Όχι άλλο Κάρβουνο!

Όλη αυτή η φασαρία με το “αντιρατσιστικό” νομοσχέδιο, φρονώ ότι είναι άκαιρη κι ως εκ τούτου γίνεται για να μας αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα, όπως θα έλεγε κι ο σύντροφος Χαρίλαος, ο θεός ας αναπαύσει τα κοκαλάκια του, του κάνανε προχθές και το μνημόσυνο. Οκτώ χρόνια ήδη συμπληρώθηκαν από τον θάνατό του θυμόσοφου γέροντα μιας παλαιότερης Τρόικας.

Από την άλλη μεριά, για να γυρίσομε στα δικά μας τα χαΐρια, η αξιωματική αντιπολίτευση, λες και το κάνουν επίτηδες κι αυτοί οι άνθρωποι, σαν χάνοι τσιμπάνε το δόλωμα και ξαναρχίζει από την αρχή αυτή η απέραντη, η ατέρμονη μπουρδολογία μεταξύ εκπροσώπων που επειδή δεν θέλουν να ζυμώσουν, προτιμάνε να κοσκινίζουν.

Είναι κοινός τόπος ότι το νομικό μας οπλοστάσιο, ασφαλώς έχει ατέλειες που πρέπει να διορθωθούν, αλλά κατά βάση είναι επαρκές, εφόσον εφαρμόζεται. Αλλά δεν εφαρμόζεται ή εφαρμόζεται επιλεκτικά. Βέβαια, η πλημμελής εφαρμογή γίνεται ευκολότερη όταν οι γείτονες –εμείς όλοι- στις διάφορες Μανωλάδες, σφυρίζουμε αδιάφορα!

Αυτά τα προβλήματα όμως δεν αντιμετωπίζονται με
νέους νόμους. Ούτε είναι προβλήματα ρατσιστικά αυτά. Είναι η αρχέγονη εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο στην απουσία μιας ρυθμιστικής αρχής.

Όσο για τους Αυγουλοκέφαλους, με αυτά που κάνουν, που μπουκάρουν σαν μαινόμενοι ταύροι όπου τους κάνει κέφι ή ουρούν έξω από τα γραφεία των αφεντικών τους, αυτούς όταν θέλεις να τους αντιμετωπίσεις, αλλά –μην ξεχνάς- δε θέλεις, τους αντιμετωπίζεις με τον Ποινικό Κώδικα κι όχι με απαγορεύσεις στη διανομή τροφίμων (μόνο για Έλληνες) ή με καινούριους νόμους. Η μορφή της εγκληματικότητας που χαρακτηρίζει τις πρακτικές των οπαδών της Νέας Τάξης είναι παλιά, δεν έχει εξελιχθεί για να χρειάζεται νέους νόμους, έχει μόνο διογκωθεί επικίνδυνα.

Ούτε αυτά τα προβλήματα, λοιπόν, αντιμετωπίζονται με νέους νόμους.

Για “αντιρατσιστικά” νομοσχέδια και για την τελειοποίηση (sic) του νομικού οπλοστασίου μας ας περιμένουμε λίγο. Πιο μετά μπορούμε να μιλήσομε. Όταν θα είμαστε ήρεμοι και, κυρίως, όταν θα έχουμε βρει πώς θα διαχειριστούμε το πρόβλημα με τις ορδές των ταλαιπωρημένων ανθρώπων που, ικέτες, φτάνουν στις ελληνικές ακτές κατά ανθρώπινα κύματα.

Πολιτικά όμως, είναι άλλη η ώρα γι αυτή την κουβέντα, επειδή τώρα την επιδιώκουν οι θλιβεροί κυβερνήτες μας. Θέλουν να χρησιμοποιούν αυτό το φλέγον για το θυμικό μας ζήτημα, μόνο και μόνο για να παίξουν το παιχνίδι του αντιπερισπασμού τους, με φρούδα ελπίδα να περισώσουν τα πολιτικά σαρκία τους.

Πρώτιστος στόχος τους λοιπόν, είναι να αποσπάται η προσοχή μας από το success story τους, το μπιρ παρά ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Με τους ισχνούς πόρους από αυτό το ξεπούλημα, εξασφαλίζει το σύστημα της διαπλοκής τους την τελευταία, ίσως, μεγάλη μπάζα.

Τα περισσεύματα πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση ενός χρέους ειδεχθούς, γιατί είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί και ύποπτου γιατί δεν έχει ελεγχθεί.

Ενός χρέους, μην ξεχνάμε, που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους! Ας θυμόμαστε: Ακόμα και η καμαριέρα αντιστάθηκε!

Όχι, όσο θα υπάρχουν συνταξιούχοι που αργοπεθαίνουν στο σκοτάδι με κομμένο το ρεύμα, νοσοκομεία χωρίς επάρκεια σε φάρμακα, σχολεία υπό διάλυση κι άνθρωποι άνεργοι που τρέφονται από τα σκουπίδια, δεν μπορεί να μας ενδιαφέρει το “αντιρατσιστικό” νομοσχέδιο.

Αλλά σε αυτόν τον νοσηρό κόσμο της παραπληροφόρησης, δεν μπορώ να μην αναφωνήσω “όχι άλλο κάρβουνο”, ούτε ν’ αφήσω ασχολίαστη την επικουρική στον αποπροσανατολισμό γελοιότητα των πολιτικών trolls της Τηλεδημοκρατίας μας. Είναι που τείνει στα μέγιστα αυτή η γελοιότητα, με την παρανοϊκή καρακάξα της «Δεν ΗΜασταν ΑΡιστεροι, (σας τη σκάσαμε)» (Δ.ΗΜ.ΑΡ.) στο δικό της βιολί και τον Μακεδόνα Αυγουλοκέφαλο να μην μπορεί να κουμαντάρει την κουμπούρα του, έτσι, για να παίρνουν φωτιά και τα social media. Σε δουλειά να βρισκόμαστε…

Υ.Γ. Αν θέλαμε, για να μην πάμε στα νομικά και τα περίπλοκα, η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, θα αρκούσε από μόνη της.

Για την ακρίβεια, δύο μόλις άρθρα της:

Άρθρο 18
Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

Άρθρο 19
Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

Γράφει ο Alexandros Raskolnick