία αναφέρεται σε μια μυθική αποστολή , με στόχο την καταστροφή ενός δαχτυλιδιού , που θα απαλλάξει τον κόσμο από ένα μεγάλο κακό .
Η ταινία παρουσιάζει ένα κόσμο εντελώς διαφορετικό από τον δικό μας. Αυτός ο κόσμος όμως , αντιμετωπίζει μια περίεργα γνώριμη απειλή .
Ποιος δημιούργησε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών , και πια πραγματικά γεγονότα των ενέπνευσαν ; Με ποιόν τρόπο αυτός αυτός ο φανταστικός κόσμος , ρίχνει φως στα μυστήρια του παρελθόντος ;και πώς μια μισοξεχασμένη παράδοση αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ένα από τα πιο εκπληκτικά χαρακτηριστικά της ταινίας , μια φυλή ξωτικών με δική της γλώσσα ;
Μήπως αυτή η αποστολή για την καταστροφή του κακού , αντικατοπτρίζει τον σύγχρονο αγώνα μας ; ο Φρόντο κάνει ένα ταξίδι για να εξουδετερώσει ένα τεράστιο κακό , μπορούμε να το κάνουμε αυτό στην σημερινή εποχή ; να καταστρέψουμε εν γνώση μας κάτι που ξέρουμε ότι δεν θα έπρεπε να είχε υπάρξει ποτέ ;

Πιο συγκεκριμένα , ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών , διαδραματίζεται σε ένα μυθικό κόσμο με μεγάλα βασίλεια , διάσπαρτα πάνω σε μια τεράστια ήπειρο . Σε αυτόν τον τόπο που λέγεται Μέση Γη , τα πράγματα δεν πάνε καλά . Αυτός ο κόσμος περνάει μια αλλαγή εποχών . Οι δυνάμεις του καλού και του κακού συγκρούονται σε μια επική μάχη που θα καθορίσει το μέλλον της Μέσης Γης .
Μια μικρή περιοχή όμως , είναι μακριά απ' όλες αυτές τις αντιπαραθέσεις . Οι κάτοικοί της αγνοούν του κινδύνους που παραμονεύουν πέρα από τα έφορα λιβάδια τους . Αυτή η περιοχή ονομάζεται Χόμπιτον , ένα χωριό σε μια ειδυλλιακή χώρα , το Σάιρ. Ένας μάγος ονόματι Γκάνταλφ , επισκέπτεται μια μικροσκοπική φυλή , γνωστή ως Χόμπιτ , που ζει ειρηνικά εδώ και αιώνες . Ο δημιουργός αυτού του μυθικού τόπου , ήταν ο οραματιστής συγγραφέας Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν . Η φαντασία του γέννησε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών .Μια επική διήγηση , που κάποιοι αποκάλεσαν ιστορία του αιώνα .Οι περισσότερες φανταστικές ιστορίες είναι εξωπραγματικές , δεν έχουν στέρεη βάση. Η φανταστική ιστορία του Τόλκιν είναι μοναδική γιατί βασίζεται στην πραγματικότητα .
Όμως ποια είναι η σχέση του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών με την πραγματικότητα ;Η ιστορία του Τόλκιν ξεκίνησε στο Αγγλικό χωριό Σέαρχολ . Το βουκολικό τοπίο που περιέβαλε το χωριό του , έπαιξε βασικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς του Τόλκιν . Δεν εκδήλωσε μόνο μια μεγάλη αγάπη για τη φύση αλλά και μία τεράστια αίσθηση ευθύνης προς αυτή .
Ο Τόλκιν μεγάλωσε σε έναν απομονωμένο κόσμο , όπου οι άνθρωποι ένιωθαν ασφαλείς και μακριά από την αναταραχή που θα ξεσπούσε σύντομα σε όλη την Ευρώπη . Το Σέαρχολ και τα περίχωρα είναι ιδανικό μέρος για παιδικές περιπέτειες . Ο Τόλκιν με τον αδερφό του , σκαρφάλωναν σε έναν τον μύλο , για να πειράξουν τον μυλωνά και να δουν τι γινόταν . Υπήρχε επίσης το δάσος , το Μοσλιπομπ, μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα αριστερά. Οι τοποθεσίες επηρεάζουν έντονα όλους τους συγγραφείς . Υπάρχει μια πολύ στενή σχέση ανάμεσα στην περιοχή του Σέαρχολ και στα τοπία των βιβλίων.
Ο σκηνοθέτης του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών , Πήτερ Τζάκσον, αποφάσισε να γυρίσει την κινηματογραφική εκδοχή της Μέσης Γης , στην πατρίδα του , τη Νέα Ζηλανδία .Δεν ήταν όμως εύκολο να βρει την ιδανική τοποθεσία για το Χόμπιτον . Η Νέα Ζηλανδία δεν έχει πολλά βουκολικά τοπία , όπως είναι αυτά της Αγγλίας , με τις σειρές θάμνων , τις πράσινες πλαγιές και την εικόνα που έχει κάποιος για το Χόμπιτον όταν διαβάζει τα βιβλία . Εξερεύνησαν λοιπόν , όλη την χώρα και βρήκαν μια μικρή τοποθεσία .
Είχε μεγάλη σημασία να φαίνεται ότι τα Χόμπιτ ζούσαν στο Χόμπιτον επί αιώνες . Άρχισαν λοιπόν να καλλιεργούν τους κήπους του Χόμπιτον , ένα χρόνο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα . Φύτεψαν λάχανα , λαχανάκια Βρυξελλών και καρότα, δίνοντας στο Χόμπιτον την δυνατότητα να πετάξει καρπούς και να γίνει ένα πραγματικό μέρος.
Ποια είναι τα Χόμπιτ που αγαπάει τόσο πολύ ο Γκάνταλφ ; Ανταποκρίνονται άραγε στην πραγματικότητα ; Τα Χόμπιτ είναι μια φυλή από το Σάιρ, μια αγροτική περιοχή της Μέσης Γης , πανέμορφη και ανέγγιχτη . Είναι άνθρωποι της υπαίθρου , αγρότες .Δεν ξέρουν τη συμβαίνει στα υπόλοιπα μέρη της Μέσης Γης .Στον "πυρήνα" της ιστορίας υπάρχει ένα ασυνήθιστο Χόμπιτ . Ο Φρόντο Μπάκινς . Ο Φρόντο έχει μεγάλη περιέργεια για τον έξω κόσμο , σε αντίθεση με τα υπόλοιπα Χόμπιτ . Τα Χόμπιτ εκ φύσεως , προτιμούν να μένουν στο Σάιρ ,.Δε θέλουν να φεύγουν από εκεί . Προτιμούν να έχουν ασφάλεια . Να παραμένουν εκεί που ζουν άνετα . Μοιάζουν πολύ με τους ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσε ο Τόλκιν στην αγροτική περιοχή , έξω από το Μπέρμιγχαμ .Θυμόταν με αγάπη αυτούς τους απλούς ανθρώπους και τους ξαναζωντάνεψε μέσα από τα Χόμπιτ . Στα Χόμπιτ αρέσει ζωή , το φαγητό και ο χορός . Αν τα έχουν όλα αυτά θα είναι πανευτυχή. Έχει μεγάλη σημασία να φανεί από την αρχή της ταινίας ότι πρόκειται για ένα μέρος του κόσμου που αξίζει να σωθεί , ότι η "συντροφιά του Δαχτυλιδιού " αξίζει να περάσει όλες αυτές τις δοκιμασίες γι΄αυτό το καταπληκτικό μέρος .
Ενώ η ζωή στο Σάιρ μοιάζει να κυλάει με ασφάλεια ,πέρα από τα σύνορά του , μοχθηρά πλάσματα , υπό τις διαταγές ενός σκοτεινού άρχοντα , περικυκλώνουν την ύπαιθρο . Την εποχή που ο Τόλκιν έμπαινε στην εφηβεία , το χωριό του αντιμετώπιζε μια ανάλογη απειλή . Τα πλοκάμια της βιομηχανίας είχαν απλωθεί μέχρι του Σέαρχολ .Ο Τόλκιν έβλεπε με φρίκη την καταστροφή του πολυαγαπημένου του τοπίου , από την ανεξέλεγκτη εκβιομηχάνιση . Έναν αιώνα πριν , η βιομηχανική επανάσταση της Αγγλίας , είχε φυλακίσει παιδιά στα εργοστάσια . Οικογένειες και αγρότες είχαν σταλεί σε ανθρακωρυχεία για να τροφοδοτήσουν την ακόρεστη δίψα για καύσιμα .
Στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών , ο Γκάνταλφ πηγαίνει να προειδοποιήσει τον Φρόντο για ένα δαχτυλίδι που έχει κληρονομήσει . Το δαχτυλίδι αυτό είναι ένα φυλαχτό , ένα όργανο εξουσίας .Ο Γκάλνταφ λέει στον Φρόντο να πάρει το δαχτυλίδι μακριά από το Σάιρ , προτού τον βρουν εκεί οι τρομερές δυνάμεις που τον αναζητούν . Έτσι ο Φρόντο φεύγει για να απομακρύνει τον κίνδυνο από το χωριό του , με τη συντροφιά τριών Χόμπιτ. Του Σάμ , του Μέριν και του Πίπιν .
Το 1916 , ο Τόλκιν και οι συμφοιτητές του από την Οξφόρδη στέλνονται στην πρώτη γραμμή του πολέμου για να πολεμήσουν ενάντια σε έναν μεγάλο κοινό εχθρό , τη Γερμανία .Εκείνη την περίοδο , ο μέσος όρος ζωής για έναν στρατιώτη ήταν 6 εβδομάδες και αυτό αν στεκόταν τυχερός ! Ο Τόλκιν έγραψε τις πρώτες εκδοχές της Μέσης Γης με μολύβι σε ένα σημειωματάριο την εποχή που βρισκόταν στα χαρακώματα του 'Α Παγκοσμίου Πολέμου . Εκεί γεννήθηκε η Μέση Γη.
Το δέσιμο που ένιωσε με τους συμπολεμιστές του επηρέασε την συγγραφική του πορεία . Οι εικόνες του πολέμου όμως , άφησαν ακόμα βαθύτερα ίχνη στο όραμα του Τόλκιν . Έβαλε στην ιστορία του πολλές εμπειρίες από την φρίκη του πολέμου . Ο Φρόντο και οι φίλοι του βιώνουν μια ανάλογη εμπειρία , σε ένα υπόγειο βασίλειο που ονομάζεται Μόρια. Στην μάχη του Σομ , ο Τόλκιν και οι συμπολεμιστές του βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις τερατώδεις μηχανές της βιομηχανικής εποχής . Άρματα μάχης , δηλητηριώδη αέρια και πολυβόλα , θέριζαν άντρες σε μια βάρβαρη επίθεση . Στο τέλος της πρώτης μέρας υπήρχαν 38.000 Βρετανοί τραυματίες και 19.000 νεκροί ! Ήταν η πιο αιματοβαμμένη μέρα στην πολεμική ιστορία της Βρετανίας . Οι αριθμοί όμως , δεν αρκούν για να εκφράσουν το αίσθημα προσωπικής συντριβής του Τόλκιν . Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν ένας από τους στενότερους παιδικούς του φίλους . Οι αναμνήσεις του από τις μάχες του Σομ και απ' όσα έγραφε στα χαρακώματα θα έβρισκαν κάποτε θέση στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών .
Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου , ο Τόλκιν άρχισε να διδάσκει και τελικά κέρδισε μια θέση στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης . Εκεί , ικανοποίησε το νεανικό του πάθος για τις αρχαίες γλώσσες και την ιστορία . Ο Τόλκιν είπε ότι δεν επινόησε τη Μέση Γη , αλλά ότι την ανακάλυψε εκ νέου. Άντλησε τις καλύτερες ιδέες του από τον πολιτισμό . την ιστορία και τις γλώσσες του μεσαίωνα .
Στην ταινία ο Γκάνταλφ πηγαίνει σε μία αρχαία βιβλιοθήκη στην Μίνας Τίριθ για να επιβεβαιώσει την υποψία του ,δηλαδή ότι το δαχτυλίδι είναι ένα σατανικό δημιούργημα του Σκοτεινού Άρχοντα Σάουρον .Ο Γκάνταλφ επομένως είναι ένας ακαδημαϊκός . Ο Τόλκιν ήταν επίσης ακαδημαϊκός .Οπότε βλέπουμε ότι ο Γκάνταλφ είχε πολλές ομοιότητες με τον Τόλκιν .
Η ανακάλυψη του Γκάνταλφ στη μεγάλη βιβλιοθήκη , , εκκινεί μία συγκέντρωση αντιπροσώπων απ' όλη τη Μέση Γη , για να συζητήσουν την μοίρα του Δαχτυλιδιού. Εκεί , ο Φρόντο προσφέρεται να γίνει ο "δαχτυλιδοκουβαλητής" και να μεταφέρει το δαχτυλίδι στο βουνό του Χαμού , όπου πρέπει να καταστραφεί . 8 άτομα προσφέρονται να συνοδεύσουν τον Φρόντο στην αποστολή του.
Η συντροφιά λοιπόν , ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι σε ένα θρυλικό τοπίο .
Τα ερείπια που βρίσκονται παντού στη Μέση Γη , θυμίζουν τα αρχαία της Αγγλίας .Τα αρχαιολογικά λείψανα πολυάριθμων πολιτισμών .Από το μυστηριώδες νεολιθικό μνημείο Στόουνχετζ , μέχρι τα ερείπια των τεσσάρων αιώνων της Ρωμαϊκής κατοχής . Ο Τόλκιν αντλούσε το υλικό του από το τοπίο και τον πολιτισμό της Αγγλικής ενδοχώρας που γνώριζε τόσο καλά . Η περίοδος που γνώριζε καλύτερα ο Τόλκιν είναι η Αγγλοσαξονική , η οποία ανέδειξε μια από τις κυρίαρχες σύγχρονες γλώσσες . Την Αγγλική .Οι Άγγλοι και οι Σάξονες ήταν Γερμανικά πολεμικά ναυτικά φύλα , που εισέβαλαν στην Βρετανία τον 5ο αιώνα . Πολεμούσαν ως μισθοφόροι σε μία περίοδο μεγάλων μεταναστεύσεων και φυλετικών μαχών σε ολόκληρη την Ευρώπη . Κατά την διάρκεια αυτών των αλλαγών οι Αγγλοσάξονες εγκαταστάθηκαν στην Αγγλία . Επειδή οι περισσότεροι ήταν αναλφάβητοι , τα έπη των ηρωικών προγόνων τους πέρασαν από γενιά σε γενιά μέσα από αφηγήσεις και τραγούδια . Οι περισσότεροι από αυτούς τους θρύλους χάθηκαν μετά από την Νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας τον 11ο αιώνα . ο Αγγλοσαξονικός πολιτισμός έσβησε και η μεγάλη προφορική του παράδοση χάθηκε. Ο Τόλκιν ένιωθε ότι οι Άγγλοι είχαν στερηθεί ένα κομμάτι από τις ρίζες τους , με την απώλεια αυτών των προφορικών ιστοριών . Ξεκίνησε λοιπόν να γράφει μία νέα μυθολογία για την Αγγλία . Μία από τις λίγες πηγές στην οποία βασιζόταν ο Τόλκιν για στοιχεία γύρω από την Αγγλοσαξονική μυθολογία , ήταν το μεγάλο επικό ποίημα Beowulf . Ο Τόλκιν μελέτησε κάθε στίχο του ηρωικού αυτού έπους και έγινε ένας από τους κορυφαίους μελετητές του. Για όσους δεν ξέρουν (μιας κι έχει βγει σε ταινία ) , είναι η ιστορία ενός Σκανδιναβού βασιλιά , ο οποίος πεθαίνει παλεύοντας με έναν δράκο , που άλλοι φοβόντουσαν να αντιμετωπίσουν . Μία από τις πιο παραστατικές σκηνές του Beowulf , περιγράφει την επιβλητική ταφή στη θάλασσα , ενός βασιλιά , ο οποίος κείτεται στο αμπάρι του πλοίου του περιστοιχισμένος από θησαυρούς . Επί αιώνες θεωρούνταν μύθος , όμως το 1931 έγινε μια συγκλονιστική ανακάλυψη! Βρετανοί αρχαιολόγοι , έφεραν στο φως ένα αρχαίο πλοίο. Τον νεκρικό θάλαμο ενός Αγγλοσάξονα βασιλιά . Ο τόπος της ανασκαφής ήταν γεμάτος θησαυρούς ! Ο Τόλκιν πρέπει να είχε ακούσει για αυτήν την ανακάλυψη γιατί είχε συμβεί την εποχή που άρχισε να γράφει τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών .
Στην ταινία , η συντροφιά , φτάνει στον υπόγειο νεκρικό θάλαμο ενός νάνου αρχηγού . Δυστυχώς, ο τάφος έχει βεβηλωθεί και ο νάνος της συντροφιάς σκύβει και κλαίει . Όλα αυτά αντανακλούν τον σεβασμό που ένιωθαν οι Αγγλοσάξονες για τους αρχηγούς τους .
Οι δημιουργοί της ταινίας "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" χρησιμοποίησαν την φαντασία του Τόλκιν για να κατασκευάσουν τα 48.000 (!!!) πολεμικά εξαρτήματα .Κάθε ζώνη, κράνος, πανοπλία και σπαθί, είναι κατασκευασμένο στο χέρι , Αυτή η προσοχή στην λεπτομέρεια, μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον τεράστιο όγκο ιστορίας που φαντάστηκε ο Τόλκιν όταν δημιούργησε την Μέση Γη.
Στο ταξίδι του , ο Φρόντο συναντά ένα από τα πιο γοητευτικά δημιουργήματα του Τόλκιν. Τα ξωτικά. Ο Φρόντο συναντά την Γκαλάντριελ .Την κυρά των ξωτικών , η οποία του προσφέρει μια ματιά στο μέλλον . Το μέλλον των ξωτικών , περιλαμβάνει ένα πέρασμα στη ζωή , πέρα από τη Μέση Γη. Απ'όλες τις φυλές της Μέσης Γης , ο Τόλκιν αγαπούσε περισσότερο τα ξωτικά . Είναι τα ιδανικά όντα . Αγνά , όμορφα και αθάνατα . Αφιέρωσε πολύ χρόνο για να πλάσει αυτήν την αιθέρια φυλή. Οι πλήρεις και αρμονικές γλώσσες που επινόησε ο Τόλκιν φέρουν την συλλογική ονομασία "Γλώσσα των Ξωτικών". Μία από τις κύριες εμπνεύσεις του για την Γλώσσα των ξωτικών , είναι μια γλώσσα που μιλιέται σήμερα στην Καρελία , μια απομακρυσμένη περιοχή χωριών και λιμνών ανάμεσα στα Φινλανδικά και στα Ρωσικά σύνορα. Το επικό τραγούδι είναι η "Καλέβαλα" , η χώρα των ηρώων. 'Ένα ογκώδες έργο της Φινλανδικής κληρονομιάς .Ο Τόλκιν , εμπνεύστηκε από την Καλέβαλα και στράφηκε σε αυτήν όταν άρχισε να επινοεί τις γλώσσες της Μέσης Γης . Ο Τόλκιν δεν είχε μαγευτεί μόνο από την γλώσσα της Καλέβαλα . Είχε ανακαλύψει αιώνια θέματα και αρχέτυπους χαρακτήρες στο έπος . Ο ήρωας της Καλέβαλα είναι ένας σοφός γέρος αρχηγός με μαγικές δυνάμεις . Ο φανερός παραλληλισμός, είναι ο μάγος Γκάνταλφ ο οποίος επίσης χρησιμοποιεί την δύναμη των λέξεων. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και η Καλέβαλα , μοιράζονται ακόμα ένα βασικό στοιχείο . Στο κέντρο και των δύο ιστοριών υπάρχει ένα ισχυρό αντικείμενο . Στο Φινλανδικό ποίημα , ονομάζεται Σάπο , και όπως και το δαχτυλίδι , φέρνει στον κάτοχό του μεγάλη τύχη , στο τέλος όμως καταστρέφεται για να εξασφαλίσει την ειρήνη .Τα θέματα της θυσίας και της αφοσίωσης είναι κεντρικά στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών .
Η Καλέβαλα , όπως όλες οι μυθολογίες, αναπαριστά την πάλη του καλού με το κακό. Όταν έγραφε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών , ο Τόλκιν είχε πλήρη επίγνωση αυτής της σύγκρουσης, καθώς την είχε βιώσει από "πρώτο χέρι" στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο . Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί , ότι μια ακόμα πιο σκοτεινή και καταστροφική δύναμη , ετοιμαζόταν να ρίξει τα δίχτυα της στον κόσμο .
1939 . Η Γερμανία εισβάλει στην Πολωνία.Οι ναζιστές , εξαπολύουν μια εκστρατεία τρόμου κατά των Εβραίων . Η Βρετανία κηρύσσει τον πόλεμο στην Γερμανία . Ο Τόλκιν έχει αρχίσει να γράφει ένα χειρόγραφο με τίτλο "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών".Τα πρώτα κεφάλαια ήταν εύθυμα .Ύστερα άρχισε ο πόλεμος και υπήρχαν περίοδοι που δεν μπορούσε να γράψει καθόλου . Ήταν ένας τρομερά καταθλιπτικός πόλεμος γι'αυτόν, γιατί είχε γιούς στο μέτωπο και όλα όσα πίστευε , έμοιαζαν να καταρρέουν. Είχε ξεκάθαρη αντίληψη της τρομακτικής φύσης του κακού . Την οποία απεικόνισε σε ορισμένους από τους ισχυρότερους αρχηγούς της Μέσης Γης . Ο Μεγάλος μάγος Σάρουμαν είναι ένας τέτοιος χαρακτήρας . Έχει συγκροτήσει ένα στρατό από τερατώδεις στρατιώτες , στην προσπάθειά του να αποκτήσει την πανίσχυρη δύναμη του δαχτυλιδιού .Το καλοκαίρι του 1940 , ο Χίτλερ διέταξε τον βομβαρδισμό των Αγγλικών πόλεων. Επί οκτώ μήνες , οι Βρετανοί έδειξαν αξιοσημείωτο θάρρος, μέσα σε ένα αδιάκοπο φράγμα τρόμου. Παρ'ότι ορισμένοι ειδήμονες βλέπουν τις επιρροές του 'Β Παγκοσμίου Πολέμου στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών , ο Τόλκιν το διαψεύδει.
Είναι πιθανό ο Τόλκιν να αξιοποίησε όλα τα γεγονότα της ζωής του , καθώς και την γνώση του για το παρελθόν ,στη δημιουργία αυτής της νέας μυθολογίας για την σύγχρονη εποχή. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών , έδωσε νέα πνοή σε ένα από τα αιώνια θέματα της αρχαίας μυθολογίας . Την αναζήτηση. Οι παλιοί ήρωες , ξεκινούσαν ένα ταξίδι για να κερδίσουν κάτι για το λαό τους . Οι ήρωες του Τόλκιν , επιδιώκουν να απαλλάξουν τον κόσμο από ένα κακό που τον απειλεί με ολοσχερή καταστροφή . Μια αναζήτηση με παγερές αναφορές στο σήμερα . Η ιδέα της ηρωικής αναζήτησης δεν πέθανε ποτέ !


Με εκτίμηση , Κάποιος Blogger του κυβερνοχώρου

Gossip Girl fashion: a farewell to bedhead hair and plaid shirts

The show's ladylike-but-cool look may have been superseded by new teen-TV shows, such as Fresh Meat and Revenge. But for fashion insiders, it has always been a must-watch

The fashion of Gossip Girl. Photograph: James Devaney/WireImage

Jewelled headbands, bow ties, bedhead hair and plaid shirts are all items familiar to the pop landscape these days. They all also have something else in common: their origins on the set of Gossip Girl.

The TV series that began in 2007 starts its sixth and final season tonight, and marks the end of a fashion era. Detailing the lives of Upper East Side rich kids such as Blair Waldorf, Serena van der Woodsen and Chuck Bass (as well as the supposedly poor relations, the Humphreys, hanging out in aircraft hanger lofts in Brooklyn) what this crew wore was of as much interest to viewers as the increasingly silly storylines. With a cast wardrobe that regularly featured Yves Saint Laurent, Lanvin and Moschino, there was also space for newer designers such as Mary Katrantzou to be introduced to a global audience. While young fans of the show couldn't afford these clothes, they clamoured for a little of the look. In 2008, the New York Times hailed it as "one of the biggest influences on how young women spend". It even made fashion stars of its actors – Blake Lively, who plays Serena, featured in Chanel adverts, while Dan Humphrey's Penn Badgley recently starred in a video of Alexander Wang.

The influence of the Gossip Girl look – ladylike but cool – was masterminded by Eric Daman, whose credits include working with Patricia Field on Sex and The City. But the power of that glossy look may be fading. "It was definitely a pre-crash look, but it's about a mash-up now," says Katherine Omerod, senior fashion news and features editor at Grazia. "The unreality of it doesn't chime with the times." Omerod points to the increasing influence of street style, and Malcolm Mackenzie, the editor of teen magazine We Love Pop! thinks this will continue for the next generation. "Our readers probably do watch it but the fashion is a bit high end," he says. "They're much more likely to be influenced by what their friends wear."

For fashion insiders, however, its very niche-ness made it a must-watch. Post-Sex and the City, where else would you find a YSL bag before it hit the shops, a cameo from American Vogue's Hamish Bowles or a whole episode centred around a Roger Vivier shoe? Newer teen TV like Fresh Meat and Revenge might be taking its place with a more "real" idea of what teenagers wear but, with a bit part from Alexa Chung, the return of Blair's headbands and a character who for works for Women's Wears Daily, this last series of Gossip Girl can still count on an audience of front row names. XOXO, Upper East Siders, fashion will miss you, and your outfits.

http://www.guardian.co.uk

Gossip Girl

xqueenblair:

Blake Lively on the set of Gossip Girl.

Home is where the highway is

In China, the unstoppable progress juggernaut has claimed the homes of millions of people. From the relocations due to the flooding of the Three Gorges, to the entire Olympic facility and a bajillion miles of highway in between, nothing can seemingly stop it. Except for this man that is. Upon refusing to vacate his home, this stubborn individual now lives in the middle of a highway. The Government will normally pay out people for their homes, offering them the same amount of space but in apartment. Sometimes if you had a particularly large home, you would get several apartments out of the deal. This poor guy simply wants another home. In the Chinese future, unfortunately that particular luxury is becoming fewer and further between (well unless you’re a party member of course), with high rise living being the new norm.

This particular house was labeled a ‘nail house’, which is a Chinese term to refer to people who simply wont move when ordered to- ie ‘stubborn nails’.

A famous Chongqing nail house

SPRING 2013 READY-TO-WEAR Tom Ford

Never mind New York's hot dogs 'n' hamburger smackdown; Tom Ford has always been a ham. He gives good performance. So it was a letdown to learn that he wouldn't be talking us through his new collection as usual. "I've quit talking," he said bluntly to an assemblage of journalists at his London presentation. "We know what we're looking at." True. But Ford couldn't resist throwing out a pre-presentation clue. "Chastity and perversity," he announced. It's a face-off as old as sexuality itself. Ken Russell probably issued the definitive manifesto on the subject with his movie The Devils, but what Ford brought to the table was his own inimitable, paradoxical union of chill and steam heat, voyeur and participant. It's probably not so great for someone like Ford, who has always traded in the transgressive thrills of sex's outer limits, that theFifty Shades phenomenon has made bondage way-less-than-a-dirty-word everywhere from Boise to Borneo, but nevertheless, the designer forged ahead with a tie-me-up subtext that bound tops to the torso and boots to the leg. But the acute tailoring ensures that there is always something of the dominatrix in a Ford woman, so there was absolutely no submission in items like the black patent coat or the evening gown that flew away in a sweeping spinnaker of taffeta.

In no way did it feel like new ground for the designer. Even in the most restrained outfits—the flesh-toned turtleneck matched to a pencil skirt in exactly the same shade, with boots bound all the way up to the thigh, or the black biker jacket sat over sassy bike shorts (though Ford would probably prefer "Bermudas")—it was hard to find the chastity. "The belts!" Tom cried. "The hoods!" Yes, there is something vaguely penitential about a hood—unless it's perched atop a plunging décolleté. The perversity, by way of contrast, was much closer. "It's in my heart," Ford said. And never were truer words spoken.

Jesse L. Brown

From Wikipedia, the free encyclopedia

This article is about the naval aviator. For the Veterans Affairs administrator, see Jesse Brown.

Jesse L. Brown
Birth name	Jesse LeRoy Brown
Born	13 October 1926 Hattiesburg, Mississippi
Died	4 December 1950 (aged 24) Chosin Reservoir, North Korea
Place of burial	Chosin Reservoir, North Korea
Allegiance	United States of America
Service/branch	United States Navy
Years of service	1946–1950
Rank	Ensign
Service number	504477[1]
Unit	Fighter Squadron 32
Battles/wars	Korean War Battle of Chosin Reservoir
Awards	Distinguished Flying Cross Purple Heart

Jesse LeRoy Brown (13 October 1926 – 4 December 1950) was the first African-American naval aviator in the United States Navy, a recipient of the Distinguished Flying Cross medal and the first naval officer killed in the Korean War.

Born in Hattiesburg, Mississippi, to an impoverished family, Brown gained an avid interest in aircraft from a young age. Notwithstanding that he lived in an era of institutionalized racism, Brown was graduated as salutatorian of his high school, and later, he was awarded a degree from Ohio State University. Brown enlisted in the U.S. Navy in 1946 and became a midshipman one year later. During this time, he married a woman, in violation of Navy regulations. Brown earned his pilot wings on 21 October 1948 amid a flurry of press coverage. He subsequently was assigned to Fighter Squadron 32 aboard the USS Leyte.

At the outset of the Korean War, the Leyte was ordered to the Korean Peninsula, arriving in October 1950. Brown, an ensign, flew 20 combat missions before his F4U Corsair aircraft came under fire and crashed on a remote mountaintop on 4 December 1950 during a mission supporting ground troops at the Battle of Chosin Reservoir. Brown died of his wounds in spite of efforts by wingman Thomas J. Hudner, Jr., who intentionally crashed his aircraft to attempt the rescue and later was awarded the Medal of Honor for that effort.

Brown's successes in the segregated and desegregated U.S. military were memorialized in several books, and the frigate USS Jesse L. Brown (FF-1089) was named in his honor.

Blue-winged Parrot

From Wikipedia, the free encyclopedia

Blue-winged Parrot
Conservation status
Least Concern (IUCN 3.1)[1]
Scientific classification
Kingdom:	Animalia
Phylum:	Chordata
Class:	Aves
Order:	Psittaciformes
Superfamily:	Psittacoidea
Family:	Psittaculidae
Subfamily:	Psittaculinae
Tribe:	Pezoporini
Genus:	Neophema
Species:	N. chrysostoma
Binomial name
Neophema chrysostoma (Kuhl, 1820)

The Blue-winged Parrot can fly (Neophema chrysostoma) also known as the Blue-banded Parakeet or Blue-banded Grass-parakeet, is a smallparrot (20 cm) found in Tasmania and southeast Australia. It is mainly olive green with a blue frontal band reaching from forehead to eye, blue wing coverts, black primaries, and a yellow belly. The top of its tail is bluish-grey, the sides and undertail are yellow.

The parrot is sexually dimorphic – the females are duller and have more green on the wings. It is found in savannah woodland, grasslands, orchards, farmlands, marshes, heath, dunes, and other open habitats up to 1,200 m (3,937 ft) above sea level. Many migrate between Tasmania, where they breed in spring and summer, and Australia, where they winter. They often feed on the ground, eating seeds, blossoms, fruit and insects. Flock size ranges from pairs in breeding season to up to 2,000 birds just before autumn migration.